Το Παύλειο μοντέλο αντιμετώπισης εκκλησιαστικών ζητημάτων και κρίσεων: η περίπτωση της ανηθικότητας στην Κόρινθο, Α' Κορ. 5 (Case Study)

Abstract

While many scholars explore leadership in the New Testament, focusing on Paul’s church management, there is a notable lack of systematic research on how Paul managed church issues and crises. We seek to fill this gap by addressing the following questions: (a) How is "church crisis" and "church issue" defined and constituted for the Apostle Paul? (b) What are the main characteristics of Pauline’s handling of crises and issues? Is it possible to compare this method with modern crisis management approaches, or is it outdated due to the historical and cultural context in which it is situated? (c) Does the case of the crisis in the Church of Corinth—specifically the case of the scandalous person in Corinth (1 Cor. 5)—serve as indicative of Paul's method of crisis management, or is it rather an isolated example that cannot be generalized? To answer the above questions, we combine research tools and theories from the fields of biblical hermeneutics and management.

Παρά τo σημαντικό όγκο βιβλιογραφίας που έχει αναπτυχθεί σχετικά με τα ηγετικά πρότυπα της Καινής Διαθήκης και ειδικότερα του Αποστόλου Παύλου, παρατηρείται αξιοσημείωτη έλλειψη συστηματικής έρευνας ως προς τον τρόπο με τον οποίο ο Απόστολος των Εθνών διαχειριζόταν ζητήματα και κρίσεις στις Εκκλησίες που ίδρυσε κατά τις αποστολικές του περιοδείες. Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στην κάλυψη αυτού του ερευνητικού κενού, μέσα από την απάντηση των εξής ερευνητικών ερωτημάτων: (α) Πώς ορίζεται και τι συνιστά "εκκλησιαστική κρίση" και "εκκλησιαστικό ζήτημα" για τον Απόστολο Παύλο; (β) Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του παύλειου τρόπου διαχείρισης κρίσεων και ζητημάτων; Είναι δυνατόν αυτός ο τρόπος να συγκριθεί με σύγχρονες μεθόδους διαχείρισης κρίσεων ή είναι παρωχημένος λόγω του ιστορικού και πολιτισμικού πλαισίου στο οποίο εντάσσεται; (γ) Αποτελεί η περίπτωση ανηθικότητας στην Εκκλησία της Κορίνθου, και συγκεκριμένα η υπόθεση του σκανδαλοποιού-αιμομίκτη της Κορίνθου (Α΄ Κορ. 5), ενδεικτική του παύλειου τρόπου διαχείρισης κρίσεων, ή μήπως πρόκειται για ένα μεμονωμένο παράδειγμα που δεν μπορεί να γενικευτεί; Για να απαντήσουμε στα ανωτέρω ερωτήματα συνδυάζουμε εργαλεία έρευνας και γνώση από τον τομέας της βιβλικής ερμηνευτικής και της Διοίκησης.