Η μεταβολή της ιντερλευκίνης 1α και των αγγειοκινητικών πεπτιδίων κατά την εξέλιξη της συστηματικής σκλήρυνσης

Abstract

Increased concentrations of interleukin (IL)-1α have been recently described intissues of patients with systemic sclerosis (SSc), and this has been suggested to contribute to the pathogenesis of the disease. We conducted a double-blind, placebo -controlled study to assess the safety and efficacy of the fully humanized IL-1α blocking monoclonal antibody bermekimab in SSc. To evaluate response to treatment, we developed the score of inhibition of progression of SSc which was validated using the CRISS index and the modified CRISS index. The primary endpoint was met in 80% of bermekimab-treated patients vs 20% of placebo-treated patients (p: 0.023). Most of efficacy was found for the decrease of lung diffusion capacity. Bermekimab is a promising new candidate that could be efficacious in the treatment of SSc. Treatment with bermekimab was associated with monocyte modulation of cytokine production and attenuation of platelet activation.

Αυξημένες συγκεντρώσεις της Ιντερλευκίνης (IL) -1α έχουν πρόσφατα περιγραφεί στους ιστούς ασθενών με Συστηματική Σκλήρυνση (ΣΣκ), και αυτό έχει θεωρηθεί ότι συμβάλλει στην παθογένεια της νόσου. Πραγματοποιήσαμε μια διπλά-τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη για να εκτιμήσουμε την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα του πλήρως εξανθρωπισμένου μονοκλωνικού αναστολέα της (IL) -1α μπερμεκιμάμπη στη ΣΣκ. Για να αξιολογήσουμε την απάντηση στη θεραπεία, αναπτύξαμε μια βαθμολογία αναστολής της εξέλιξης της ΣΣκ, που επικυρώθηκε με τη χρήση του δείκτη CRISS και του αναθεωρημένου δείκτη CRISS. Το πρωτογενές καταληκτικό σημείο επιτεύχθηκε στο 80% των ασθενών που έλαβαν μπερμεκιμάμπη και στο 20% των ασθενών που έλαβαν εικονικό φάρμακο (p: 0.023). Η μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα διαπιστώθηκε στην αύξηση της διαχυτικής ικανότητας των πνευμόνων. Η μπερμεκιμάμπη είναι μια πολλά υποσχόμενη νέα υποψήφια θεραπεία που θα μπορούσε να είναι αποτελεσματική στη ΣΣκ. Η θεραπεία με μπερμεκιμάμπη συσχετίσθηκε με την τροποποίηση των μονοκυττάρων στην παραγωγή κυτταροκινών και με την εξασθένιση της ενεργοποίησης των αιμοπεταλίων.