Ανοσογονικότητα, ανοσολογική μνήμη και συσχέτιση με υποτροπές του 13-δυναμου συζευγμένου πνευμονιοκοκκικού εμβολίου (PCV13) σε παιδιά με ευαίσθητο και ανθεκτικό στα στεροειδή Ιδιοπαθές Νεφρωσικό Σύνδρομο (Idiopathic Nephrotic Syndrome-INS)

Abstract

Background: Immunization with the 13-valent Pneumococcal Conjugate Vaccine (PCV13) is recommended in children with idiopathic nephrotic syndrome (INS), while reduced immunogenicity and duration of protection have been documented in these children, particularly those undergoing immunomodulatory treatment. We evaluated the safety of a single anamnestic immunization with the PCV13 in children with INS in remission and the effect of different immunomodulatory treatments on PCV13immunogenicity and induction of immunological memory. Materials and Methods: Safety was assessed through proteinuria evaluation following PCV13 booster administration and the kinetics of interleukin (IL)-5 and IL-13 levels, as biomarkers of INS activity, while all INS relapses were recorded for the 6 months following immunization. Immunogenicity and induction of immunological memory were assessed in patients and healthy controls by monitoring the kinetics of antigen-specific antibody titers for pneumococcal serotypes, at 4 weeks and 12 months, and pneumococcal serotype (PS)-specific B-cells, B Memory Cells (BMCs) and Ig isotypes witched BMCs (sIg BMCs), respectively.Results:PCV13 did not affect the individual relapse risk. Serum IL-5 changes were similar among patients with and without relapses and between INS patients and controls, during the follow-up period. Following booster immunization, PS-specific antibody titers showed a significant increase in all treatment groups and healthy controls. However, children receiving immunomodulatory treatments displayed significantly lower levels of PS-specific antibodies for 3/8 vaccine serotypes tested at both timepoints. PS-specific B-cell, BMC and sIg BMC counts significantly increased in healthy controls and patients with INS receiving corticosteroids; in contrast, patients receiving immunomodulatory treatment with cyclosporin A did not exhibit a significant increase following booster immunization.Conclusions:PCV13 booster was safe, well tolerated and immunogenic in children with INSin remission. The establishment of antigen-specific immunological memory is highly associated with the treatment regime used for INS, with immunomodulatory treatments resulting in impaired PS-specific B cell responses that could lead to the accelerated waning of antibody titers observed in these patients.

Η ανοσοποίηση με το 13-δύναμο Συζευγμένο Πνευμονιοκοκκικό Εμβόλιο (13-valent Pneumococcal Conjugate Vaccine - PCV13) συνιστάται σε παιδιά με Ιδιοπαθές Νεφρωσικό Σύνδρομο (ΙΝΣ), ενώ έχει τεκμηριωθεί μειωμένη ανοσογονικότητα και μειωμένη διάρκεια προστασίας σε αυτά τα παιδιά, ιδιαίτερα όσα υποβάλλονται σε ανοσοτροποποιητικές θεραπείες. Στην παρούσα μελέτη αξιολογήσαμε την ασφάλεια της χορήγησης μιας αναμνηστικής δόσης του PCV13 σε παιδιά με ΙΝΣ σε ύφεση και την επίδραση των διαφορετικών ανοσοτροποιητικών θεραπειών στην ανοσογονικότητα του PCV13 και την επαγωγή ανοσολογικής μνήμης. Υλικά και Μέθοδοι: Η ασφάλεια αξιολογήθηκε μέσω παρακολούθησης των παιδιών για το ενδεχόμενο πρωτεϊνουρίας μετά την χορήγηση του PCV13 και της διακύμανσης των επιπέδων της ιντερλευκίνης (IL)-5 και IL-13, ως βιοδείκτης δραστηριότητας του ΙΝΣ, ενώ καταγράφηκαν όλες οι υποτροπές του ΙΝΣ για διάστημα 6 μηνών μετά την ανοσοποιήση. Η ανοσογονικότητα και η επαγωγή της ανοσολογικής μνήμης αξιολογήθηκαν σε ασθενείς και μάρτυρες, με την παρακολούθηση της κινητικής των τίτλων αντιγονοειδικών αντισωμάτων για ορότυπους του πνευμονιόκοκκου 4 εβδομάδες και 12 μήνες μετά, και των αντιγονοειδικών Β -κυττάρων, Β Μνημονικών Κυττάρων (ΒΜΚ) και ΒΜΚ που έχουν υποστεί μεταστροφή τάξης (Isotype-switched) (sIg BMK), αντίστοιχα. Αποτελέσματα: Το PCV13 δεν επηρέασε την πιθανότητα εκδήλωσης υποτροπής του ΙΝΣ. Οι αλλαγές στην IL-5 του ορού ήταν παρόμοιες μεταξύ ασθενών με και χωρίς υποτροπές κατά την περίοδο παρακολούθησης, ενώ τα επίπεδα τους δεν διέφεραν από αυτά των υγιών μαρτύρων. Μετά την ανοσοποίηση, οι τίτλοι των αντιγονοειδικών αντισωμάτων για τους ορότυπους του πνευμονιόκοκκου παρουσίασαν σημαντική αύξηση σε όλες τις ομάδες. Ωστόσο, τα παιδιά που λάμβαναν ανοσοτροποποιητικές θεραπείες (κυκλοσπορίνη Α και mycophenolate mofetil) εμφάνισαν σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα αντιγονοειδικών αντισωμάτων για 3/8 ορότυπους που εξετάσαμε και στα δυο χρονικά σημεία. Τα αντιγονοειδικά Β κύτταρα, ΒΜΚ και sIg BMK εμφάνισαν σημαντική αύξηση στους υγιείς μάρτυρες και σε ασθενείς με ΙΝΣ που λαμβάνουν κορτικοστεροειδή. Αντίθετα, οι ασθενείς υπό κυκλοσπορίνη Α δεν εμφάνισαν σημαντική αύξηση μετά την ανοσοποίηση. Συμπεράσματα: Η χορήγηση αναμνηστικής δόσης του PCV13 είναι ασφαλής και καλά ανεκτή. Ικανοποιητική ανοσογονικότητα διαπιστώθηκε στα παιδιά με ΙΝΣ υπό αγωγή. Η εγκαθίδρυση ισχυρής ανοσολογικής μνήμης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το θεραπευτικό σχήμα που χρησιμοποιείται για το ΙΝΣ, με μειωμένη αντιγονοειδική Β κυτταρική απόκριση να παρατηρείται στα παιδιά που λαμβάνουν κυκλοσπορίνη Α, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε επιταχυνόμενη μείωση των τίτλων αντιγονοειδικών αντισωμάτων, όπως και παρατηρείται σε αυτούς τους ασθενείς.