Εφαρμογή σύγχρονων ανοσοϊστοχημικών τεχνικών στο παθολογοανατομικό εργαστήριο

Abstract

The associations between the ETS-related gene (ERG) and the phosphatase and tensinhomolog gene (PTEN) immunoexpression in prostate cancer and related lesions and highlight the clinical significance of these findings. We evaluated the immunohistochemical expression of ERG and PTEN in a series of 151 invasive prostate adenocarcinomas, including low-grade (Gleason grade pattern 3) and high- grade (Gleason grade patterns 4, 5) morphological patterns which corresponded to45.5% and 54.4% of the cases, respectively. Additionally, we evaluated the immunoexpression of the two markers both in foci of high-grade prostatic intraepithelial neoplasia (HGPIN), as a precursor lesion of cancer, and in foci of intraductal carcinoma of the prostate (IDCP). Finally, to ensure the malignant nature of the prostate glands examined, we employed p63 and alpha-methylacyl-CoAracemase (AMACR) expression. We found that PTEN loss was observed in 50.7%, and ERG positivity was detected in 41.8% of our cancerous samples. In HGPIN, PTEN loss appeared to be linked with a high-grade adjacent invasive carcinoma component which also displayed PTEN loss. As far as IDCP is concerned, ERG immunonegativity was correlated with adjacent high-grade invasive cancer, which was also ERG immunonegative. Our findings suggest that the clonal expansion of invasive cancer appears to be associated with distinct immunophenotypic cellular alterations of both early and late cancer-related histological lesions. Patients with PTEN loss in HGPIN in prostate biopsies should be closely monitored due to the increased likelihood of having an associated invasive high-grade carcinoma that may have not been sampled. Given the clinical significance that derives from PTEN expression in HGPIN lesions, we suggest the routine use of PTEN immunohistochemistry in prostate cancer biopsies in which HGPIN is the only finding.

Οι συσχετίσεις μεταξύ του γονιδίου ERG (γονίδιο που σχετίζεται με το ETS) και του γονιδίου PTEN (γονίδιο φωσφατάσης και τενσίνης) και της ανοσοέκφρασης αυτών στον καρκίνο του προστάτη και στις σχετικές βλάβες, υπογραμμίζουν τη κλινική σημασία αυτών των ευρημάτων. Εξετάσαμε την ανοσοϊστοχημική έκφραση των ERG και PTEN σε μια σειρά από 151 διηθητικά αδενοκαρκινώματα του προστάτη, τα οποία περιλάμβαναν χαμηλού βαθμού (πρότυπο Gleason 3) και υψηλού βαθμού (πρότυπα Gleason 4, 5) μορφολογικά χαρακτηριστικά, που αντιστοιχούν στο 45,5%και 54,4% των περιπτώσεων, αντίστοιχα. Επιπλέον, αξιολογήσαμε την ανοσοέκφραση των δύο αυτών δεικτών σε εστίες υψηλού βαθμού ενδοθηλιακής νεοπλασίας του προστάτη (HGPIN), ως πρόδρομη βλάβη του καρκίνου, καθώς και σε εστίες ενδοπορικού καρκινώματος του προστάτη (IDCP). Προκειμένου να τεκμηριώσουμε την κακοήθη φύση των δειγμάτων μας είχαμε μελετήσει την έκφρασητων p63 και αλφα-μεθυλοακυλο-CoA ρακεμάσης (AMACR). Διαπιστώσαμε ότι η απώλεια PTEN καταγράφηκε στο 50,7%, ενώ η θετικότητα ERG ανιχνεύθηκε στο 41,8% των καρκινικών δειγμάτων μας. Στην περίπτωση των HGPIN, η απώλεια PTEN συνδέθηκε με την παρουσία παρακείμενου καρκινώματος υψηλού βαθμού κακοήθειας, το οποίο εμφάνιζε επίσης απώλεια του PTEN. Όσον αφορά το IDCP, η αρνητική έκφραση της ERG σχετίστηκε με παρακείμενο καρκίνο υψηλού βαθμού κακοήθειας, ο οποίος ήταν επίσης αρνητικός για ERG. Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι η κλωνική επέκταση του διηθητικού καρκινώματος φαίνεται να σχετίζεται με διακριτές ανοσοφαινοτυπικές κυτταρικές αλλοιώσεις τόσο στις πρώιμες όσο και στις όψιμες ιστολογικές βλάβες που συνδέονται με τον καρκίνο. Οι ασθενείς με απώλεια PTEN σε HGPIN σε βιοψίες του προστάτη θα πρέπει να παρακολουθούνται στενά λόγω της αυξημένης πιθανότητας ύπαρξης συσχετιζόμενου καρκινώματος υψηλού βαθμού κακοήθειας, το οποίο ενδέχεται να μην έχει ληφθεί κατά τη διάρκεια της βιοψίας. Δεδομένης της κλινικής σημασίας που προκύπτει από την έκφραση του PTEN σε βλάβες HGPIN, προτείνουμε τη ρουτίνα της ανοσοϊστοχημικής ανάλυσης PTEN σε βιοψίες προστάτη στις οποίες το HGPIN είναι το μοναδικό εύρημα.