Γυναικείος ριζοσπαστισμός στην Αγγλική Επανάσταση: γυναίκες Levellers

Abstract

This doctoral dissertation explores a very specific expression of female radicalism in the English Revolution of the mid-17th century; Leveller women. Having as a time horizon the 1640s and 1650s, the dissertation deals with the discourse and action of the women who actively supported the radical political movement of the Levellers, fully integrated into the context of the period and especially into the history of the emergence and development of the movement. The aim is to produce a comprehensive, coherent history of these women as part of the political movement of the Levellers. On this basis, their voice and action are examined primarily in political terms in order to demonstrate more clearly their identity as Levellers. This does not mean, of course, that particular weight is not given to the gender factor. Their gender played an important role in determining the form, nature and limits of their activism and in how they were perceived by their contemporaries, both inside and outside the movement. In particular, the dissertation focuses on the Leveller women and attempts a comprehensive and analytical examination of them. It brings together all the known cases of Leveller women and the episodes of their public intervention and "follows", as much as possible, their routes before the emergence of the movement, during its course and after its defeat. These women include Elizabeth Lilburne and Mary Overton, who were the wives of the Leveller leaders. They also include Ellen Larner and the religious radical and author Katherine Chidley, who were respectively the wife and the mother of two less well-known Levellers, and finally the anonymous women who undertook collective action. In this context, all their known texts are subjected to a thorough examination, basically meaning the collective petitions of 1649 and 1653 and the petitions of the wives of the Levellers. Such an analytical reading completes to some extent the picture of the Levellers and certainly serves the attempt of a more focused highlighting and documenting of their political radicalism, through the precedence given to the political project, the detection of its presence and absence, and the relevant continuities and discontinuities. Their discourse and, of course, their practical action are examined in terms of their alignment with the dominant political, oppositional discourse of the movement at any given time, with the organization and the practices of the movement, especially regarding its public, mass forms of intervention. This specific "reading" is not exhausted by the co-examination of the female radicals and their male comrades, but it additionally turns attention to the women themselves, both named and anonymous, in order to show the degree of their agreement in their modes of action and rhetoric at all levels through an often-comparative type of approach. Inextricably linked to the above is the aim of tracking, in stricter terms, the course of women through the lens of the formation of a distinct female collectivity within the Levellers, certainly not in the sense of the existence of a separate women's agenda, but in the sense of a gradually growing participation which can also explain the peak of their activity in 1649. Finally, in the dissertation, an attempt is made to capture any transformations in women's self-consciousness, where this was possible, a fact that can, to some extent, demonstrate how they, in turn, managed to deal with political defeat. For the approach adopted in the dissertation, the tools of political and social history, the history of women and gender as well as cultural history and microhistory are utilized. As for the material used, it mainly consists of the collective and individual petitions of the women, both printed and the few in manuscript form. In addition, central political documents of the movement, petitions, pamphlets and books of the male Levellers, the theological texts of Katherine Chidley, various works of contemporaries, whether opponents or like-minded of the women, state sources and the press of the time are utilized. The dissertation consists of the introduction, two parts which are structured in eight chapters, and the epilogue.

