Μελέτη της επίδρασης τριών ενδοουρολογικών επεμβάσεων νεφρολιθοτριψίας στην πρόκληση οξείας νεφρικής δυσλειτουργίας

Abstract

Backgroundː Observational studies on the association of endourological procedures with renal parenchymal damage are lacking. This randomized trial examined the effect of standard-percutaneous-nephrolithotomy (sPCNL) in comparison to miniaturized-PCNL (mini-PCNL) and retrograde-intrarenal-surgery (RIRS) for nephrolithiasis treatment on novel biomarkers of renal injury. Methodsː Seventy-five patients were randomized in 1:1:1 ratio to receive sPCNL, mini-PCNL and RIRS for nephrolithiasis. The ratios of neutrophil-gelatinase-associated-lipocalin (NGAL), kidney injury molecule-1 (KIM-1), and interleukin-18 (IL-18) normalized for urinary creatinine (Cr) were calculated from urine samples collected at baseline (2-hours-preoperatively) and at 2, 6, 24 and 48-hours postoperatively. Two-way mixed ANOVA for repeated measurements was used to evaluate the effects of type of procedure and time on studied biomarkers. Resultsː Between baseline and 2-hours postoperatively, no significant differences were observed in NGAL/Cr changes between sPCNL[9.46 (4.82-14.9)], mini-PCNL[12.78 (1.69-25.24)] and RIRS[6.42 (2.61-23.90)] (p=0.902). Similarly, no between-group differences were observed of KIM-1/Cr (p=0.853) and IL-18 (p=0.980) at 2-hours, and all biomarkers at any time-point postoperatively. Within-groups, significant increases from baseline were noted for NGAL/Cr (sPCNL p<0.001; mini-PCNL p<0.001; RIRS, p=0.001), KIM-1/Cr and IL-18/Cr at 2-hours; progressively lower increases from baseline were noted in all groups for KIM-1/Cr and IL-18/Cr at 6-, 24- and 48-hours postoperatively. As such a significant effect of time but not of type of procedure was evidenced with two-way mixed ANOVA. No significant between-group differences were observed in acute-kidney-injury incidence and complications. Conclusionsː The endourological procedures under study are associated with similar patterns of early tubular injury, detected by novel biomarkers, that is largely reduced within 48 hours and no changes in glomerular function.

Εισαγωγήː Δεν υπάρχουν μελέτες παρατήρησης σχετικά με τη συσχέτιση των ενδοουρολογικών επεμβάσεων με τη βλάβη του νεφρικού παρεγχύματος. Αυτή η τυχαιοποιημένη δοκιμή εξέτασε την επίδραση της τυπικής διαδερμικής νεφρολιθοτομής (sPCNL) σε σύγκριση με τη μικρογραφία PCNL (mini-PCNL) και την ανιούδσ ενδονεφρική χειρουργική (RIRS) για τη θεραπεία νεφρολιθίασης σε νέους βιοδείκτες νεφρικής βλάβης. Μέθοδοιː Εβδομήντα πέντε ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν σε αναλογία 1:1:1 για να λάβουν sPCNL, mini-PCNL και RIRS για νεφρολιθίαση. Οι αναλογίες λιποκαλίνης σχετιζόμενης με ουδετερόφιλο-ζελατινάση (NGAL), μορίου νεφρικής βλάβης-1 (KIM-1) και ιντερλευκίνης-18 (IL-18) που κανονικοποιήθηκαν για την κρεατινίνη ούρων (Cr) υπολογίστηκαν από δείγματα ούρων που συλλέχθηκαν κατά την έναρξη ( 2 ώρες-προεγχειρητικά) και στις 2, 6, 24 και 48 ώρες μετεγχειρητικά. Χρησιμοποιήθηκε αμφίδρομη μικτή ANOVA για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις για την αξιολόγηση των επιδράσεων του τύπου της διαδικασίας και του χρόνου στους βιοδείκτες που μελετήθηκαν. Αποτελέσματαː Μεταξύ της βασικής εκτίμησης και των 2 ωρών μετεγχειρητικά, δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές στις αλλαγές NGAL/Cr μεταξύ sPCNL [9,46 (4,82-14,9)], mini-PCNL [12,78 (1,69-25,24)] και RIRS [6.42 (2.61-23.90)] (p=0.902). Ομοίως, δεν παρατηρήθηκαν διαφορές μεταξύ των ομάδων του KIM-1/Cr (p=0,853) και του IL-18 (p=0,980) στις 2 ώρες, και όλων των βιοδεικτών σε οποιοδήποτε χρονικό σημείο μετεγχειρητικά. Εντός των ομάδων, σημειώθηκαν σημαντικές αυξήσεις από την αρχική τιμή για το NGAL/Cr (sPCNL p<0,001, mini-PCNL p<0,001, RIRS, p=0,001), KIM-1/Cr και IL-18/Cr στις 2 ώρες. Σταδιακά χαμηλότερες αυξήσεις από την έναρξη σημειώθηκαν σε όλες τις ομάδες για τα KIM-1/Cr και IL-18/Cr στις 6, 24 και 48 ώρες μετεγχειρητικά. Ως εκ τούτου, μια σημαντική επίδραση του χρόνου αλλά όχι του τύπου της επέμβασης αποδείχθηκε με αμφίδρομη μικτή ANOVA. Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων στη συχνότητα εμφάνισης και τις επιπλοκές οξείας νεφρικής βλάβης. Συμπεράσματα: Οι ενδοουρολογικές επεμβάσεις που μελετώνται σχετίζονται με παρόμοια μοτίβα πρώιμης σωληναριακής βλάβης, που ανιχνεύονται από νέους βιοδείκτες, τα οποία μειώνονται σε μεγάλο βαθμό εντός 48 ωρών και δεν υπάρχουν αλλαγές στη σπειραματική λειτουργία.