Διερεύνηση του καρκίνου του προστάτη στον πληθυσμό της Θεσσαλίας με χρήση προηγμένων απεικονιστικών μεθόδων και ιστολογική συσχέτιση

Abstract

Introduction –Objectives: The PhD thesis explores the imaging approach of prostate cancer, focusing on the use of multiparametric magnetic resonance imaging (mpMRI) in combination with transrectal ultrasound-guided biopsy (Fusion-guided mpMRI-TRUS). The work aims to evaluate the diagnostic accuracy of this method compared to traditional systemic biopsies, as well as to improve clinical results through more accurate detection and categorization of cancer foci. Methodology: The study methodology includes the analysis of data from 185 patients who underwent mpMRI and fusion-guided mpMRI-TRUS biopsy. Patients were selected based on specific criteria and statistical analysis of the data was performed with SPSS Statistics version28. The methodology includes a description of the imaging and biopsy procedures, as well as the parameters used to evaluate the findings. Results: A total of 81/185 (43.8%)cancer-positive cases were identified. 23/81 (28.4%) cases with non-clinically significant prostate cancer-insPCa and 58/81 (71.6%) cases with clinically significant prostate cancer-csPCa. There was a statistically significant difference in overall adenocarcinomas detection between methods (p = .035, McNemar test). In addition, there was a statistically significant difference in the detection of insPCa between the two methods (p = .004, McNemar test). The systemic biopsy detected 13 patients with insPCa more (14.4%) than the targeted biopsy method. However, there is no statistical difference in the detection rate of csPCa between the two methods (p = 1, McNemar test). When both techniques were combined, more instances of csPCa were identified. Conclusions: The thesis concludes that multiparametric MRI in combination with targeted transrectal ultrasound biopsy is a reliable and effective method for detecting prostate cancer. This approach allows clinically significant cancers to be detected more accurately, while reducing the number of unnecessary biopsies. In addition, mpMRI is used as a screening tool for patients before biopsy, providing important information for clinical decision-making. The study suggests using mpMRI and fusion-guided mpMRI-TRUS along with systemic biopsy as a standard for diagnosing prostate cancer, highlighting the advantages of this combination over traditional biopsy methods. Finally, the thesis emphasizes the importance of continuous training and specialization of physicians in using these technologies to achieve optimal clinical results.

Εισαγωγή –Στόχοι: Η διδακτορική διατριβή διερευνά την απεικονιστική προσέγγιση του καρκίνου του προστάτη, με επίκεντρο τη χρήση της πολυπαραμετρικής μαγνητικής τομογραφίας (mpMRI) σε συνδυασμό με διορθική υπερηχογραφική καθοδηγούμενη βιοψία (Fusion-guidedmpMRI-TRUS). Η εργασία έχει ως στόχο την αξιολόγηση της διαγνωστικής ακρίβειας αυτής της μεθόδου σε σύγκριση με τις παραδοσιακές συστηματικές βιοψίες, καθώς και τη βελτίωση των κλινικών αποτελεσμάτων μέσω της ακριβέστερης ανίχνευσης και κατηγοριοποίησης των καρκινικών εστιών. Μεθοδολογία: Η μεθοδολογία της μελέτης περιλαμβάνει την ανάλυση δεδομένων από 185 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε mpMRIκαι βιοψία με συστηματική και fusion-guidedmpMRI-TRUS. Οι ασθενείς επιλέχθηκαν με βάση συγκεκριμένα κριτήρια(DRE, PSA, κλινική υποψία)και η στατιστική ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με το SPSS έκδοση 28. Η μεθοδολογία περιλαμβάνει περιγραφή των διαδικασιών απεικόνισης και βιοψίας, καθώς και των παραμέτρων που χρησιμοποιήθηκαν για την αξιολόγηση των ευρημάτων. Αποτελέσματα: Συνολικά εντοπίστηκαν 81/185 (43,8%)περιπτώσεις θετικές για καρκίνο. 23/81 (28,4%) περιπτώσεις με μη κλινικά σημαντικόκαρκίνο του προστάτη-insPCaκαι 58/81 (71,6%) περιπτώσεις με κλινικά σημαντικό καρκίνο του προστάτη-csPCa. Υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά στη συνολική ανίχνευση αδενοκαρκινωμάτων μεταξύ των μεθόδων (p = .035, δοκιμή McNemar). Επιπλέον, υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά στην ανίχνευση insPCa μεταξύ των δύο μεθόδων (p = .004, δοκιμή McNemar). Η συστηματική βιοψία ανίχνευσε 13 ασθενείς με insPCa περισσότερους (14,4%) από τη στοχευμένη μέθοδο βιοψίας. Ωστόσο, δεν υπήρξε στατιστική διαφορά στο ποσοστό ανίχνευσης του csPCa μεταξύ των δύο μεθόδων (p = 1, δοκιμή McNemar). Όταν συνδυάστηκαν και οι δύο τεχνικές, εντοπίστηκαν περισσότερες περιπτώσεις csPCa. Συμπεράσματα: Η διατριβή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η πολυπαραμετρικήμαγνητική τομογραφία σε συνδυασμό με τη στοχευμένη διορθική υπερηχογραφική βιοψία αποτελεί μια αξιόπιστη και αποτελεσματική μέθοδο για την ανίχνευση του καρκίνου του προστάτη. Αυτή η προσέγγιση επιτρέπει την ανίχνευση κλινικά σημαντικών καρκίνων με μεγαλύτερη ακρίβεια, μειώνοντας παράλληλα τον αριθμό των περιττών βιοψιών. Επιπλέον, η mpMRI χρησιμοποιείται ως εργαλείο διαλογής των ασθενών πριν τη βιοψία, παρέχοντας σημαντικές πληροφορίες για τη λήψη κλινικών αποφάσεων. Η μελέτη προτείνει τη χρήση της mpMRIκαι της fusion-guidedmpMRI-TRUSμαζί με τη συστηματική βιοψία, ως πρότυπο για τη διάγνωση του καρκίνου του προστάτη, επισημαίνοντας τα πλεονεκτήματα αυτού του συνδυασμού σε σχέση με τις παραδοσιακές μεθόδους βιοψίας. Τέλος, η διατριβή τονίζει τη σημασία της συνεχούς εκπαίδευσης και εξειδίκευσης των ιατρών στη χρήση αυτών των τεχνολογιών για την επίτευξη βέλτιστων κλινικών αποτελεσμάτων.