Η επίδραση των αμυντικών δαπανών στη διαδικασία μεγέθυνσης μιας οικονομίας: οι περιπτώσεις της Ελλάδας και της Τουρκίας

Abstract

The aim of the present dissertation is to examine whether defense spending affects countries’ economic activity. Particularly, the study focuses on the cases of Greece and Turkey, which are two countries, in the region of Southeast Europe, with a long history of conflicts during the 19th and 20th centuries. The investigation of the economic effects of defense outlays is conducted via the specification of a new dynamic Keynesian model in the context of the multiplier-accelerator principle. The main conclusion drawn from the specified model is that changes in the aggregate demand, such as an increase in defense spending, can induce a permanent effect on the level of inflation, but not on the level of income over the long term. The above-mentioned theoretical conclusions were confirmed using the simulation method. At the same time, utilizing data over the period 1987–2019 for the economies of Greece and Turkey, the last part of the analysis focused on the empirical foundation of the theoretical conclusions. However, the empirical findings are not fully consistent with the theoretical conclusions.

Το βασικό ερώτημα του κατά πόσον οι αμυντικές δαπάνες επηρεάζουν την οικονομική δραστηριότητα των χωρών που τις πραγματοποιούν, αποτελεί το βασικό αντικείμενο μελέτης της παρούσας διδακτορικής διατριβής, η οποία και επικεντρώνεται στην περίπτωση των χωρών της Ελλάδας και της Τουρκίας, δύο δηλαδή χωρών της περιοχής της Νοτιοανατολικής Ευρώπης με μακρά ιστορία πολεμικών συγκρούσεων κατά τη διάρκεια του 19ου και 20ου αιώνα. Η διερεύνηση των οικονομικών επιπτώσεων των αμυντικών δαπανών, λαμβάνει χώρα με την εξειδίκευση ενός νέου δυναμικού θεωρητικού Κεϋνσιανού υποδείγματος στο πλαίσιο των υποδειγμάτων πολλαπλασιαστή-επιταχυντή. Το βασικό συμπέρασμα που απορρέει από το εξειδικευθέν θεωρητικό υπόδειγμα είναι ότι μεταβολές από την πλευρά της ζήτησης, όπως μία αύξηση των αμυντικών δαπανών λόγου χάρη, είναι ικανές να επηρεάσουν τα επίπεδα του τρέχον-τος και προσδοκώμενου πληθωρισμού, αλλά όχι το επίπεδο του εισοδήματος κατά τη μακροχρόνια περίοδο. Η θεμελίωση των παραπάνω θεωρητικών συμπερασμάτων πραγματοποιήθηκε με τη χρήση της μεθόδου της προσομοίωσης. Παράλληλα, αξιοποιώντας δεδομένα της περιόδου 1987–2019 για τις οικονομίες της Ελλάδας και της Τουρκίας, το τελευταίο τμήμα της ανάλυσης επικεντρώθηκε στην εμπειρική θεμελίωση των θεωρητικών συμπερασμάτων. Ωστόσο, τα εμπειρικά ευρήματα δεν επιβεβαιώνουν πλήρως τα θεωρητικά συμπεράσματα.