Περίληψη
Οι μελλοντικοί πόλεμοι μεταξύ κρατών πρόκειται να διεξάγονται στον κυβερνοχώρο χωρίς να χρειάζεται η κινητοποίηση των ενόπλων δυνάμεων; Στη βιβλιογραφία, από τη μία πλευρά, υποστηρίζεται ότι οι κυβερνο-επιθέσεις κατά των κρίσιμων υποδομών των κρατών μοιάζουν με πολεμικές επιχειρήσεις και θεωρείται ότι αυτή είναι η νέα μορφή πολέμου. Από την άλλη πλευρά, τα όπλα που χρησιμοποιούνται στον κυβερνοχώρο δεν θεωρείται ότι αλλάζουν το χαρακτήρα του πολέμου, διότι κυβερνοεπιθέσεις κατά των κρίσιμων υποδομών ενός κράτους ή η προσωρινή παύση λειτουργίας ιστοσελίδων δεν αρκούν για να κάνουν ένα αντίπαλο κράτος να συμμορφωθεί. Υποστηρίζεται, λοιπόν, ότι ο πόλεμος παραμένει πάντα ένα μίγμα τύχης, πάθους και ορθολογισμού. Η παρούσα εργασία αντιλαμβάνεται τον κυβερνοχώρο όχι απλώς ως ένα τεχνολογικό προϊόν το οποίο χρησιμοποιείται στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, αλλά ως αφήγημα (discourse) το οποίο δημιουργεί μία νέα αντίληψη για το τί είναι ζωή και πως μπορεί να οργανωθεί η κοινωνική δραστηριότητα ω ...
Οι μελλοντικοί πόλεμοι μεταξύ κρατών πρόκειται να διεξάγονται στον κυβερνοχώρο χωρίς να χρειάζεται η κινητοποίηση των ενόπλων δυνάμεων; Στη βιβλιογραφία, από τη μία πλευρά, υποστηρίζεται ότι οι κυβερνο-επιθέσεις κατά των κρίσιμων υποδομών των κρατών μοιάζουν με πολεμικές επιχειρήσεις και θεωρείται ότι αυτή είναι η νέα μορφή πολέμου. Από την άλλη πλευρά, τα όπλα που χρησιμοποιούνται στον κυβερνοχώρο δεν θεωρείται ότι αλλάζουν το χαρακτήρα του πολέμου, διότι κυβερνοεπιθέσεις κατά των κρίσιμων υποδομών ενός κράτους ή η προσωρινή παύση λειτουργίας ιστοσελίδων δεν αρκούν για να κάνουν ένα αντίπαλο κράτος να συμμορφωθεί. Υποστηρίζεται, λοιπόν, ότι ο πόλεμος παραμένει πάντα ένα μίγμα τύχης, πάθους και ορθολογισμού. Η παρούσα εργασία αντιλαμβάνεται τον κυβερνοχώρο όχι απλώς ως ένα τεχνολογικό προϊόν το οποίο χρησιμοποιείται στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, αλλά ως αφήγημα (discourse) το οποίο δημιουργεί μία νέα αντίληψη για το τί είναι ζωή και πως μπορεί να οργανωθεί η κοινωνική δραστηριότητα ως ένα δίκτυο μονάδων κάθε μία από τις οποίες προσπαθεί να συσχετιστεί με ό,τι απειλεί την ύπαρξή της και όχι να το πολεμήσει. Ο σκοπός της παρούσας δουλειάς είναι να εξετάσει πως η αφήγηση του κυβερνοχώρου έχει επηρεάσει την Βρετανική αφήγηση περί πολέμου την περίοδο 1957-2011. Μία συλλογή κειμένων των πολιτικών εθνικής άμυνας και ασφάλειας επεξεργάστηκαν με τη μεθολογία ‘Corpus Assisted Discourse Studies’ με σκοπό να αναλυθούν οι διαχρονικές αλλαγές στα γλωσσικά και σημειωτικά μέσα που χρησιμοποιούνταν. Η θέση της παρούσας διατρηβής είναι ότι για τη χρήση του κυβερνοχώρου στις στρατιωτικές επιχειρήσεις προαπαιτείται η ολοκλήρωση της διαδικασίας της «κυβερνητικοποίησης» (cybernetisation) του πολέμου δηλαδή της δημιουργίας μίας νέας αντίληψης περί πολέμου και στρατιωτικής ισχύος. Βάσει της αντίληψης αυτής, πόλεμος είναι η διαδικασία προσαρμογής σε ένα πολύπλοκο παγκόσμιο σύστημα που είναι εγγενώς ανασφαλές. ενώ η στρατιωτική ισχύς είναι η «χωρητικότητα» ενός κράτους να ελκύει και να διαμορφώνει αντιλήψεις παγκοσμίως. Η «κυβερνιτικοποίηση» του πολέμου δεν εξαρτάται από την τεχνολογία του κυβερνοχώρου. Είναι ένας νέος τρόπος αντίληψης περί πολέμου και στρατιωτικής ισχύος ενώ ο κυβερνοπόλεμος είναι ο τρόπος που η αντίληψη αυτή τίθεται στην πράξη, ο τρόπος, δηλαδή, που υλοποιείται.
