Διαγνωστική ευκρίνεια της υστεροσκόπησης σε σχέση με το μέσο διάτασης συγκρινόμενη με το ιστολογικό αποτέλεσμα

Abstract

Objective: The uterine cavity constitutes a potential space that can be created by distention. Distention media provide the exposure necessary for hysteroscopy. Most popular choices for distention media used for diagnostic hysteroscopy are carbon dioxide and normal saline. Objective of this study was the evaluation of the patient acceptance and the clinical feasibility of carbon dioxide compared with normal saline for uterine distention in outpatient hysteroscopy. Material-Method: We design a prospective, randomized, observational study. The study population comprised of 89 women who attented in the Department of Obstetrics-Gynecology, Medical School of Ioannina, Greece referred for abdominal total hysterectomy. The main indication for referral was abnormal uterine bleeding. The mean age of the patients was 52.8 years (range, 39-78 years). Twelve to 24 hours before the operation we performed diagnostic hysteroscopy. The choice of the medium for the distention of the uterine cavity happened after randomization. After randomization carbon dioxide was used for uterine distention in 48 women (group A) and normal saline was used in 41 women (group B). At the end of the procedure all patients asked if they felt any discomfort during the diagnostic hysteroscopy and the intensity of this symptom, as well. The hysteroscopic diagnosis was compared with the result of pathologic examination for the estimation of sensitivity, specificity, positive predictive value, negative predictive value and diagnostic accuracy of each hysteroscopic method. Result: Satisfactory hysteroscopy was achieved in 93.75% with CO2 (group A) and in 97.5% with normal saline (group B). The incidence of lower abdominal pain, shoulder tip pain, nausia and vomiting was higher in group A but the differences did not achieve statistical significance. The diagnostic accuracy of hysteroscopy was higher when normal saline used for uterine distention. The difference in diagnostic accuracy between two groups was greater with the presence of subtle endometrial lesions. Conclusions: The use of normal saline for uterine distention provided high quality hysteroscopic vision, it was well accepted by patients, and it had greater diagnostic accuracy comparing with the carbon dioxide. Because of its easy availability and low cost, normal saline could be consider the best distenting medium for diagnostic hysteroscopy.

Σκοπός: Απαραίτητη προϋπόθεση για την πραγματοποίηση της διαγνωστικής υστεροσκόπhσης είναι η επαρκής διάταση της ενδομητρικής κοιλότητας. Τα μέσα διάτασης που χρησιμοποιούνται για το σκοπό αυτό είναι το CO2 και ο φυσιολογικός ορός (0.9% NaCl). Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι η σύγκριση της διαγνωστικής ικανότητας που παρέχουν στην υστεροσκόπιση τα δύο αυτά μέσα διάτασης. Υλικό–Μέθοδος: Σχεδιάστηκε μια προοπτική, τυχαιοποιημένη μελέτη παρατήρησης στην οποία σε ασθενής που προσέρχοταν στην Μαιευτική–Γυναικολογική Κλινική της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστιμίου Ιωαννίνων τηv τριετία 1999-2001 προκειμένου να υποβληθούν σε κοιλιακή ολική υστερεκτομία, 12-24 ώρες πρίν τη χειρουργική επέμβαση γινόταν διαγνωστική υστεροσκόπιση. Η επιλογή του μέσου διάτασης έγινε με τυχαιοποιημένο τρόπο. Οι ασθενείς καλούνταν να επιλέξουν μεταξύ δύο κλειστών φακέλων όπου ο ένας περιέκλειε την ένδειξη 1, που αντιστοιχούσε στο CO2 και ο άλλος την ένδειξη 2, που αντιστοιχούσε στο NaCl. Σχηματίστηκαν δύο ομάδες ασθενών, η ομάδα A (CO2-n=48) και η ομάδα Β (NaCl-n=41). Η μέση ηλικία των γυναικών ήταν τα 52,8 χρόνια. Με το τέλος της υστεροσκόπhσης ζητούσαμε από τους ασθενείς να αναφέρουν αν αισθάνθηκαν κάποια ενόχληση και να καταγράψουν την ένταση της ενόχλησης σε μια κλίμακα που σχεδιάστηκε ειδικά για το σκοπό αυτό. Η υστεροσκοπική διάγνωση συγκρίθηκε με το αποτέλεσμα της ιστολογικής εξέτασης για να υπολογιστεί η διαγνωστική ακρίβεια της κάθε μεθόδου της υστεροσκόπισης. Αποτελέσματα: Το ποσοστό ολοκλήρωσης της επέμβασης στην ομάδα Α ήταν 91.67% και στην ομάδα Β 97.5%. Οι περισσότεροι ασθενείς και στις δύο ομάδες αισθάνθηκαν ήπιας έντασης ενόχληση. Η διαγνωστική ακρίβεια της υστεροσκόπισης στην ομάδα Β (χρήση NaCl) ήταν μεγαλύτερη από αυτή που παρατηρήθηκε στην ομάδα Α (χρήση CO2). Η διαφορά αυτή ήταν ιδιαίτερα εμφανής στις περιπτώσεις παρουσίας ελάχιστων ενδομητρικών αλλοιώσεων (αδενομύωση – ενδομητρίτιδα). Συμπεράσματα: Ο φυσιολογικός ορός εμφανίζει καλύτερη διαγνωστική ευκρίνεια σε σχέση με το CO2 στην υστεροσκόπιση και οι ασθενείς εμφανίζουν μεγαλύτερη ανοχή στη χρήση του. Ο φυσιολογικός ορός μπορεί να θεωρείται το καλύτερο προς το παρόν μέσο διάτασης στη διαγνωστική υστεροσκόπιση.