Προπόνηση και αξιολόγηση των μυών του αυχένα σε παλαιστές και μη αθλητές αναπτυξιακών ηλικιών

Abstract

The cervical strength is very important for children during the developmental ages and especially in prepubertal and pubertal who participate in sports that are subjected to great stress in the cervical spine, such as Greco-Roman wrestling. The aim of this thesis was, through the implementation of three studies: a) to investigate the test-retest reliability of a cervical strength test protocol, b) to establish indicative values of the cervical strength, c) to investigate the age and the sport effect of the Greco-Roman wrestling in the cervical strength and d) to investigate the effect of a specific training program for the cervical strength. In the first study, participated 44 Greco-Roman wrestlers (24 prepubertal 8-10 years old and 20 pubertal 13-16 years old) and 40 non-athletes (20 prepubertal 8-10 years old and 20 pubertal 13-16 years old). The maximal isometric cervical strength was assessed in three directions (a. forward flexion, b. extension, c. right and left side flexion) by using a handheld dynamometer.. The cervical strength protocol seems to be reliable in both groups and in all the directions that were evaluated: forward flexion (ICC = 0.86-0.96), extension (ICC = 0.81-0.92), right (ICC = 0.88-0.90) and left (ICC = 0.79-0.93) side flexion. In the second study, participated 31 prepubertal (8,99±0,93 years old) and 32 pubertal (14.03±1.02 years old) Greco-Roman wrestlers and 30 prepubertal (8.95 ± 0.66 years old) and 30 pubertal (13.73 ± 0.71 years old) non-athletes. The cervical strength was evaluated as mentioned in the first study. The results reported that pubertal were stronger than prepubertal in both non-athletes and wrestles groups (p<0.05). Moreover, the cervical strength in prepubertal athletes and non-athletes did not differ statistically (p>0.05), in contrast with the cervical strength in pubertal, in which wrestlers reported greater cervical strength (p<0.01). In the third study, overall, 50 Greco-Roman wrestlers participated and were equally divided in the training group (9.8 ± 1.5 years old) and in the control group (9.2 ± 1.5 years old). The training group, in addition to the wrestling training, followed a specific training program in order to develop the cervical strength, which lasted 3 months (2 times/week). During this period of time, the control group followed only the wrestling training. After the completion of the intervention the training group improved the cervical strength (p<0.05), in contrast with the control group that the cervical strength did not differ (p>0.05). In conclusion, the cervical strength test protocol, using a handheld dynamometer, showed good reliability in non-athletes and in wrestlers during the developmental ages. Moreover, age seems to have a positive effect on the cervical muscle strength and Greco-Roman wrestling training denoted a positive effect on cervical strength only in pubertal wrestlers. Finally, the specific training program improved the cervical strength in developmental age wrestlers.

