Η επίδραση διαφορετικών πρωτοκόλλων επαναπροθέρμανσης με εργοποδήλατο στη διατήρηση των φυσικών ικανοτήτων καλαθοσφαιριστών μετά από 15 λεπτά αδράνειας

Abstract

The aim of the present research was to investigate the effectiveness of three Re-Warm UP protocols (RWU) with a cycle ergometer in attenuating the negative effects of passive rest on the physical abilities of basketball players. Using a counterbalanced, randomized order, and crossover for repeated measures design, 13 semi-professional basketball players performed four protocols on four separate days. The procedure started with a standard warm-up, post-WU measurements, 15-min protocol, and post-RWU measurements. The protocols were as follows: a) 15-min passive rest (Control), b) 11-min passive rest, 3-min cycling at 40% VO2max and 1-min rest (RWU40), c) 13-min passive rest, 1-min cycling at 80% VO2max and 1-min rest (RWU80), and d) 13.5-min passive rest, 3 x (5-sec of maximum effort with a load of 7.5% of body mass and 25-sec of rest), and 1-min rest (RWUint). Participants were evaluated for perceived fatigue and readiness, heart rate (HR), body temperature, countermovement jump (CMJ), and Modified Agility T-test (MAT). Results showed that, between the post-RWU and post-WU measurements, RWU40 had the best subjective indicators. Readiness showed the greatest attenuation (p=0.700), whereas fatigue was unaffected (p=1.000). HR did not show significant differences in RWU80 (3.59%, p=0.303) and RWUint (-4.28%, p=0.327) but significantly decreased in Control (-24.51%, p<0.001) and RWU40 (-9.12%, p=0.017). The 15-min passive rest in Control resulted in a significant decrease in temperature (1.48%, p<0.001), while RWU40 achieved the greatest attenuation with a temperature loss of 0,33% (p=0.375). Sports performance also significantly decreased after Control (CMJ: -5.10%, p<0.001· MAT: 3.13%, p=0.030). RWU40 achieved the greatest attenuation of losses, with the differences between post-RWU and post-WU not statistically significant (CMJ: -1.72%, p=0.167· MAT: 0.48%, p=0.634). In conclusion, 15-min of passive rest has a negative impact on maintaining the physical abilities, physiological adaptations, and subjective perception of basketball players. However, all three RWU protocols partially attenuated the negative effects of inactivity, with RWU40 showing the highest effectiveness.

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν ο έλεγχος της αποτελεσματικότητας τριών πρωτοκόλλων επαναπροθέρμανσης (RWU) με εργοποδήλατο στην αναστροφή των αρνητικών συνεπειών της αδράνειας στις φυσικές ικανότητες καλαθοσφαιριστών. Χρησιμοποιώντας τυχαιοποιημένο και αντισταθμισμένο σχεδιασμό με εναλλαγή ομάδων για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις, 13 ημιεπαγγελματίες καλαθοσφαιριστές εκτέλεσαν τέσσερα πρωτόκολλα σε τέσσερις ξεχωριστές ημέρες. Η διαδικασία περιλάμβανε μία τυπική προθέρμανση, μετρήσεις postWU, ένα πρωτόκολλο 15 ́ και μετρήσεις postRWU. Τα πρωτόκολλα ήταν: α) 15 λεπτά παθητική ξεκούραση (Control), β) 11’ rest, 3’ στο 40% VO2max και 1’ rest (RWU40), γ) 13’ rest, 1’ στο 80% VO2max και 1’ rest (RWU80) και δ) 13,5’ rest, 3 x (5” μέγιστης προσπάθειας με φορτίο 7,5% της σωματικής μάζας και 25” rest) και 1’ rest (RWUint). Στους συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν η αντιληπτή κόπωση και ετοιμότητα, η καρδιακή συχνότητα (ΚΣ), η θερμοκρασία σώματος, το Countermovement Jump (CMJ) και το Modified Agility T-test (MAT). Από τα αποτελέσματα φάνηκε ότι μεταξύ postRWU και postWU μετρήσεων, τo RWU40 εμφάνισε τους καλύτερους υποκειμενικούς δείκτες. Η ετοιμότητα έδειξε τη μεγαλύτερη αναστροφή (p=,700), ενώ η κόπωση δεν επηρεάστηκε (p=1,000). Η ΚΣ δεν εμφάνισε σημαντικές διαφορές στο RWU80 (3,59%, p=.303) και στο RWUint (-4,28%, p=.327), ενώ στο Control (-24,51%, p<,001) και στο RWU40 (- 9,12%, p=,017) μειώθηκε σημαντικά. Η Control συνθήκη επέφερε σημαντική μείωση θερμοκρασίας (1,48%, p<,001), ενώ το RWU40 ελάττωσε την απώλεια αυτή (0,33%, p=,375). Η απόδοση των αθλητών μειώθηκε επίσης σημαντικά μετά το Control (CMJ: -5,10%, p<,001· MAT: 3,13%, p=,030). Τη μεγαλύτερη μείωση απωλειών πέτυχε το RWU40, με τις διαφορές μεταξύ postRWU και postWU να είναι στατιστικά μη σημαντικές (CMJ: -1,72%, p=,167· MAT: 0,48%, p=,634). Συμπερασματικά, τα 15’ αδράνειας έχουν αρνητική επίδραση στη διατήρηση της απόδοσης, των φυσιολογικών προσαρμογών και της υποκειμενικής αντίληψης των καλαθοσφαιριστών. Ωστόσο, και τα τρία πρωτόκολλα RWU ανέτρεψαν έως ένα βαθμό τις αρνητικές επιπτώσεις της αδράνειας, με το RWU40 να εμφανίζει τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.