Συνοδά μη καρδιολογικά νοσήματα σε ηλικιωμένους νοσηλευόμενους καρδιοπαθείς: η επίδραση της καρδιακής ανεπάρκειας

Abstract

Introduction: Aging, cardiovascular disease (CVD), and heart failure (HF) increase the coexisting morbidity (CM) burden. This study compared the contribution of HF to this increase in elderly patients hospitalized for CVD by comparing patients with and without HF.Methods: Consecutive patients aged > 65 years, hospitalized with CVD were included (104 with and 100 without HF). The prevalence of 10 common CM (hypertension, coronary artery disease, atrial fibrillation, diabetes, dyslipidemia, anemia, chronic kidney disease, chronic obstructive pulmonary disease, sleep apnea, and cancer) was examined. The CM burden was assessed with the CM index (number of CM/patient) and multimorbidity (≥ 2 CM/patient).Results: The CM index was significantly higher [5(3-6) vs. 3(2-4), p<0.0001], whereas multimorbidity [94.2% vs. 86%, p=0.06] marginally higher in CVD patients with than those without HF. Ordinal regression with test of proportional lines revealed that in CVD patients with HF the odds for a high CM index were approximately 8 times higher compared with CVD patients without HF, given that age and LVEF were held constant.Conclusion: HF development was associated with a dramatic increase in the CM index in elderly patients with CVD who already have a high prevalence of multimorbidity.

Εισαγωγή: Η γήρανση, οι καρδιαγγειακές παθήσεις (CVD) και η καρδιακή ανεπάρκεια (HF) αυξάνουν το συνυφασμένο φορτίο/βάρος της συνυπάρχουσας συννοσηρότητας (CM). Αυτή η μελέτη συνέκρινε τη συμβολή της Καρδιακής Ανεπάρκειας (HF) με αυτή την αύξηση των ηλικιωμένων ασθενών που νοσηλεύονται για καρδιαγγειακές παθήσεις (CVD) συγκρίνοντας ασθενείς με και χωρίς Καρδιακή Ανεπάρκεια (HF).Μέθοδοι: Συμπεριλήφθηκαν διαδοχικοί ασθενείς ηλικίας > 65 ετών, που νοσηλεύτηκαν με καρδιαγγειακές παθήσεις (104 με και 100 χωρίς καρδιακή ανεπάρκεια). Εξετάστηκε ο επιπολασμός 10 κοινών συννοσηροτήτων (υπέρταση, στεφανιαία νόσος, κολπική μαρμαρυγή, σακχαρώδης διαβήτης, δυσλιπιδαιμία, αναιμία, χρόνια νεφρική νόσος, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, υπνική άπνοια και καρκίνος). Η επιβάρυνση των συνννοσηροτήτων αξιολογήθηκε με τον δείκτη συννοσηροτήτων (αριθμός CM/ασθενής) και την πολυνοσηρότητα (≥2 CM/ασθενή).Αποτελέσματα: Ο δείκτης συννοσηροτήτων ήταν σημαντικά υψηλότερος [5(3-6) έναντι 3(2-4), p<0,0001], ενώ η πολυνοσηρότητα [94,2% έναντι 86%, p=0,06] οριακά υψηλότερη σε ασθενείς με καρδιαγγειακές παθήσεις με καρδιακή ανεπάρκεια από εκείνους χωρίς καρδιακή ανεπάρκεια. Η τακτική παλινδρόμηση με δοκιμή αναλογικών γραμμών αποκάλυψε ότι σε ασθενείς με καρδιαγγειακές παθήσεις με καρδιακή ανεπάρκεια οι πιθανότητες για υψηλό δείκτη συννοσηροτήτων ήταν περίπου 8 φορές υψηλότερος σε σύγκριση με τους ασθενείς με καρδιαγγειακές παθήσεις (CVD) χωρίς καρδιακή ανεπάρκεια, δεδομένου ότι η ηλικία και το κλάσμα εξώθησης της αριστερής κοιλίας (LVEF) διατηρούνταν σταθερά.Συμπέρασμα: Η ανάπτυξη καρδιακής ανεπάρκειας συσχετίστηκε με μια δραματική αύξηση του δείκτη συννοσηροτήτων σε ηλικιωμένους ασθενείς με καρδιαγγειακές παθήσεις που έχουν ήδη υψηλό επιπολασμό πολυνονοσηρότητας.