περισσότερα
Περίληψη σε άλλη γλώσσα
Are future wars between states going to be waged in cyberspace without the necessity of mobilisation of armed forces? In the literature, on the one hand, pundits argue that cyber attacks against the critical infrastructure of states resemble war operations and consider these as the new face of bellicosity. On the other hand, it is argued that cyber weapons do not change the conduct of war because targeting critical infrastructure or defacing web pages is not sufficient to make adversary states comply. For this school of thought, war remains always a mixture of chance, passion and rationality. In this work, cyberspace is considered not as a mere technological product introduced in military operations but as discourse; the cyber discourse narrates life and social activity as a network of entities each one of which develops relationships with what threatens their existence instead of fighting against it. The objective of this work is to examine how the cyber discourse has influe ...
Are future wars between states going to be waged in cyberspace without the necessity of mobilisation of armed forces? In the literature, on the one hand, pundits argue that cyber attacks against the critical infrastructure of states resemble war operations and consider these as the new face of bellicosity. On the other hand, it is argued that cyber weapons do not change the conduct of war because targeting critical infrastructure or defacing web pages is not sufficient to make adversary states comply. For this school of thought, war remains always a mixture of chance, passion and rationality. In this work, cyberspace is considered not as a mere technological product introduced in military operations but as discourse; the cyber discourse narrates life and social activity as a network of entities each one of which develops relationships with what threatens their existence instead of fighting against it. The objective of this work is to examine how the cyber discourse has influenced the British discourse on war from 1957 to 2011. A corpus of defence and security policies was processed by means of Corpus Assisted Discourse Studies in order to unearth changes in the use of linguistic and semantic resources. This thesis argues that the use of cyberspace for military purposes presupposes the cybernetisation of war, namely the construction of a new conceptualisation of war and military power. This new meaningful construction conceives war as the process of adaptation to an inherently insecure and complex world system, and military power as the capacity to radiate to the world the feeling that Britain is a trustworthy power. The cybernetisation of war does not depend on the technology of cyberspace; it is a new understanding about war and power whereas cyberwarfare is the way that this understanding is put into practice i.e. how it is materialised.
περισσότερα
Περίληψη σε άλλη γλώσσα
Les guerres futures entre états, vont-elles être menées dans le cyberespace sans qu'il soit nécessaire pour eux de mobiliser leurs forces armées? Dans les textes, les experts, d'une part, soutiennent que les cyberattaques contre l'infrastructure essentielle des états ressemblent opérations de guerre et considèrent que c’est le nouveau visage du bellicisme. D'autre part, les armes cybernétiques sont considérés insuffisantes pour modifier la conduite de guerre parce que cibler des infrastructures essentielles ou la dégradation des pages web ne suffisent pas à obliger les états adversaire à se conformer. Pour cette école de pensée, la guerre reste toujours un mélange du hasard, de la passion et de la rationalité. Cette thèse considère que le cyberespace n’est pas un simple produit technologique introduit dans les opérations militaires, mais en tant que discours; le cyber discours raconte la vie et l'activité sociale en tant que réseau d'entités qui tentent de s’identifier à ce q ...
Les guerres futures entre états, vont-elles être menées dans le cyberespace sans qu'il soit nécessaire pour eux de mobiliser leurs forces armées? Dans les textes, les experts, d'une part, soutiennent que les cyberattaques contre l'infrastructure essentielle des états ressemblent opérations de guerre et considèrent que c’est le nouveau visage du bellicisme. D'autre part, les armes cybernétiques sont considérés insuffisantes pour modifier la conduite de guerre parce que cibler des infrastructures essentielles ou la dégradation des pages web ne suffisent pas à obliger les états adversaire à se conformer. Pour cette école de pensée, la guerre reste toujours un mélange du hasard, de la passion et de la rationalité. Cette thèse considère que le cyberespace n’est pas un simple produit technologique introduit dans les opérations militaires, mais en tant que discours; le cyber discours raconte la vie et l'activité sociale en tant que réseau d'entités qui tentent de s’identifier à ce qui menace leur existence et non pas ce qui l’élimine. L'objectif de de cet ouvrage est d'examiner comment le discours de cyber a influencé le discours britannique sur la guerre dans la période 1957-2011. Un corpus de politiques de défense et de sécurité a été traité au moyen de ‘Corpus Assisted Discourse Analysis’ afin d'examiner les changements diachroniques dans les ressources linguistiques et sémiotiques. Cette thèse soutient que l'utilisation du cyberespace à des fins militaires présuppose la ' cybernetisation » de la guerre, à savoir la construction d'une nouvelle conceptualisation de la guerre et de la puissance militaire. Cette nouvelle construction significative conçoit la guerre comme le processus d'adaptation à un système mondial intrinsèquement précaire et complexe, et la puissance militaire comme la capacité à exsuder et façonner les perceptions à travers le monde. La ' cybernetisation » de la guerre ne dépend pas de la technologie du cyberespace; il est une nouvelle compréhension de la guerre et de la puissance alors que la cyberguerre est la façon que cette compréhension est mis en pratique i.e. comment cela se matérialise.
περισσότερα
