Η περί σωτηρίας του ανθρώπου διδασκαλία της εκκλησίας του Ιησού Χριστού των "Αγίων των τελευταίων ημερών"

Abstract

The Founder of the Church of Jesus Christ of Latter-day Saints or Mormons, as well as its main prophet, was Joseph Smith. According to his teaching, anyone can talk to God and receive answers. His successors also referred to their own visions. Joseph Smith laid the main foundations of the theology of the organization, while the theology of his successors focused mainly on solving the issues that arose from time to time within the movement. While Mormon theology has a Christian flavor in principle, it is far from Christian teaching and the wider Christian experience. Mormons depended on the teaching of the Bible only through its interpretation through the Book of Mormon. In 1856-1858, the Latter-day Saint movement proceeded with the Mormon Reformation. They called for repentance and a general reconnection of moral life and religious teachings. This belief became part of the public image of the organization at that time, along with the practice of polygamy, which came from Joseph Smith himself, as a divine command, which he personally practiced. However, until his death, both Smith and the leading quorums of their organization denied that he preached or practiced polygamy. The family, in the system of Mormon soteriology, has a special relationship. Salvation for women depends on their being sealed (i.e., married) to a "Master" - a worthy man, and every new child should be well received in the family. Family is the best place to be prepare men for eternal life, as there they will learn self-control, sacrifice, devotion, and the value of work. They will also learn to love, share and serve one another. Sins, according to Mormon teaching, are spiritual debts. Without Jesus Christ as Savior and Mediator, people would pay for sins with spiritual death. Mormons speak of creation from pre-existing matter, essentially understanding the term creation as "assembling" the world and earth with pre-existing matter, into which God breathed eternal life. Consequently, God's contribution to the creation of the world was His wise organization. In conclusion, it is easy to see that although Mormons may identify themselves as Christians, they retain Christian terminology, but the Mormon understanding of their entire theology is in radical contrast to the Christian one. It diverges from traditional Christianity in key areas, such as: their views of the Bible, the nature of God and the conditions and means of achieving and the purpose of the deification of believers, the deity of Christ and the Holy Trinity, and finally salvation. The teachings of Mormonism, evaluated from an orthodox point of view, prove that it constitutes a modern heresy. Consequently, as a heresy, it distances man from the true source of salvation, and, according to Orthodox teaching, this fact has clearly soteriological consequences.

O Ιδρυτής της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών ή Μορμόνων, καθώς και κύριος προφήτης αυτής, υπήρξε ο Joseph Smith. Σύμφωνα με τη διδασκαλία του, καθένας μπορεί να μιλήσει στον Θεό και να λάβει απαντήσεις. Οι διάδοχοί του αναφέρθηκαν και αυτοί σε δικά τους οράματα. Ο Joseph Smith έθεσε τις κύριες βάσεις της θεολογίας της οργάνωσης, ενώ η θεολογία των διαδόχων του επικεντρώθηκε κυρίως στην επίλυση των ζητημάτων που προέκυπταν κατά καιρούς μέσα στο πλαίσιο της κίνησης.Ενώ η θεολογία των Μορμόνων έχει καταρχήν ένα χριστιανικό επίχρισμα, απέχει από τη χριστιανική διδασκαλία και το ευρύτερο χριστιανικό βίωμα. Οι Μορμόνοι εξάρτησαν τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής μόνο μέσω της ερμηνείας της μέσω του Βιβλίου του Mormon. Το 1856-1858, η κίνηση των Αγίων των Τελευταίων Ημερών προχώρησε στη Μορμoνική Μεταρρύθμιση. Ζήτησαν τη μετάνοια και τη γενική επανασύνδεση της ηθικής ζωής και των θρησκευτικών διδασκαλιών. Αυτή η πίστη έγινε μέρος της δημόσιας εικόνας της οργάνωσης εκείνης της εποχής, μαζί με την πρακτική της πολυγαμίας, η οποία προήλθε από τον ίδιο τον Joseph Smith, ως θεϊκή εντολή, την οποία και άσκησε προσωπικά. Ωστόσο, μέχρι τον θάνατό του, τόσο ο Smith όσο και οι κορυφαίες απαρτίες της οργάνωσής τους αρνήθηκαν ότι κήρυξε ή ασκούσε πολυγαμία.Η οικογένεια, στο σύστημα της μορμονικής σωτηριολογίας, έχει μια ιδιάζουσα – ξεχωριστή σχέση. Η σωτηρία για τις γυναίκες εξαρτάται από τη σφράγισή τους (δηλ. από τον γάμο τους) με έναν «Κύριο» - έναν άξιο άνδρα, ενώ κάθε νέο παιδί θα πρέπει να τυγχάνει καλής υποδοχής στην οικογένεια. Η οικογένεια αποτελεί το καλύτερο μέρος προκειμένου να προετοιμαστούν οι άνθρωποι για την αιωνία ζωή, καθώς εκεί θα μάθουν τον αυτοέλεγχο, τη θυσία, την αφοσίωση και την αξία της εργασίας. Θα μάθουν επίσης να αγαπούν, να μοιράζονται και να υπηρετούν αλλήλους. Οι αμαρτίες, κατά τη μορμονική διδασκαλία, είναι πνευματικά χρέη. Χωρίς τον Ιησού Χριστό, ως Σωτήρα και Μεσολαβητή, θα πληρώναν οι άνθρωποι τις αμαρτίες με πνευματικό θάνατο. Οι Μορμόνοι μιλούν για δημιουργία από την προϋπάρχουσα ύλη, κατανοώντας ουσιαστικά τον όρο δημιουργία ως «συναρμολόγηση» του κόσμου και της γης με την προϋπάρχουσα ύλη, στην οποία ο Θεός εμφύσησε την αιώνια ζωή. Κατά συνέπεια, η συνεισφορά του Θεού στη δημιουργία του κόσμου ήταν η σοφή οργάνωσή Του. Συμπερασματικώς, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι μπορεί μεν οι Μορμόνοι να αυτοπροσδιορίζονται ως χριστιανοί, διατηρούν τη χριστιανική ορολογία, αλλά η μορμονική κατανόηση της σύνολης θεολογίας τους βρίσκεται σε ριζική αντίθεση με τη χριστιανική. Αποκλίνει από τον παραδοσιακό χριστιανισμό σε βασικούς τομείς, όπως: τις απόψεις τους για την Αγία Γραφή, τη φύση του Θεού και τις προϋποθέσεις και τα μέσα της επίτευξης και του σκοπού της θεοποίησης των πιστών, τη θεότητα του Χριστού και την Αγία Τριάδα, και τέλος τη σωτηρία. Οι διδασκαλίες του μορμονισμού, αξιολογούμενοι από ορθόδοξης άποψης, αποδεικνύουν ότι αυτός συνιστά σύγχρονη αίρεση. Κατά συνέπεια, ως αίρεση, απομακρύνει τον άνθρωπο από την πραγματική πηγή της σωτηρίας, και, κατά την Ορθόδοξη διδασκαλία, το γεγονός αυτό έχει σαφώς σωτηριολογικές συνέπειες.