Corneal Collagen-Crosslinking: ein klinischer Ansatz zur Stabilisierung der Hornhaut bei Keratokonus: Vergleich des konventionellen Crosslinking-Protokolls mit dem Accelerated Crosslinking-Protokoll bei progressivem Keratokonus

Abstract

Keratoconus is a progressive corneal disease, which is associated with ectasia, corneal thinning as well as biomechanical instability. Corneal Collagen-Crosslinking (CXL) was introduced in 1998 in Dresden and promises to significantly slow down or even completely stop the progression of keratoconus. In this study the conventional Dresden protocol was compared in long term course to the Accelerated-Corneal crosslinking protocol with shorter irradiation time of 5 min and higher irradiation intensity of 18 mW/cm² with regards to efficacy and safety. In addition, the patient age at the time of treatment was examined as a possible predictor for the treatment success. In our retrospective study 77 eyes of 57 patients were included, who have undergone Corneal Collagen-Crosslinking due to progressive Keratoconus in the period between 2006 and 2013 at the Department of Ophthalmology, University Medical Center of Saarland (UKS). According to the treatment protocol, all study eyes were divided in two groups. In the group of conventional Crosslinking (irradiation time of 30 minutes with irradiation intensity of 3 mW/cm²) 50 eyes were included, in the group of Accelerated-Crosslinking (irradiation time of 5 minutes with irradiation intensity of 18 mW/cm²) 27 eyes were included. We included data from pre-op, 6 weeks, 6 months, 12 months and 24 months into our analysis. At the pre-operative examination as well as all postoperative follow-up examinations, the following data were recorded and analyzed: corrected visual acuity, objective refraction, eye tonometry, topometric and pachymetric data as well as corneal endothelial cell count. In addition, the patient age at the time of treatment was evaluated as a potential predictor for the outcome. This study demonstrated a good corneal stabilizing effect with no severe complications in long-term course after both treatment protocols, while the conventional Crosslinking showed a better trend regarding best corrected visual acuity. The patient age at the time of treatment seems to have an impact on the efficacy of crosslinking especially for the conventional Dresden protocol, which possibly suggests a better effect for older keratoconus patients.

Ο κερατόκωνος είναι μια προοδευτικά εξελισσόμενη πάθηση του κερατοειδούς, η οποία χαρακτηρίζεται από εκτασία, μια λέπτυνση του κερατοειδούς καθώς και από βιομηχανική του αποσταθεροποίηση. Η μέθοδος Corneal Collagen-Crosslinking (CXL) εισήχθη το έτος 1998 στη Δρέσδη και υπόσχεται να επιβραδύνει σημαντικά ή ακόμη και να σταματήσει την εξέλιξη του κερατόκωνου. Στην παρούσα μελέτη έγινε σύγκριση του συμβατικού θεραπευτικού πρωτοκόλλου της Δρέσδης με το Accelerated-Crosslinking πρωτόκολλο με μειωμένη διάρκεια ακτινοβολίας 5 λεπτών και αύξηση της έντασης ακτινοβολίας σε 18 mW/cm² μακροπρόθεσμα ως προς την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των δύο μεθόδων. Επιπλέον εξετάστηκε η ηλικία των ασθενών τη χρονική στιγμή της θεραπείας ως πιθανός προγνωστικός παράγοντας για την επιτυχία της. Στην ανασκοπική μας μελέτη συμπεριλήφθηκαν συνολικά 77 μάτια από 57 ασθενείς, οι οποίοι λόγω προοδευτικά εξελισσόμενου κετατόκωνου υποβλήθηκαν το χρονικό διάστημα από το 2006 εώς το 2013 σε Collagen-Crosslinking του κερατοειδούς στην Οφθαλμολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Saarland. Ανάλογα με το εφαρμοσμένο θεραπευτικό πρωτόκολλο ταξινομήθηκαν τα υπό μελέτη μάτια σε δύο κατηγορίες. Στην κατηγορία του συμβατικού Crosslinking (διάρκεια ακτινοβολίας 30 λεπτών με ένταση ακτινοβολίας 3 mW/cm²) συμπεριλήφθηκαν 50 μάτια και στην κατηγορία του Accelerated-Crosslinking (διάρκεια ακτινοβολίας 5 λεπτών με ένταση ακτινοβολίας 18 mW/cm²) συμπεριλήφθηκαν 27 μάτια. Στη στατιστική μας ανάλυση συμπεριλήφθηκαν δεδομένα που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια του προεγχειρητικού ελέγχου καθώς και κατά την εξέταση του ασθενούς 6 εβδομάδες, 6 μήνες, 12 μήνες και 24 μήνες μετεγχειρητικά. Κατά την προεγχειρητική καθώς και όλες τις μετεγχειρητικές εξετάσεις καταγράφηκαν και αναλύθηκαν τα ακόλουθα δεδομένα: διορθωμένη οπτική οξύτητα, αντικειμενική διαθλαστική μέτρηση, τονομέτρηση, τοπογραφικά και παχυμετρικά δεδομένα, καθώς και ενδοθηλιομέτρηση του κερατοειδούς. Επιπλέον αξιολογήθηκε ο παράγοντας της ηλικίας του ασθενούς τη χρονική στιγμή της θεραπείας ως προς την προγνωστική του αξία για το αποτέλεσμα. Η μελέτη αυτή καταδεικνύει ένα καλό σταθεροποιητικό αποτέλεσμα του κερατοειδούς χωρίς σοβαρές επιπλοκές σε βάθος χρόνου και για τις δύο θεραπευτικές μεθόδους με κάποια υπεροχή του συμβατικού Crosslinking αναφορικά με τη διορθωμένη οπτική οξύτητα. Η ηλικία του ασθενούς τη χρονική στιγμή της θεραπείας φαίνεται να έχει επίδραση στην αποτελεσματικότητα του Crosslinking, ιδίως στην περίπτωση της συμβατικής μεθόδου, γεγονός που πιθανά υποδεικνύει, πως οι μεγαλύτεροι ηλικιακά ασθενείς επωφελούνται περισσότερο από την εφαρμογή του συμβατικού πρωτοκόλλου της Δρέσδης.

