Η επίδραση της σιμβαστατίνης στις επιπλοκές από την τοποθέτηση ενδοπεριτοναϊκού πλέγματος σε σηπτικό περιβάλλον: πειραματική μελέτη σε επίμυες

Abstract

Background: Hernia repair with the use of prosthetic meshes was a very important step forward in surgery, but it was accompanied by a series of complications. These were mainly caused by to the presence of a foreign body, the mesh. Intraperitoneal mesh placement, especially in a septic or potentially septic environment, represents a relatively dangerous situation for postoperative complications. The aim of the present experimental study was to investigate the effect of simvastatin on the complications of a hernia repair with an intraperitoneal mesh in a septic environment. Materials and method: Three groups of 20 Wistar rats were categorized into groups A, B and C. All rats underwent laparotomy and ciprofloxacin was administered. In groups B and C an enterectomy was performed, while in group C simvastatin was also administered intraperitoneally at a dose of 0.57 mg/kg. After the animals were sacrificed on day 21, laparotomy was performed again and adhesion formation was recorded while a part of the mesh was sent for cultivation. The degree of neovascularization and fibrosis were also histologically evaluated. Blood samples were taken on the 7th, 14th, and 21st postoperative days to assess the following inflammatory markers: TNF-a, IL-1a, and IL-6.Results: In group C where simvastatin was administered, the presence of significantly fewer adhesions as well as better histological results were reported compared to group B, where only ciprofloxacin was administered. In addition similar results were found in group C and the control group. Regarding the measurements of IL-1a, IL-6 and TNF-a significant effect was found οn all of them in the simvastatin group. Conclusion: Intraperitoneal administration of simvastatin provided results almost identical to mesh placement in a clean environment. Being an easily accessible drug we believe that it could become a new agent that will help us minimize the postoperative complications caused by intraperitoneal mesh placement.

Εισαγωγή: Η αποκατάσταση των κηλών με τη χρήση προσθετικών πλεγμάτων αποτέλεσε ένα πολύ σημαντικό βήμα προόδου στη χειρουργική. Παρόλα αυτά συνοδεύτηκε από μία σειρά επιπλοκών οι σημαντικότερες από τις οποίες οφείλονται στην παρουσία ενός ξένου σώματος, του πλέγματος. Η τοποθέτηση ενδοπεριτοναϊκού πλέγματος, ειδικά σε σηπτικό ή δυνητικά σηπτικό περιβάλλον, αποτελεί μία σχετικά επικίνδυνη για την εμφάνιση των επιπλοκών κατάσταση. Σκοπός της παρούσας πειραματικής μελέτης ήταν να διερευνηθεί η επίδραση της σιμβαστατίνης στις επιπλοκές από την ενδοπεριτοναϊκή τοποθέτηση πλέγματος σε σηπτικό περιβάλλον. Υλικό και μέθοδος: Τρεις ομάδες από 20 επίμυες του στελέχους Wistar κατηγοριοποιήθηκαν στις ομάδες Α, Β και Γ. Σε όλους τους επίμυες εκτελέστηκε λαπαροτομία και χορηγήθηκε σιπροφλοξασίνη. Στις ομάδες Β και Γ πραγματοποιήθηκε εντερεκτομή, ενώ στην ομάδα Γ χορηγήθηκε και σιμβαστατίνη σε δόση 0,57mg/kg ενδοπεριτοναϊκά. Μετά τη θανάτωση των πειραματόζωων την 21η ημέρα εκτελέστηκε εκ νέου λαπαροτομία και καταγράφηκε ο σχηματισμός συμφύσεων, ενώ ένα μέρος του πλέγματος εστάλη για καλλιέργεια. Επίσης αξιολογήθηκε ιστολογικά ο βαθμός της νεοαγγειογένεσης και της ίνωσης. Την 7η, 14η και 21η μετεγχειρητική ημέρα έγιναν αιμοληψίες με σκοπό να εκτιμηθούν οι παρακάτω δείκτες φλεγμονής: TNF-a, IL-1a και IL-6. Αποτελέσματα: Στην ομάδα Γ που χορηγήθηκε η σιμβαστατίνη διαπιστώθηκε η παρουσία πολύ λιγότερων συμφύσεων καθώς επίσης και καλύτερα ιστολογικά αποτελέσματα σε σχέση με την ομάδα Β όπου χορηγήθηκε μόνο σιπροφλοξασίνη, ενώ τα αποτελέσματα ήταν περίπου όμοια με την ομάδα ελέγχου. Όσον αφορά τις μετρήσεις των IL-1a, IL-6 και TNF-a διαπιστώθηκε μεγάλη επίδραση σε όλες στην ομάδα της σιμβαστατίνης. Συμπεράσματα: Η ενδοπεριτοναίκή χορήγηση σιμβαστατίνης προσέφερε αποτελέσματα σχεδόν όμοια με τη χρήση πλέγματος σε καθαρό περιβάλλον. Καθώς αποτελεί ένα φάρμακο εύκολα προσβάσιμο και χωρίς μεγάλο κόστος, θεωρούμε ότι θα μπορούσε να αποτελέσει έναν νέο παράγοντα στην προσπάθεια μείωσης των επιπλοκών από την ενδοπεριτοναϊκή τοποθέτηση πλεγμάτων.