Η σχέση της κεφτριαξόνης με τη λιθίαση των χοληφόρων οδών στα παιδιά και η συσχέτισή της με τον τρόπο ζωής των μητέρων κατά την περίοδο της κύησης

Abstract

Introduction: This study investigates the association between ceftriaxone administration, a widely used antibiotic, and the occurrence of biliary lithiasis in children, taking into account pathological and perinatal factors. Ceftriaxone is known to form insoluble calcium complexes in bile, potentially leading to bile stasis and subsequent inflammation. Additionally, the study examines the influence of other parameters, such as breastfeeding duration, gestational age, and birth weight, to assess whether exposure to ceftriaxone or other pathological conditions may affect critical perinatal and postnatal outcomes. Methodology: The sample included 54 children, divided into two groups: those with and those without pathological conditions. Key parameters analyzed were gestational duration, birth weight, and breastfeeding duration. Additional perinatal variables such as prematurity and in vitro fertilization (IVF) were examined to understand their potential role in the development of biliary lithiasis. Statistical analysis was conducted using Independent Samples T-Test, frequency analysis (Crosstabs), and Chi-square (Χ²) tests to detect significant correlations. Results: The group with pathological conditions demonstrated a marginally higher mean gestational duration compared to the control group (mean = 38.26 weeks vs. 36.15 weeks, p = 0.022), suggesting a possible influence of such factors on gestational length. No statistically significant differences were observed in birth weight (p = 0.299). Breastfeeding duration was notably higher in the group without pathological conditions (318.82 days vs. 120.43 days), although this difference did not reach statistical significance (p = 0.104). Descriptive and statistical analysis revealed a potential trend of association between ceftriaxone use and biliary lithiasis, particularly in children with reduced breastfeeding duration. While most perinatal variables, including prematurity and type of delivery, did not show statistically significant differences, a borderline correlation was noted between delivery method and pathological conditions. Ceftriaxone appears to exert an indirect effect by forming insoluble calcium–ceftriaxone complexes in bile, which may contribute to bile stasis, particle aggregation, and inflammatory processes. Conclusions: Although not all examined parameters reached statistical significance, the findings suggest that ceftriaxone use, especially in the presence of other pathological factors during pregnancy, may affect selected perinatal and postnatal outcomes, such as gestational duration and the risk of biliary lithiasis. The observed trends regarding breastfeeding duration and mode of delivery, along with the biological mechanisms through which ceftriaxone alters bile composition, highlight the need for further research involving larger cohorts and specialized biochemical analyses to clarify causality and long-term pediatric implications.

Εισαγωγή: Η παρούσα μελέτη διερευνά τη συσχέτιση μεταξύ της χορήγησης κεφτριαξόνης, ενός ευρέως χρησιμοποιούμενου αντιβιοτικού, και της εμφάνισης λιθίασης των χοληφόρων σε παιδιά, λαμβάνοντας υπόψη παθολογικούς και περιγεννητικούς παράγοντες. Η κεφτριαξόνη είναι γνωστό ότι σχηματίζει αδιάλυτα σύμπλοκα ασβεστίου στη χολή, γεγονός που ενδέχεται να προκαλεί στάση χολής και επακόλουθη φλεγμονή. Παράλληλα, εξετάζεται η επίδραση άλλων παραμέτρων, όπως η διάρκεια θηλασμού, η διάρκεια κύησης και το βάρος γέννησης, ώστε να αξιολογηθεί εάν η έκθεση σε κεφτριαξόνη ή άλλους παθολογικούς παράγοντες επηρεάζει κρίσιμους περιγεννητικούς και μεταγεννητικούς δείκτες. Μεθοδολογία: Το δείγμα αποτελέσαν 54 παιδιά, τα οποία κατανεμήθηκαν σε δύο ομάδες: με και χωρίς παθολογικά αίτια. Μελετήθηκαν οι παράμετροι της διάρκειας κύησης, του βάρους γέννησης και της διάρκειας θηλασμού, καθώς και άλλες μεταβλητές, όπως η προωρότητα και η χρήση εξωσωματικής γονιμοποίησης. Η στατιστική επεξεργασία των δεδομένων περιλάμβανε εφαρμογή του Independent Samples T-Test, ανάλυση συχνοτήτων (Crosstabs) και δοκιμές Χ² για την ανίχνευση πιθανών συσχετίσεων. Αποτελέσματα: Η ομάδα με παθολογικά αίτια εμφάνισε οριακά μεγαλύτερη διάρκεια κύησης σε σχέση με την ομάδα ελέγχου (μέσος όρος = 38,26 έναντι 36,15 εβδομάδων, p = 0,022), υποδεικνύοντας πιθανή επίδραση στην κύηση. Δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στο βάρος γέννησης (p = 0,299), ενώ η διάρκεια θηλασμού ήταν υψηλότερη στην ομάδα χωρίς παθολογικά αίτια (318,82 έναντι 120,43 ημέρες), χωρίς ωστόσο να αναδειχθεί στατιστική σημαντικότητα (p = 0,104). Η περιγραφική και στατιστική ανάλυση αποκάλυψε επίσης στατιστική τάση συσχέτισης μεταξύ της κεφτριαξόνης και της λιθίασης των χοληφόρων, ιδιαίτερα σε παιδιά με περιορισμένη διάρκεια θηλασμού. Οι αναλύσεις Χ² δεν έδειξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές σε περιγεννητικές παραμέτρους όπως η προωρότητα ή η μέθοδος τοκετού, αν και διαπιστώθηκε τάση συσχέτισης μεταξύ του τύπου τοκετού και της ύπαρξης παθολογικών παραγόντων. Η κεφτριαξόνη φαίνεται να επιδρά έμμεσα, προκαλώντας μεταβολές στη σύσταση της χολής μέσω σχηματισμού αδιάλυτων συμπλόκων, που δυνητικά συμβάλλουν στη δημιουργία χολόλιθων και σε φλεγμονώδεις διεργασίες. Συμπεράσματα: Παρότι δεν καταγράφηκαν στατιστικά σημαντικές διαφοροποιήσεις σε όλους τους εξεταζόμενους δείκτες, τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η χορήγηση κεφτριαξόνης και η παρουσία παθολογικών παραγόντων κατά την κύηση ενδέχεται να επηρεάζουν συγκεκριμένες περιγεννητικές και μεταγεννητικές παραμέτρους, κυρίως όταν συνυπάρχουν με άλλους παράγοντες κινδύνου. Η διαπιστωμένη τάση στη διάρκεια θηλασμού και στον τύπο τοκετού, καθώς και οι βιολογικοί μηχανισμοί μέσω των οποίων η κεφτριαξόνη τροποποιεί τη χολική σύνθεση, αναδεικνύουν την ανάγκη περαιτέρω έρευνας με μεγαλύτερα δείγματα και εξειδικευμένες εργαστηριακές αναλύσεις, ώστε να αποσαφηνιστεί πλήρως η αιτιολογική σχέση και η μακροπρόθεσμη επίδραση στην παιδική υγεία.