Διερεύνηση της χωροχρονικής διαφοροποίησης της κίνησης των κάτω άκρων σε ασθενείς με νόσο του Παρκινσον που εμφανίζουν πάγωμα κατά τη βάδιση

Abstract

Parkinson's disease (PD) is one of the most common neurodegenerative diseases. PD is a neurological disorder characterized by heterogeneity in the onset of symptoms. Research shows that both motor and non-motor symptoms affect patients' health and therefore their function. Freezing of gait (FOG) is one of the least understood symptoms of PD. In particular, it is a clinical phenomenon characterized by a sudden, transient inhibition or decrease in voluntary motor activity of the lower extremities despite the patients' intention to walk. The cause of freezing of gait is the peripersonal space (PPS) which is defined as the area of ​​space that directly surrounds the human body in three dimensions, in which it approaches, avoids or handles objects. The aim of this study was to investigate the spatio-temporal parameters of lower limb movement in patients with PD experiencing FOG. The study involved 14 male patients with PD, who have FOG. The mean age of the patients was 69.64 years and were in the "ON" phase of the medication. The recording of patients' kinematic characteristics was performed using the Vicon-T40. In addition, a special framework was designed and constructed for the controlled containment of PPS in order to provoke FOG. The measurements of patients with PD were performed in three conditions: a) walking through a door increased by 30% of their peripersonal space, b) walking through a door equal to their peripersonal space and c) walking through a door reduced by 30% of the peripersonal space. The results showed that there is a statistically significant relationship between the size of PPS and the FOG. In addition, the results showed a significant correlation between the size of the PPS and their step length and there was a significant interaction between the size of the PPS and the number of steps per minute. Finally, there was a significant interaction between the size of the PPS and the distance between the projection of the centre of mass of the body and the centre of the base of support. In conclusion, FOG of patients with PD is a reasonable and targeted strategy of their brain, in order to maintain the COM within the BOS, to ensure their balance and avoid a fall.

Η Νόσος του Πάρκινσον αποτελεί μια από τις πιο διαδεδομένες νευροεκφυλιστικές νόσους. Παρά τη σημαντική πρόοδο στην κατανόηση των κλινικών και παθολογικών χαρακτηριστικών της ΝΠ, η αιτιολογία της παραμένει σε μεγάλο βαθμό άγνωστη. Η ΝΠ είναι μια νευρολογική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από ετερογένεια στην εκδήλωση των συμπτωμάτων. Τα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι τόσο κινητικά όσο και μη κινητικά συμπτώματα επηρεάζουν την υγεία και κατ’ επέκταση τη λειτουργία των ασθενών. Το πάγωμα κατά τη βάδιση (ΠκΒ) αποτελεί ένα από τα λιγότερο κατανοητά συμπτώματα της ΝΠ. Ειδικότερα, πρόκειται για ένα κλινικό φαινόμενο που χαρακτηρίζεται από αιφνίδια, παροδική αναστολή ή αισθητή μείωση της εκούσιας κινητικής δραστηριότητας των κάτω άκρων παρά την πρόθεση των ασθενών να περπατήσουν. Η υποκειμενική αίσθηση των ασθενών ότι τα κάτω άκρα είναι κολλημένα στο έδαφος συνοδεύει αυτά τα επεισόδια. Παράγοντας πρόκλησης του παγώματος είναι ο περιπροσωπικός χώρος (ΠΠΧ) ο οποίος ορίζεται ως η περιοχή του χώρου που περιβάλλει άμεσα τρισδιάστατα το σώμα του ανθρώπου, εντός της οποίας προσεγγίζει, αποφεύγει ή χειρίζεται αντικείμενα. Σκοπός της εργασίας ήταν η διερεύνηση των χωροχρονικών παραμέτρων της κίνησης των κάτω άκρων, σε ασθενείς με ΝΠ που βιώνουν ΠκΒ. Στη μελέτη συμμετείχαν 14 άρρενες ασθενείς με ΝΠ, οι οποίοι βιώνουν ΠκΒ. Ο μέσος όρος ηλικίας των ασθενών ήταν 69,64 έτη, με τυπική απόκλιση 4,83. Οι ασθενείς βρίσκονταν στη φάση “ΟΝ” του κύκλου της φαρμακευτικής αγωγής. Η καταγραφή των κινηματικών χαρακτηριστικών των ασθενών πραγματοποιήθηκε με τη χρήση του συστήματος τρισδιάστατης καταγραφής της κίνησης Vicon-T40. Ακόμα, σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε ειδικό πλαίσιο για τον ελεγχόμενο περιορισμό του ΠΠΧ με σκοπό την πρόκληση του ΠκΒ. Οι μετρήσεις των ασθενών με ΝΠ πραγματοποιήθηκαν σε τρεις συνθήκες: α) βάδιση μέσα από πλαίσιο αυξημένο κατά 30% του περιπροσωπικού τους χώρου, β) βάδιση μέσα από πλαίσιο ίσο του περιπροσωπικού τους χώρου και γ) βάδιση μέσα από πλαίσιο μειωμένο κατά 30% του περιπροσωπικού τους χώρου. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι υπάρχει στατιστικά σημαντική σχέση μεταξύ του μεγέθους του ΠΠΧ και της εμφάνισης ΠκΒ. Επιπρόσθετα, τα αποτελέσματα έδειξαν σημαντική αλληλεπίδραση του μεγέθους του ΠΠΧ με τον αριθμό του βήματος των ασθενών ως προς το μήκος βήματός τους και υπήρξε σημαντική αλληλεπίδραση του μεγέθους του ΠΠΧ με τον αριθμό του βήματος των ασθενών ως προς τον αριθμό βημάτων ανά λεπτό. Τέλος, σημαντική αλληλεπίδραση εμφανίστηκε μεταξύ του μεγέθους του ΠΠΧ με τον αριθμό του βήματος των ασθενών ως προς την απόσταση μεταξύ της προβολής του κέντρου μάζας του σώματος και του κέντρου της βάσης στήριξης. Συμπερασματικά, το ΠκΒ των ασθενών με ΝΠ είναι μια έλλογη και στοχευμένη στρατηγική του εγκεφάλου τους, προκειμένου να διατηρήσουν το ΚΜ του σώματός τους εντός της βάσης της στήριξής τους, για να διασφαλίσουν την ισορροπία τους και να αποφύγουν μια πτώση.