Αποκλίνοντας από την κανονικότητα του μοντερνισμού: Neufert, ένα παράδειγμα σε κρίση

Abstract

The doctoral dissertation, entitled “Deviating from the Normalization of Modernism: Neufert, a Paradigm in Crisis”, focuses on normalization and its implied significations in the designing process. My research explores this notional construction / tool, which sprang during the Modernist period, and asks questions pertaining to the above construction, such as: Is there an average body? How can the typical user be defined? Do we still meet them today as constituent designing elements? Τhe medium employed in the afore-mentioned exploration is the handbook of anthropometric and ergonomic data by Ernst Neufert, a representative specimen of the Modernist Movement’s heyday, which comprises the epitome of anthropometric and ergonomic normalization, and which is still in print. The respective research concentrates on the human sketches included in its pages, which are presented as indisputable bodily models. The above research examines also their historical developments, and analyzes their dimensional and cultural parameters. This approach is necessary in order to lay the foundations of the main thesis and objectives of this dissertation, which is to argue that Neufert constitutes a Paradigm, in accordance with Thomas Kuhn’s theory. Thus, in continuation of the analysis of Neufert’s bodily models, and of his depiction as a Paradigm, versions of non-normalized bodies are traced and presented (anomalies), through other scholarly works, studies, and handbooks of anthropometric and ergonomic displays. By using the same medium (the anthropometric / ergonomic sketch), but with different approaches than those of Neufert, the variety of the versions and possibilities of the contemporary subject and of their body is documented (as regards levels of gender, habitude, dimensions, cultural data, physical integrity, etc.).The conclusion of the dissertation maintains that the content of the images of human models in Neufert’s book is obsolete, outdated, restrictive and inadequate as regards the bodily and designing models depicted, thus rejecting their supposed normality and universality. It argues, finally, that Neufert constitutes a Paradigm in crisis and that, as such, it should be left behind, in order for a new Paradigm to emerge or to be created.

Η διδακτορική διατριβή με τίτλο «Αποκλίνοντας από την κανονικότητα του Μοντερνισμού, Neufert ένα Παράδειγμα σε κρίση» έχει ως κεντρικό θέμα την κανονικότητα και τις παραδοχές που αυτή ενέχει κατά το σχεδιασμό. Η έρευνα εστιάζει σε αυτό το εννοιολογικό κατασκεύασμα - εργαλείο, που αναδύθηκε στην περίοδο του Μοντερνισμού, και θέτει ερωτήματα γύρω από αυτό, όπως: υφίσταται ο μέσος άνθρωπος; πώς ορίζεται ο τυπικός χρήστης; ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους; σήμερα συνεχίζουμε να τους συναντάμε ως συστατικά σχεδιαστικά στοιχεία;Το μέσο, που χρησιμοποιείται γι’ αυτή τη διερεύνηση, είναι το εγχειρίδιο ανθρωπομετρικών και εργονομικών δεδομένων του Ernst Neufert, ως ένα βιβλίο που δημιουργήθηκε μέσα στην ακμή του Μοντέρνου Κινήματος, αποτελώντας την επιτομή της ανθρωπομετρικής και εργονομικής κανονικότητας, και το οποίο εκτυπώνεται έως και σήμερα. Η έρευνα εστιάζει στα ανθρώπινα σκαριφήματα, που εμπεριέχονται στις σελίδες του, και τα οποία προβάλλονται ως αδιαμφισβήτητα σωματικά πρότυπα, ενώ μελετά την ιστορική τους εξέλιξη, αναλύοντάς τα ως προς τα διαστασιολογικά και πολιτισμικά τους δεδομένα.Αυτό γίνεται προκειμένου να τεθούν οι βάσεις της κύριας θέσης και παραδοχής της διατριβής, που είναι η υποστήριξη του Neufert ως Παραδείγματος, όπως ο όρος τίθεται στη θεωρία του Thomas Kuhn. Έτσι, σε συνέχεια της ανάλυσης των σωματικών μοντέλων του Neufert, και της θεώρησής του σαν Παράδειγμα, εντοπίζονται και συγκεντρώνονται εκδοχές μη κανονικών σωμάτων (ανωμαλίες), μέσα από άλλες εργασίες, μελέτες και εγχειρίδια εργονομικών και ανθρωπομετρικών απεικονίσεων. Χρησιμοποιώντας το ίδιο εργαλείο (το ανθρωπομετρικό - εργονομικό σκίτσο), αλλά με διαφορετικού τύπου προσεγγίσεις από εκείνες του Neufert, τεκμηριώνεται η ποικιλία των εκδοχών και των ενδεχομενικοτήτων του σύγχρονου υποκειμένου και του σώματός του (σε επίπεδο φύλου, έξης, διαστάσεων, πολιτισμικών δεδομένων, αρτιμέλειας, κλπ.).Η διατριβή καταλήγει ότι το περιεχόμενο των εικόνων με τα ανθρώπινα μοντέλα στο βιβλίο του Neufert είναι παρωχημένο, αναχρονιστικό, περιοριστικό και ανεπαρκές ως προς τα σωματικά και σχεδιαστικά πρότυπα που προβάλλει, καταρρίπτοντας την υποτιθέμενη κανονικότητα και καθολικότητά τους. Εν κατακλείδι, διατείνεται ότι ο Neufert αποτελεί ένα Παράδειγμα που τελεί υπό κρίση, και ότι ως τέτοιο πρέπει να αφεθεί πίσω, ώστε να αναζητηθεί και να παραχθεί ένα καινούριο.