Μεταβολές της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητας ζωής μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου και διαδερμική αγγειοπλαστική

Abstract

Introduction: Acute myocardial infarction is a disease with increasing frequency and is one of the main causes of death worldwide. In the care management of patients with acute myocardial infarction, in addition to the initial treatment with angioplasty, it is necessary to assess the quality of life as well as the psychosocial dimensions of their daily life, in order to achieve a holistic approach to their treatment. Objective: To investigate changes in health- related quality of life in myocardial infarction patients one year after angioplasty intervention. Modifiable risk factors were associated with the quality of these patients lives. Anxiety and depression were associated with the quality of life of myocardial infarction patients. Methods: The present study is a prospective study and was conducted in two General Hospital in Attica. The data collection was done between January 2018 and June 2019. Study population included 100 patients. Patients diagnosed with acute myocardial infarction treated with angioplasty were included in the study. The patients’ quality of life was assessed with immediately after the angioplasty, 6 and 12 months later. The patients’ quality of life was assessed with the questionnaire Mac- New Heart Disease Health- Related Quality of Life. This is a specific instrument for cardiovascular patients. The research was conducted in 2 phases. During hospitalisation of patients diagnosed with acute myocardial infarction in cardiological clinic who were treated with angioplasty intervention and were subsequently reassessed by phone contact at 6 and 12 months after angioplasty. In the first phase, patients filled in the Mac -New (specific) and EQ-5 D (general) questionnaires to evaluate the quality of life after myocardial infarction and for levels of depression and anxiety evaluation the respective questionnaires BECK II and State- Trait Anxiety Inventory. In the second phase, the questionnaires were filled in via phone contact. Results: The overall quality of life score increased significantly in all patients regardless of their characteristics. The score at 6 months differed significantly according to gender (men had higher values), comorbidity (patients with comorbidities had lower values), smoking (patients who smoked had higher values) and exercising (patients who exercised had higher values). The score at 12 months differed significantly by gender (men had higher values), comorbidity (patients with comorbidities had lower values), and exercising (exercising patients had higher values). The better the patients' overall quality of life at baseline, the better it was at 6 and 12 months. Temporary and permanent anxiety scores decreased significantly both between consecutive measurements and from baseline to 12 months later (p<0.001). In temporary anxiety the score at 12 months differed significantly according to alcohol consumption where patients who consumed alcohol had significantly lower values (p=0.050). In persistent anxiety, the score at 12 months differed significantly according to gender (p<0.008) with the highest values for women and with the duration of hospital stay after PCI (p<0.045) where patients who remained above 4 days had significantly higher values. The depression score did not change significantly from baseline to 6 months, but at 12 months the score was significantly lower compared to both baseline and 6 months. In the correlations of the scales, the more the symptoms of depression and anxiety (permanent/temporary), the worse was their health status and their quality of life. Conclusion: Patients after PCI showed better quality of life at 6- and 12-months follow-up, while symptoms of anxiety and depression decreased significantly over time. Assessing patients’ quality of life after PCI is an important step for a holistic approach to patients whose physical and mental health are taken into account during the assessment.