Αντικείμενο της διδακτορικής διατριβής είναι μια πολύ συγκεκριμένη έκφραση του γυναικείου ριζοσπαστισμού στην Αγγλική Επανάσταση των μέσων του 17ου αιώνα· οι γυναίκες Levellers. Έχοντας ως χρονικό ορίζοντα τις δεκαετίες 1640 και 1650, η διατριβή πραγματεύεται τον λόγο και τη δράση των γυναικών που υποστήριξαν ενεργά το ριζοσπαστικό πολιτικό κίνημα των Levellers, πλήρως ενταγμένα στα συγκείμενα της περιόδου και ιδιαίτερα στην ιστορία ανάδυσης και εξέλιξης του κινήματος. Σκοπός είναι η παραγωγή μιας συνολικής, συνεκτικής ιστορίας αυτών των γυναικών ως μέρους του πολιτικού κινήματος των Levellers. Σε αυτή τη βάση, η φωνή και η δράση τους εξετάζονται πρωτίστως με πολιτικούς όρους προκειμένου να καταδειχθεί εναργέστερα η ταυτότητά τους ως Levellers. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι δεν δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στον παράγοντα του φύλου. Το φύλο τους έπαιξε σημαντικό ρόλο στον καθορισμό της μορφής, της φύσης και των περιθωρίων του ακτιβισμού τους και στο πώς προσλαμβάνονταν οι ίδιες από τους συγχρόνους τους, εντός και εκτός του κινήματος. Ειδικότερα, η διατριβή θέτει στο επίκεντρο τις γυναίκες Levellers και επιχειρεί μια συνολική και αναλυτική πραγμάτευσή τους. Σε αυτή συγκεντρώνονται όλες οι γνωστές περιπτώσεις γυναικών Levellers και τα επεισόδια της δημόσιας παρέμβασής τους και «ακολουθούνται», στο μέτρο του δυνατού, οι διαδρομές τους πριν την ανάδυση του κινήματος, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά την ήττα του. Αυτές οι γυναίκες περιλαμβάνουν τις Elizabeth Lilburne και Mary Overton, οι οποίες ήταν σύζυγοι των αρχηγών του κινήματος. Επίσης, περιλαμβάνουν την Ellen Larner και τη θρησκευτική ριζοσπάστρια και συγγραφέα Katherine Chidley, οι οποίες ήταν η σύζυγος και η μητέρα αντίστοιχα δύο λιγότερο γνωστών Levellers, και τέλος τις ανώνυμες γυναίκες που ανέλαβαν συλλογική δράση. Σε αυτό το πλαίσιο, όλα τα γνωστά κείμενά τους υπόκεινται σε μια διεξοδική εξέταση, εννοώντας κατά βάση τα συλλογικά petitions του 1649 και 1653 και τα petitions των συζύγων των Levellers. Μια τέτοια αναλυτική ανάγνωση έρχεται να συμπληρώσει ως ένα βαθμό την εικόνα για τις Levellers και βεβαίως υπηρετεί την απόπειρα μιας περισσότερο εστιασμένης ανάδειξης και καταγραφής του πολιτικού ριζοσπαστισμού τους, μέσα από το προβάδισμα που δίνεται στο πολιτικό πρόταγμα, στην ανίχνευση της παρουσίας και της απουσίας του και των σχετικών συνεχειών και ασυνεχειών. Ο λόγος και φυσικά η πρακτική δράση τους εξετάζονται ως προς τον βαθμό στοίχισής τους με τον κυρίαρχο κάθε φορά πολιτικό, αντιπολιτευτικό λόγο του κινήματος, με την οργάνωση και τις πρακτικές του κινήματος, ιδίως σε ό,τι αφορούσε τις δημόσιες, μαζικές μορφές παρέμβασής του. Η συγκεκριμένη «ανάγνωση» δεν εξαντλείται με τη συνεξέταση των ριζοσπαστριών και των αρρένων συντρόφων τους, αλλά στρέφει συμπληρωματικά την προσοχή στις ίδιες τις γυναίκες, επώνυμες και ανώνυμες, προκειμένου να φανεί ο βαθμός συμφωνίας τους στον τρόπο δράσης και στη ρητορική τους σε όλα τα επίπεδα μέσα από μια συχνά συγκριτικού τύπου προσέγγιση. Σε άρρηκτη σύνδεση με τα παραπάνω βρίσκεται η στόχευση της ιχνηλάτησης με πιο αυστηρούς όρους της πορείας των γυναικών υπό το πρίσμα της συγκρότησης μιας διακριτής γυναικείας συλλογικότητας στους κόλπους των Levellers, όχι βεβαίως υπό την έννοια της ύπαρξης μιας ξεχωριστής γυναικείας ατζέντας αλλά υπό την έννοια μιας σταδιακά διογκούμενης συμμετοχικότητας που μπορεί να εξηγήσει και το αποκορύφωμα της δράσης τους το 1649. Τέλος, στη διατριβή πραγματοποιείται μια προσπάθεια να αποτυπωθούν οι όποιοι μετασχηματισμοί στην αυτοσυνειδησία των γυναικών, όπου αυτό ήταν δυνατό, γεγονός που μπορεί ως ένα βαθμό να καταδείξει και το πώς διαχειρίστηκαν και εκείνες με τη σειρά τους την πολιτική ήττα. Για την προσέγγιση που υιοθετείται στη διατριβή αξιοποιούνται τα εργαλεία της πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας, της ιστορίας των γυναικών και του φύλου αλλά και της πολιτισμικής ιστορίας και της μικροϊστορίας. Ως προς το υλικό που χρησιμοποιείται αυτό αποτελείται κατά κύριο λόγο από τα συλλογικά και ατομικά petitions των γυναικών, τόσο τα έντυπα όσο και τα λιγοστά χειρόγραφα. Επιπλέον, αξιοποιούνται κεντρικά πολιτικά ντοκουμέντα του κινήματος, petitions, φυλλάδια και βιβλία των ανδρών Levellers, τα θεολογικά κείμενα της Katherine Chidley, διάφορα έργα συγχρόνων, είτε αντιπάλων είτε ομοϊδεατών των γυναικών, κρατικές πηγές και ο τύπος της εποχής. Η διατριβή αποτελείται από την εισαγωγή, δύο μέρη τα οποία διαρθρώνονται σε οκτώ κεφάλαια, και τον επίλογο.