Συνέχειες και ασυνέχειες στο ΒΔ νεκροταφείο των Παλαιών Βόλου: η περίπτωση δύο θολωτών τάφων με χρήση από τα ύστερα πρωτογεωμετρικά έως και τα κλασικά χρόνια

Abstract

This dissertation presents a comprehensive synthesis of the available archaeological data concerning the northwestern cemetery at the site of Palea over time, trying to reconstruct its spatial extent, the typology of tombs, burial practices and types of grave goods across successive chronological periods. Subsequently, the study focuses on two tholos tombs of the LPG period, excavated in 1993 and 1997 on Kolokotroni Street. In addition, sixteen further tombs of simplier construction—cists, pits and built—excavated during the same rescue excavations are also examined. The two tholos tombs yielded a significant assemblage of offerings, attesting the continuous and successive use of them, from the LPG through the Classical period. Where feasible, the stratigraphic distribution and chronological attribution of these objects are used to visualize patterns of sequential use within the tholos tombs. It is proved, by the presence of urns, that during the initial use of these distinct funerary monuments in the LPG period, the burial practice of secondary cremation was adopted. In subsequent phases, inhumation was used, while the remains of earlier burials were successively swept towards the walls the tombs. The study of these two tholos tombs provides new insights into the evolution of mortuary practices in Thessaly, from the LPG to the Classical period.

Η διατριβή συγκεντρώνει τα διαθέσιμα δεδομένα για το ΒΔ νεκροταφείο της θέσης των Παλαιών διαχρονικά, αναζητώντας στοιχεία για την έκταση, το είδος των τάφων, των ταφικών πρακτικών και την κτέριση ανά χρονική περίοδο. Ακολούθως, επικεντρώνεται στην περίπτωση δύο θολωτών τάφων της ΠΕΣ που ανασκάφηκαν τα έτη 1993 και 1997 στην οδό Κολοκοτρώνη, ενώ περιλαμβάνει και συνολικά 16 ακόμη τάφους πιο απλών τύπων (κιβωτιόσχημοι, λακκοειδείς, κτιστός) που ερευνήθηκαν στις ίδιες ανασκαφικές περιόδους. Οι δύο θολωτοί τάφοι περιείχαν μεγάλο αριθμό κτερισμάτων, τα οποία μαρτυρούν τη διαδοχική τους χρήση από την ΥΠρΓ έως και τα κλασικά χρόνια. Επιχειρείται να οπτικοποιηθεί –όπου είναι δυνατόν- η διαδοχική χρήση των θαλάμων με βάση τη χρονολόγηση και τη θέση εύρεσης των κτερισμάτων. Διαπιστώνεται ότι στην αρχική χρήση των συγκεκριμένων ξεχωριστών ταφικών μνημείων κατά την ΥΠρΓ περίοδο υιοθετείται η ταφική πρακτική της δευτερογενούς καύσης, καθώς εντοπίζονται τεφροδόχα αγγεία. Στη συνέχεια ακολουθεί η πρακτική του ενταφιασμού και των ανακομιδών. Η μελέτη των συγκεκριμένων ταφικών μνημείων εμπλουτίζει με νέα δεδομένα την αρχαιολογική έρευνα για τις υιοθετούμενες ταφικές πρακτικές από τα ΥΠρΓ έως και τα κλασικά χρόνια στη Θεσσαλία.