Έλεγχος επαναγγείωσης μοσχευμάτων οπίσθιων μηριαίων και τετρακεφάλου μετά την συνδεσμοπλαστική πρόσθιου χιαστού συνδέσμου: απεικόνιση με μαγνητική τομογραφία και σύγκριση μεταξύ τους

Abstract

Previous studies have shown that the autograft of the patellar tendon used to repair the fractured anterior cruciate ligament (ACL) gradually regains its endogenous vascularization, from the periphery to the center, as part of its post-healing processPurpose: Evaluation of the clinical outcome and the revascularization of five-strand single-bundle hamstring (SBH) and bone-quadriceps (BQ) tendon autografts used for ACL reconstruction. Material and Methods: 46 patients included in the study, 26 underwent reconstruction with five-strand SBH (group A), while 20 with BQ tendon autograft (group B). All patients underwent MRI three days, six and twelve months postoperatively. The evaluations included the Lachman test, Tegner activity score, Biodex isokinetic test, Lysholm score and KT-1000 arthrometer displacement. The enhancement index (EI) was calculated in three specific sites of each graft and comparisons for every time interval were performed. These sections are: the intra-articular (section - 1), the intraosseous - tibia (section - 2) and the intra - articular - tibia near the fixation material (section - 3). Comparisons as well as the transverse surface were performed in each area of interest, for each section of the graft and at each time point with the ANOVA test.Results: Lachman test, Lysholm scores, Tegner activity scores and side-to-side difference values showed a significant improvement after surgery in both groups (P<.001). Regarding the knee extensor strength, no significant difference was found between the two groups, while flexor strength was significantly better in group B. QT showed better revascularization compared to HT grafts (P<.001) at six months, while no significant difference was observed twelve months after the surgery. The intra-articular site showed a higher EI (P<.001)compared to intraosseous tibial tunnel and intraosseous juxta screw sites at six months, while a non-significant increase was found twelve months after the surgery.Conclusions: There was no difference between the two graft types regarding the stability and the functional outcome, except flexor muscle recovery where QT graft is better. Revascularization was better in QT graft in the sixth month, but there was no significant difference in the final follow-up after twelve months time interval.

Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι το αυτομόσχευμα του επιγονατιδικού τένοντα που χρησιμοποιείται για την αποκατάσταση του διερρηγμένου Πρόσθιου Χιαστού Συνδέσμου (ΠΧΣ) επανακτά σταδιακά την ενδογενή του αγγείωση, από την περιφέρεια προς το κέντρο, στα πλαίσια της διαδικασίας επούλωσης που υφίσταται μετά την τοποθέτηση αυτού στην άρθρωση του γόνατος.Σκοπός: Αξιολόγηση της κλινικής έκβασης και της επαναγγείωσης των αυτομοσχευμάτων five-strand single-bundle hamstring (SBH) και bone-quadriceps (BQ) που χρησιμοποιούνται για την αποκατάσταση του ΠΧΣ. Υλικό και μέθοδοι: 46 ασθενείς συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη, 26 υποβλήθηκαν σε αποκατάσταση με οπίσθιους μηριαίους SBH (ομάδα Α), ενώ 20 με αυτομόσχευμα τένοντα τετρακέφαλου BQ (ομάδα Β). Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε μαγνητική τομογραφία τρεις ημέρες, έξι και δώδεκα μήνες μετεγχειρητικά. Οι αξιολογήσεις περιλάμβαναν τη δοκιμασία Lachman, τη βαθμολογία δραστηριότητας Tegner, την ισοκινητική δοκιμασία Biodex, τη βαθμολογία Lysholm και τη μετατόπιση με αρθρομέτρηση KT-1000. Ο δείκτης ενίσχυσης (EI) υπολογίστηκε σε τρία συγκεκριμένα σημεία κάθε μοσχεύματος και πραγματοποιήθηκαν συγκρίσεις για κάθε χρονικό διάστημα. Οι τομές αυτές είναι: η ενδοαρθρική (τομή - 1), η ενδοοστική - κνήμη (τομή - 2) και η ενδοαρθρική - κνήμη κοντά στο υλικό στερέωσης (τομή - 3). Οι συγκρίσεις καθώς και η εγκάρσια επιφάνεια πραγματοποιήθηκαν σε κάθε περιοχή ενδιαφέροντος, για κάθε τομή του μοσχεύματος και σε κάθε χρονική στιγμή με το τεστ ANOVA.Αποτελέσματα: Η δοκιμασία Lachman, οι βαθμολογίες Lysholm, οι βαθμολογίες δραστηριότητας Tegner και οι τιμές της διαφοράς μεταξύ πλευρών έδειξαν σημαντική βελτίωση μετά τη χειρουργική επέμβαση και στις δύο ομάδες (P<.001). Όσον αφορά τη δύναμη της έκτασης του γόνατος, δεν διαπιστώθηκε σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων, ενώ η δύναμη της κάμψης ήταν σημαντικά καλύτερη στην ομάδα Β. Το QT παρουσίασε καλύτερη επαναγγείωση σε σύγκριση με τα μοσχεύματα HT (P<.001) στους έξι μήνες, ενώ δεν παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά δώδεκα μήνες μετά τη χειρουργική επέμβαση. Η ενδοαρθρική θέση εμφάνισε υψηλότερη EI (P<.001)σε σύγκριση με τις θέσεις ενδοοστικής κνημιαίας σήραγγας και ενδοοστικής βίδας juxta στους έξι μήνες, ενώ διαπιστώθηκε μη σημαντική αύξηση δώδεκα μήνες μετά την επέμβαση.Συμπεράσματα: Δεν υπήρξε διαφορά μεταξύ των δύο τύπων μοσχεύματος όσον αφορά τη σταθερότητα και το λειτουργικό αποτέλεσμα, εκτός από την αποκατάσταση των καμπτήρων μυών όπου το μόσχευμα QT είναι καλύτερο. Η επαναγγείωση ήταν καλύτερη στο μόσχευμα QT τον έκτο μήνα, αλλά δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στην τελική παρακολούθηση μετά από χρονικό διάστημα δώδεκα μηνών.