Ο ρόλος των αλλαγών της τριϊωδοθυρονίνης στην επιδιόρθωση της δυσλειτουργίας και της αναδιαμόρφωσης της αριστερής κοιλίας σε ασθενείς με STEMI

Abstract

Background: Thyroid hormone (TH) appears to have a reparative action on the postinfarcted myocardium. This novel action was recently tested in a pilot, randomized, double-blind, placebo-controlled trial (ThyRepair). The present study performed a post-hoc analysis of data from the ThyRepair study to provide further insights into the novel actions of TH on the human postischemic myocardium. Methods: Data from 41 patients participating in the ThyRepair study (n = 20 placebo and n = 21 LT3) were included in the analysis. LT3 treatment started after stenting and continued intravenously for 48 h. All patients had cardiac magnetic resonance (CMR) at hospital discharge; left ventricular (LV) ejection fraction (LVEF%), LV end-diastolic volume index (LVEDVi; mL/m2), LV end-systolic volume index (LVESVi; mL/m2), infarct volume (IV), left ventricular mass index (LVMi) as edema index, and microvascular obstruction (MVO) were assessed. Patients were divided into two groups based on the median value of the IV: patients with IV ≤ 20% of the LV (group A) and patients with IV > 20% (group B). CMR measurements at discharge are expressed as mean ± SD. Results: In group A, the placebo and T3-treated groups had similar LVEF% (56.8 ± 10.2 vs. 52.2 ± 10.5), LVEDVi (90.9 ± 19.8 vs. 92.8 ± 14.5), and LVESVi (40.8 ± 18.2 vs. 44.9 ± 14.1) at discharge. In group B, LVEDVi and LVESVi were 112 ± 23.8 and 68.3 ± 21.5 for placebo vs. 91.8 ± 18.6 and 49.0 ± 14.0 for the T3-treated group, respectively, p < 0.05. LVEF% was significantly increased in the T3-treated group vs. placebo, 47.3 ± 6.5 vs. 39.9 ± 8.7, p < 0.05. In group B, CMR LVMi was lower in T3-treated patients vs. placebo but did not reach statistical significance (p = 0.1). MVO was 1.95 ± 2.2 in placebo vs. 0.84 ± 0.9 in the LT3-treated group, p = 0.15.Conclusion: The present study suggests that acute LT3 treatment may exert more favorable effects on the recovery of cardiac function in patients with large infarct size. Furthermore, it signals a potential effect of LT3 on myocardial edema and microvascular obstruction. These novel findings merit further investigation in large trials.

Εισαγωγή: Η θυρεοειδική ορμόνη (ΘΟ) φαίνεται να επιδιορθώνει το μυοκάρδιο μετά από ένα οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Αυτή η νέα δράση αποκαλύφθηκε πρόσφατα σε μια πιλοτική, τυχαιοποιημένη, διπλά τυφλή και ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη (ThyRepair). Η παρούσα έρευνα αποτελεί μια post hoc ανάλυση δεδομένων από τη μελέτη ThyRepair και σκοπό έχει την άντληση περαιτέρω πληροφοριών σχετικά με τις νέες δράσεις της ΘΟ στο μετα-ισχαιμικό μυοκάρδιο. Μέθοδοι: Η ανάλυση περιλάμβανε δεδομένα από 41 ασθενείς που συμμετείχαν στη μελέτη ThyRepair (n = 20 που έλαβαν εικονικό φάρμακο και n = 21 που έλαβαν τριϊωδοθυρονίνη, LT3). Η θεραπεία με LT3 ξεκίνησε πριν την τοποθέτηση στεφανιαίας ενδοπρόθεσης και συνεχίστηκε ενδοφλεβίως για 48 ώρες. Όλοι οι ασθενείς υπεβλήθησαν σε μαγνητική τομογραφία καρδιάς (CMR) κατά την έξοδο τους από το νοσοκομείο. Το κλάσμα εξώθησης της αριστερής κοιλίας (LV) (LVEF%), ο δείκτης τελοδιαστολικού όγκου LV (LVEDVi; mL/m2), ο δείκτης τελοσυστολικού όγκου LV (LVESVi; mL/m2), ο όγκος εμφράγματος (IV) και ο δείκτης μάζας αριστερής κοιλίας (LVMi) ως δείκτης οιδήματος και μικροαγγειακής απόφραξης (MVO) ήταν οι παράμετροι που αξιολογήθηκαν. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες με βάση το μέγεθος του IV: ασθενείς με IV ≤ 20% της LV (ομάδα Α) και ασθενείς με IV > 20% (ομάδα Β). Οι μετρήσεις των CMR κατά την έξοδο των ασθενών εκφράστηκαν ως μέσος όρος ± SD. Αποτελέσματα: Στην ομάδα Α, οι ασθενείς που έλαβαν εικονικό φάρμακο και LT3 είχαν παρόμοιο LVEF% (56,8 ± 10,2 έναντι 52,2 ± 10,5), LVEDVi (90,9 ± 19,8 έναντι 92,8 ± 14,5) και LVESVi (40,8 ± 18,2 έναντι 44,9 ± 14,1) κατά την έξοδο τους από το νοσοκομείο. Στην ομάδα Β, το LVEDVi και το LVESVi ήταν 112 ± 23,8 και 68,3 ± 21,5 για τους ασθενείς που έλαβαν το εικονικό φάρμακο έναντι 91,8 ± 18,6 και 49,0 ± 14,0 της ομάδας που έλαβε LT3, αντίστοιχα, p < 0.05. Το LVEF% αυξήθηκε σημαντικά στην ομάδα που έλαβε LT3 έναντι της ομάδας placebo, 47,3 ± 6,5 έναντι 39,9 ± 8,7, p < 0.05. Στην ομάδα Β, η CMR LVMi ήταν χαμηλότερη στους ασθενείς που έλαβαν LT3 έναντι αυτών που έλαβαν εικονικό φάρμακο, αλλά όχι στατιστικά σημαντικά (p = 0.1). Το MVO ήταν 1,95 ± 2,2 στους ασθενείς που έλαβαν εικονικό φάρμακο έναντι 0,84 ± 0,9 της ομάδας που έλαβε LT3, p = 0.15. Συμπέρασμα: Η παρούσα μελέτη υποδηλώνει ότι η οξεία θεραπεία με LT3 έχει ευνοϊκές επιδράσεις στην αποκατάσταση της καρδιακής λειτουργίας σε ασθενείς που έχουν υποστεί οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου με μεγάλο εμφρακτικό όγκο. Επιπλέον, σηματοδοτεί μια πιθανή δράση της LT3 στο οίδημα του μυοκαρδίου και τη μικροαγγειακή απόφραξη. Αυτά τα νέα ευρήματα χρήζουν περαιτέρω έρευνα σε μεγαλύτερες δοκιμές.