Εισαγωγή: Το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου είναι μια νόσος με αυξανόμενη συχνότητα και αποτελεί μια από τις κύριες αιτίες θανάτου σε όλο τον κόσμο. Στη διαχείριση φροντίδας των ασθενών με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, πέρα από την αρχική θεραπεία με αγγειοπλαστική, κρίνεται αναγκαία η εκτίμηση της ποιότητας ζωής καθώς και των ψυχοκοινωνικών διαστάσεων της καθημερινότητάς τους, ώστε να επιτυγχάνεται μια ολιστική προσέγγιση στη θεραπεία τους. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να διερευνηθεί πώς μεταβάλλεται η σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής σε εμφραγματίες ασθενείς ένα χρόνο μετά την αγγειοπλαστική παρέμβαση. Επιμέρους στόχοι ήταν να συσχετισθούν οι τροποποιήσιμοι παράγοντες κινδύνου με την ποιότητα ζωής σε αυτούς τους ασθενείς και έγινε συσχέτιση του άγχους και της κατάθλιψης με την ποιότητα ζωής των ασθενών με έμφραγμα του μυοκαρδίου, Υλικό – Μέθοδος: Η παρούσα μελέτη αποτελεί μια συγχρονική μελέτη με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις, η οποία πραγματοποιήθηκε σε δύο γενικά νοσοκομεία της Αθήνας, με μελετώμενο χρονικό διάστημα από τον Ιανουάριο του 2018 μέχρι τον Ιούνιο του 2019. Το συνολικό δείγμα αποτέλεσαν 100 ασθενείς. Η μελέτη διεξήχθη σε δύο φάσεις. Κατά την εισαγωγή των διαγνωσμένων ασθενών με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου στην καρδιολογική κλινική όπου έγινε η θεραπεία με αγγειοπλαστική και ακολούθως μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας έγινε επαναξιολόγηση αυτών στους 6 και 12 μήνες. Στη πρώτη φάση οι ασθενείς συμπλήρωναν τα ερωτηματολόγια Mac-New (ειδικό) και EQ-5D (γενικό) για την εκτίμηση της ποιότητας ζωής μετά το ΟΕΜ. Παράλληλα, για την αξιολόγηση των επιπέδων άγχους και κατάθλιψης συμπλήρωναν τις αντίστοιχες κλίμακες BECK II και Staite-Trait Anxiety. Στη δεύτερη φάση γινόταν η συμπλήρωσή τους μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας.ΑποτελέσματαΗ βαθμολογία κατάστασης της υγείας αυξήθηκε σημαντικά σε όλους τους ασθενείς ανεξάρτητα από τα χαρακτηριστικά τους. Συγκεκριμένα, στους 6 μήνες διέφερε σημαντικά ανάλογα με το φύλο (p=0,013) με τις υψηλότερες τιμές να τις έχουν οι άντρες, με την ύπαρξη συνοδού νοσήματος (p=0,012)όπου οι ασθενείς με συνοδό νόσημα είχαν σημαντικά χαμηλότερες τιμές, με το αν κάπνιζαν (p=0,014) όπου οι ασθενείς που κάπνιζαν είχαν σημαντικά υψηλότερες τιμές και με το αν ασκούνταν(p=0,042) όπου οι ασθενείς που ασκούνταν είχαν σημαντικά υψηλότερες τιμές. Η βαθμολογία στους 12 μήνες διέφερε σημαντικά ανάλογα με το φύλο (p=0,001) με τις υψηλότερες τιμές να τις έχουν οι άντρες, με την ύπαρξη συνοδού νοσήματος (p=0,006 )όπου οι ασθενείς με συνοδό νόσημα είχαν σημαντικά χαμηλότερες τιμές και με το αν ασκούνταν (p=0,038) όπου οι ασθενείς που ασκούνταν είχαν σημαντικά υψηλότερες τιμές. Επίσης οι βαθμολογίες σε όλες τις διαστάσεις ποιότητας ζωής (συναισθηματική, σωματική και κοινωνική λειτουργικότητα) αυξήθηκαν σημαντικά από την αρχική μέτρηση μέχρι τους 12 μήνες (p<0.001).Οι βαθμολογίες προσωρινού και μόνιμου άγχους μειώθηκαν σημαντικά τόσο μεταξύ των διαδοχικών μετρήσεων, όσο και από την αρχική μέτρηση μέχρι τους 12 μήνες μετά (p<0,001). Στο προσωρινό άγχος η βαθμολογία στους 12 μήνες διέφερε σημαντικά ανάλογα με την κατανάλωση αλκοόλ όπου οι ασθενείς που κατανάλωναν αλκοόλ είχαν σημαντικά χαμηλότερες τιμές (p=0,050). Στο μόνιμο άγχος η βαθμολογία στους 12 μήνες διέφερε σημαντικά ανάλογα με το φύλο (p<0,008) με τις υψηλότερες τιμές να τις έχουν οι γυναίκες και με τη διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο μετά την PCI (p<0,045) όπου οι ασθενείς που παρέμειναν πάνω από 4 ημέρες είχαν σημαντικά υψηλότερες τιμές. Η βαθμολογία κατάθλιψης δεν μεταβλήθηκε σημαντικά από την αρχική μέτρηση μέχρι τους 6 μήνες, αλλά στους 12 μήνες η βαθμολογία ήταν σημαντικά χαμηλότερη σε σύγκριση τόσο με την αρχική μέτρηση όσο και με τους 6 μήνες. Στις συσχετίσεις των κλιμάκων όσο περισσότερα ήταν τα συμπτώματα κατάθλιψης και άγχους (μόνιμου /προσωρινού) τόσο χειρότερη ήταν η κατάσταση υγείας τους και η ποιότητα ζωής τους. Συμπεράσματα: Ασθενείς μετά την αγγειοπλαστική εμφάνισαν καλύτερη ποιότητα ζωής στους 6 και 12 μήνες επανεξέτασης, ενώ τα συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης μειώθηκαν σημαντικά με το πέρασμα του χρόνου. Η εκτίμηση της ποιότητας ζωής των ασθενών και η αξιολόγηση των ψυχοσυναισθηματικών συμπτωμάτων μετά την αγγειοπλαστική, αποτελεί σημαντικό βήμα για μια ολιστική προσέγγιση των ασθενών, όπου κατά την αξιολόγηση λαμβάνεται υπόψη τόσο η σωματική όσο και η ψυχική τους υγεία.