Η υποβοηθούμενη βάδιση με σύστημα υποστήριξης βάρους σώματος ως μέσο φυσικοθεραπευτικής αποκατάστασης σε ασθενείς με βλάβη νωτιαίου μυελού

Abstract

The present study aims to investigate the effect of body weight supported treadmill (BWSTT) gait training in patients with spinal cord lesion or spinal cord injury (SCI). The research focuses on the restoration of mobility, functionality, spasticity, quality of life, and the study of parameters such as bone metabolism and body composition. Methods: 26 patients with spinal cord injuries participated in the study. The intervention lasted six weeks, with three BWSTT sessions per week. Participants were assessed using valid instruments: the WISCI II scale to evaluate walking ability, the Barthel Index to measure functional capacity, the Modified Ashworth Scale (MAS) to assess spasticity, and the WHOQOL-BREF questionnaire to estimate quality of life. Dual-energy X-ray absorptiometry (DEXA) was used to measure bone density and body composition. In addition, blood markers of bone metabolism, such as osteocalcin, parathyroid hormone (PTH), calcitonin, bone alkaline phosphatase (BAP) and vitamins D (25-OH and 1,25(OH)₂) were recorded. Data was collected before and after the intervention. Results: Mobility: There was a statistically significant increase in walking speed on the powered treadmill by 206.67% and distance travelled by 343.48%. The WISCI II value showed a mean increase of 1.50 ± 10.91, p: 0.011. Functionality: The Barthel Index recorded a mean increase of 8.66 ± 33.07, p: 0.001, indicating increased autonomy in activities of daily living. Spasticity: In the pooled analysis of MAS, the mean difference before and after intervention was -1.42 ± 1.07, p: 0.0008, indicating a statistically significant reduction in spasticity in selected muscles. Bone Metabolism: the mean difference in osteocalcin levels was 4.22 ± 28.62ng/ml, p: 0.004, suggesting increased bone formation activity. The other indices did not record statistically significant changes. Quality of Life: Although no statistically significant changes were found in the WHOQOL-BREF scores, evidence of improvement in individual domains was observed. Conclusions: The findings of this study demonstrate the positive effect of BWSTT on mobility, function and bone metabolism in patients with spinal cord injury and highlight the potential to reduce spasticity through targeted interventions. However, the absence of significant improvements in bone density and quality of life may dictate the need for interventions of longer duration and intensity. Further investigation of the efficacy of BWSTT, particularly through comparative studies using exoskeletons, is a critical area of future research, with the aim of integrated management of patients with spinal cord lesions.

Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στη διερεύνηση της επίδρασης της προπόνησης βάδισης σε ηλεκτροκίνητο διάδρομο με υποστήριξη σωματικού βάρους (BWSTT) σε ασθενείς με βλάβη νωτιαίου μυελού (Ν.Μ.). Η έρευνα επικεντρώνεται στην αποκατάσταση της κινητικότητας, της λειτουργικότητας, της σπαστικότητας, της ποιότητας ζωής, καθώς και στη μελέτη παραμέτρων όπως ο οστικός μεταβολισμός και η σωματική σύσταση. Μέθοδος: Στη μελέτη συμμετείχαν 26 ασθενείς με βλάβες Ν.Μ.. Η παρέμβαση διήρκεσε έξι εβδομάδες, με τρεις συνεδρίες BWSTT ανά εβδομάδα. Η αξιολόγηση των συμμετεχόντων πραγματοποιήθηκε με τη χρήση έγκυρων εργαλείων: την Κλίμακα WISCI II για την εκτίμηση της ικανότητας βάδισης, τον Δείκτη Barthel για την εκτίμηση της λειτουργικότητας, την Τροποποιημένη Κλίμακα Ashworth (MAS) για την αξιολόγηση της σπαστικότητας και το ερωτηματολόγιο WHOQOL-BREF για την αξιολόγηση της ποιότητας ζωής. Χρησιμοποιήθηκε απορροφησιομετρία ακτινών Χ διπλής ενέργειας (DEXA) για την εκτίμηση της οστικής πυκνότητας και της σύστασης σώματος. Επιπλέον, καταγράφηκαν αιματικοί δείκτες οστικού μεταβολισμού, όπως η οστεοκαλσίνη, η παραθορμόνη (PTH), η καλσιτονίνη, η αλκαλική φωσφατάση οστικής προέλευσης (BAP) και οι βιταμίνες D (25-OH και 1,25(OH)₂). Τα δεδομένα συλλέχθηκαν πριν και μετά την ολοκλήρωση της παρέμβασης. Αποτελέσματα: Κινητικότητα: Παρατηρήθηκε στατιστικώς σημαντική αύξηση της ταχύτητας βάδισης επάνω στον ηλεκτροκίνητο διάδρομο κατά 206,67% και της διανυόμενης απόστασης κατά 343,48%. Η τιμή του WISCI II παρουσίασε μέση αύξηση 1,50 ± 10,91, p: 0,011. Λειτουργικότητα: Ο Δείκτης Barthel κατέγραψε μέση αύξηση 8,66 ± 33,07, p: 0,001, υποδεικνύοντας αυξημένη αυτονομία στις δραστηριότητες καθημερινής ζωής. Σπαστικότητα: Στη συγκεντρωτική ανάλυση της MAS, η μέση διαφορά πριν και μετά την παρέμβαση ήταν -1,42 ±1,07, p: 0.0008, υποδηλώνοντας στατιστικώς σημαντική μείωση της σπαστικότητας σε επιλεγμένους μυς. Οστικός Μεταβολισμός: Η μέση διαφορά στα επίπεδα οστεοκαλσίνης ήταν 4,22 ± 28,62ng/ml, p: 0,004, γεγονός που υποδηλώνει αυξημένη δραστηριότητα οστικού σχηματισμού. Οι υπόλοιποι δείκτες δεν κατέγραψαν στατιστικώς σημαντικές αλλαγές. Ποιότητα Ζωής: Αν και δεν διαπιστώθηκαν στατιστικώς σημαντικές μεταβολές στις βαθμολογίες του WHOQOL-BREF, παρατηρήθηκαν ενδείξεις βελτίωσης σε επιμέρους τομείς. Συμπεράσματα: Τα ευρήματα της μελέτης καταδεικνύουν τη θετική επίδραση της BWSTT στην κινητικότητα, τη λειτουργικότητα και τον οστικό μεταβολισμό σε ασθενείς με βλάβη Ν.Μ., ενώ αναδεικνύουν τη δυνατότητα μείωσης της σπαστικότητας μέσω στοχευμένων παρεμβάσεων. Ωστόσο, η απουσία σημαντικών βελτιώσεων στην οστική πυκνότητα και την ποιότητα ζωής ίσως να υπαγορεύει την ανάγκη για παρεμβάσεις μεγαλύτερης διάρκειας και έντασης. Η περαιτέρω διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της BWSTT, ιδίως μέσω συγκριτικών μελετών με τη χρήση εξωσκελετών, αποτελεί κρίσιμο πεδίο μελλοντικής έρευνας, με στόχο την ολοκληρωμένη διαχείριση ασθενών με βλάβες Ν.Μ..