Chronic obstructive pulmonary disease phenotypes

Abstract

Chronic Obstructive Pulmonary Disease (COPD) is defined as persistent respiratory symptoms and airflow limitation due to airway and/or alveolar abnormalities usually caused by noxious particles or gases and influenced by host factors. COPD diagnosis requires not only a consistent history but also the presence of airflow limitation in the spirometry. Historically, two phenotypes have been described to further characterize the disease: chronic bronchitis which is associated with airway inflammation and its main characteristic is chronic productive cough, and emphysema which is associated with alveolar destruction and presents with dyspnea. Although, these phenotypes may provide some additional characterization of the pathophysiology of the disease, they are not extensive enough for COPD, which is heterogenous disease, and do not provide phenotypic categorization that indicate specific treatment. Moreover, the current definition of COPD and phenotypes do not include patients with significant respiratory symptoms, a proportion of which have high mortality, who do not have airflow limitation. We describe clinically relevant COPD phenotypes that provide prognostication and/or indicate specific treatment and COPD-like phenotypes that do not necessary meet the current diagnostic criteria for COPD but provide additional prognostication and potentially can indicate response to certain treatments.

Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) ορίζεται ως επίμονα αναπνευστικά συμπτώματα και περιορισμός της ροής του αέρα στους αεραγωγούς λόγω ανωμαλιών των αεραγωγών και/ή των κυψελιδών του πνεύμονα που προκαλούνται συνήθως από επιβλαβή σωματίδια ή αέρια και επηρεάζονται από παράγοντες ξενιστή. Ιστορικά, δύο φαινότυποι έχουν περιγραφεί για τον περαιτέρω χαρακτηρισμό της νόσου: η χρόνια βρογχίτιδα που σχετίζεται με φλεγμονή των αεραγωγών και το κύριο χαρακτηριστικό της είναι ο χρόνιος παραγωγικός βήχας και το εμφύσημα που σχετίζεται με καταστροφή των των κυψελιδών του πνεύμονα και παρουσιάζεται με δύσπνοια. Αν και, αυτοί οι φαινότυποι μπορεί να παρέχουν κάποιο πρόσθετο χαρακτηρισμό της παθοφυσιολογίας της νόσου, δεν είναι αρκετά εκτενείς για τη ΧΑΠ που είναι μια ετερογενής νόσο και δεν παρέχουν φαινοτυπική κατηγοριοποίηση που υποδεικνύει ειδική θεραπεία. Επιπλέον, ο τρέχων ορισμός της ΧΑΠ δεν περιλαμβάνει ασθενείς με σημαντικά αναπνευστικά συμπτώματα, ένα ποσοστό των οποίων έχει υψηλή θνησιμότητα, οι οποίοι δεν έχουν αποφρακτική φυσιολογία. Σε αυτή τη μελετη περιγράφουμε φαινότυπους της ΧΑΠ που είναι κλινικά χρήσιμοι και παρέχουν πρόσθετη πρόγνωστικη αξία και ενδεχομένως μπορεί να υποδηλώνουν ανταπόκριση σε ορισμένες θεραπείες ή αναφέρονται σε ασθενείς που δυνητικά έχουν ασθένεια με πιθανές θεραπευτικές επιλογές.8Σε αυτή τη διατριβή, δείξαμε ότι ορισμένα χαρακτηριστικά της ανταπόκρισης στα βρογχοδιασταλτικά (συνδυασμένη ανταπόκριση σε FEV1 και FVC) μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό ασθενών με ΧΑΠ των οποίων η νόσος μιμειται το άσθμα (Asthma-COPD overlap). Οι ασθενείς με ΧΑΠ που έχουν ανταπόκριση στα βρογχοδιασταλτικά σε κάθε σπιρομέτρηση σε πολλαπλές μετρήσεις φαίνεται να έχουν περισσότερα «ασθματικά» χαρακτηριστικά, μεγαλύτερη επιδείνωση της πνευμονικής λειτουργίας με το πέρασμα του χρόνου, και σοβάροτερη νόσο των μικρών αεραγωγών σε σχέση με εκείνους τους ασθενείς που δεν έχουν ανταπόκριση στα βρογχοδιασταλτικά σε κάθε σπιρομέτρηση. Αυτοί οι ασθενείς μπορεί να έχουν δραματική ανταπόκριση στη βιολογική θεραπεία π.χ. anti-IL5 παρόμοια με την ανταπόκριση που έχουν οι ασθενείς με άσθμα.Επιπλέον, δείξαμε ότι τα άτομα με φυσιολογική σπιρομέτρηση που έχουν συχνές αναπνευστικές παροξύνσεις έχουν αυξημένη θνησιμότητα και διατρέχουν υψηλό κίνδυνο για επιδείνωση της πνευμονικής λειτουργίας και εξέλιξης σε ΧΑΠ. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να αξιολογηθεί εάν η θεραπεία αυτών των ατόμων που έχουν φυσιολογική σπιρομέτρηση μπορεί να βελτιώσει μακροπρόθεσμα την υγεία τους, συμπεριλαμβανομένης της πρόληψης της εξέλιξης σε ΧΑΠ. Σε άτομα με παθολογική σπιρομέτρηση που δεν είναι αποφρακτική (Preserved Ratio Impaired Spirometry or PRISm), η παγίδευση αέρα είναι παρούσα σε άτομα με συχνές αναπνευστικές9παροξύνσεις, αυξημένη θνησιμότητα, και συνδέεται μα υψηλότερο κίνδυνο εξέλιξης σε ΧΑΠ. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να αξιολογηθεί εάν τα άτομα με PRISm επωφελούνται από την φαρμακευτικές αγώγες που χρησιμοποιούνται στη ΧΑΠ.Αυτή η περαιτέρω κατηγοριοποιήση της ΧΑΠ σε επιμέρους φαινότυπους που είναι κλινικά χρήσιμοι μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό ασθενών που ανταποκρίνονται καλά σε υπάρχουσες θεραπείες. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα σε εκείνα τα άτομα με αναπνευστικό σύμπτωμα ή με υψηλό κίνδυνο για εξέλιξη σε ΧΑΠ, π.χ. άτομα με βεβαρυμένο ιστορικό καπνίσματος, που δεν έχουν ακόμη αποφρακτική σπιρομέτρηση (κανονική σπιρομέτρηση ή PRISm) για να αξιολογηθεί σε κλινικές δοκιμές αν η θεραπεία αυτών των ατόμων μπορεί να βελτιώσει την υγεία τους, συμπεριλαμβανομένης της πρόληψης της εξέλιξης σε ΧΑΠ.