Keratokonus ist eine progrediente Erkrankung der Hornhaut, die mit Ektasie, einer Verdünnung der Hornhaut sowie einer biomechanischen Destabilisierung assoziiert ist. Das im Jahr 1998 in Dresden eingeführte korneale Collagen-Crosslinking (CXL) verspricht die Progression des Keratokonus deutlich zu verlangsamen oder sogar zum Stillstand zu bringen. In dieser Studie wurde das konventionelle Dresdener Behandlungsprotokoll mit dem Accelerated-Crosslinking Protokoll mit verkürzter Bestrahlungsdauer von 5 min und Erhöhung der Bestrahlungsintensität auf 18 mW/cm² im Langzeitverlauf in Bezug auf die Effektivität und die Sicherheit verglichen. Des Weiteren wurde das Patientenalter zum Behandlungszeitpunkt als ein möglicher Prädiktor für den Erfolg der Behandlung untersucht. In unsere retrospektive Arbeit wurden insgesamt 77 Augen von 57 Patienten eingeschlossen, bei denen im Zeitraum von 2006 bis 2013 in der Klinik für Augenheilkunde am Universitätsklinikum des Saarlandes (UKS) ein korneales Collagen-Crosslinking bei progressivem Keratokonus durchgeführt wurde. Anhand des verwendeten Behandlungsprotokolls wurden die Studienaugen in zwei Gruppen aufgeteilt. In der Gruppe des konventionellen Crosslinking (Bestrahlungsdauer von 30 Minuten mit Bestrahlungsintensität von 3 mW/cm²) wurden 50 Augen eingeschlossen und in der Gruppe des Accelerated-Crosslinking (Bestrahlungsdauer von 5 Minuten mit Bestrahlungsintensität von 18 mW/cm²) wurden 27 Augen eingeschlossen. In unsere Auswertung wurden die Daten der Zeitpunkte Prä-OP, 6 Wochen, 6 Monate, 12 Monate und 24 Monate einbezogen. Jeweils wurden folgende Daten aus den präoperativen Vorstellungen sowie aus den postoperativen Verlaufskontrollen analysiert: korrigierter Visus, objektive Refraktion, Augeninnendruck, topometrische und pachymetrische Messdaten, sowie die Endothelzelldichte der Hornhaut. Außerdem wurde das Patientenalter zum Behandlungszeitpunkt auf seine Aussagekraft als Prädiktor geprüft. In dieser Studie konnte ein guter hornhautstabilisierender Effekt bei fehlenden Komplikationen im Langzeitverlauf für beide Behandlungsmethoden mit gewisser Überlegenheit des konventionellen Crosslinking, die korrigierte Sehschärfe betreffend, nachgewiesen werden. Das Patientenalter zum Behandlungszeitpunkt scheint dabei einen signifikanten Effekt auf die Wirkung des Crosslinking vor allem bei der konventionellen Methode zu haben, weshalb möglicherweise gerade die älteren Keratokonus-Patienten von einer Behandlung mit dem Dresdener Protokoll profitieren.