Η δύναμη των μυών του αυχένα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στις καθημερινές κινήσεις παιδιών και εφήβων και ειδικά όταν συμμετέχουν σε αθλήματα όπως η ελληνορωμαϊκή πάλη, στο οποίο η αυχενική μοίρα δέχεται μεγάλες επιβαρύνσεις. Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν, μέσα από τον σχεδιασμό και την υλοποίηση τριών μελετών: α) να δημιουργηθεί ένα αξιόπιστο πρωτόκολλο αξιολόγησης της μέγιστης ισομετρικής δύναμης των μυών του αυχένα, β) να δημιουργηθούν ενδεικτικές τιμές αξιολόγησης της μέγιστης δύναμης των μυών του αυχένα γ) να διερευνηθεί η επίδραση της ηλικίας και του αθλήματος της πάλης στη μέγιστη δύναμη του αυχένα, και δ) να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα ενός εξειδικευμένου προγράμματος ανάπτυξης της δύναμης των μυών του αυχένα. Στην πρώτη μελέτη, έλαβαν μέρος 44 αθλητές ελληνορωμαϊκής πάλης (24 παιδιά, 8-10 ετών και 20 έφηβοι, 13-16 ετών) και 40 μη αθλητές (20 παιδιά, 8-10 ετών και 20 έφηβοι, 13-16 ετών). Αξιολογήθηκε η μέγιστη ισομετρική δύναμη των μυών του αυχένα σε τρεις κατευθύνσεις (α. πρόσθια κάμψη, β. έκταση, γ. πλάγια κάμψη δεξιά και αριστερά) με τη χρήση δυναμόμετρου χειρός. Οι μετρήσεις (μέτρηση - επαναμέτρηση) πραγματοποιήθηκαν δύο φορές με ενδιάμεσο κενό 2 ημερών. Από την ανάλυση των δεδομένων παρατηρήθηκε ότι η μέτρηση της μέγιστης ισομετρικής δύναμης του αυχένα είναι αξιόπιστη σε όλες τις ομάδες ατόμων και σε όλες τις κατευθύνσεις: πρόσθια κάμψη (ICC = 0,86-0,96), έκταση (ICC = 0,81-0,92), πλάγια κάμψη δεξιά (ICC = 0,86-0,90) και αριστερά (ICC = 0,79-0,93). Στη δεύτερη μελέτη, συμμετείχαν 31 παιδιά (8,99 ± 0,93 ετών) και 32 έφηβοι (14,03 ± 1,02 ετών) παλαιστές ελληνορωμαϊκής πάλης, 30 παιδιά (8,95±0,66 ετών) και 30 έφηβοι (13,73 ± 0,71 ετών) μη αθλητές. Αξιολογήθηκε η μέγιστη ισομετρική δύναμη των μυών του αυχένα όπως αναφέρθηκε στην πρώτη μελέτη. Από την ανάλυση των δεδομένων παρατηρήθηκε ότι, τόσο στους μη αθλητές, όσο και στους παλαιστές, οι έφηβοι ήταν πιο δυνατοί σε σύγκριση με τα παιδιά σε όλες τις κατευθύνσεις αξιολόγησης (p<0,05). Επίσης, τα παιδιά μη αθλητές και τα παιδιά παλαιστές δεν είχαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ τους (p>0,05), σε αντίθεση με τους έφηβους, όπου οι παλαιστές ήταν πιο δυνατοί (p<0,01). Στην τρίτη μελέτη, συμμετείχαν συνολικά 50 παλαιστές ελληνορωμαϊκής πάλης, οι οποίοι χωρίστηκαν στην ομάδα άσκησης (9,8 ± 1,5 ετών) και στην ομάδα ελέγχου (9,2 ± 1,5 ετών). Η ομάδα άσκησης, πραγματοποίησε παράλληλα με την προπόνηση πάλης ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα άσκησης με στόχο την ανάπτυξη της δύναμης των μυών του αυχένα, διάρκειας 3 μηνών (2 φορές/εβδομάδα), ενώ η ομάδα ελέγχου, συνέχισε την τυπική προπόνηση πάλης. Από την ανάλυση τον δεδομένων, στην ομάδα άσκησης παρατηρήθηκε, στατιστικά σημαντική βελτίωση της δύναμης των μυών του αυχένα, σε όλες τις κατευθύνσεις αξιολόγησης (p<0,05). Αντιθέτως στην ομάδα ελέγχου δεν υπήρξαν μεταβολές (p>0,05). Συμπερασματικά, το πρωτόκολλο αξιολόγησης της μέγιστης δύναμης των μυών του αυχένα που χρησιμοποιήθηκε ήταν αξιόπιστο. Η ηλικία εμφάνισε θετική επίδραση στην ανάπτυξη της δύναμης των μυών του αυχένα και η ενασχόληση με το άθλημα της ελληνορωμαϊκής πάλης είχε θετική επίδραση στη δύναμη των μυών του αυχένα, μόνος στους έφηβους παλαιστές. Τέλος, το εξειδικευμένο πρόγραμμα άσκησης που πραγματοποιήθηκε βελτίωσε τη δύναμη των μυών του αυχένα στους παλαιστές αναπτυξιακών ηλικιών.