Effect of diastolic dysfunction on outcomes of patients with severe aortic stenosis undergoing transcatheter aortic valve replacement

Abstract

Background and goals: Prior studies have shown that left ventricular diastolic dysfunction (DD) may be associated with worse outcomes after aortic valve replacement. Studies on transcatheter aortic valve replacement (TAVR) were limited, have not taken into account mitral annular calcification (MAC), which limits the use of mitral valve annular Tissue Doppler imaging, and have not shown the predictive value of DD beyond pulmonary hypertension. We performed a single-center retrospective analysis to better evaluate the role of baseline DD on outcomes after TAVR. Methods: After excluding patients with atrial fibrillation, mitral valve prostheses and significant mitral stenosis, 359 consecutive TAVR patients were included. Moderate-to-severe MAC was present in 58% of the patients. We classified patients into severe vs. non-severe DD based on the evaluation of elevated left ventricular filling pressures. The outcome measure was all-cause mortality or heart failure hospitalization. Secondary, subgroup analyses were performed to investigate the role of DD in patients that develop paravalvular leak (PVL).Results: Over a mean follow-up time of 13 months, severe DD was associated with an increased risk for the outcome measure (HR 2.02 (1.23-3.30), p=0.005). However, this association was lost in a propensity-matched cohort that took into account pulmonary hypertension. In multivariate analysis, STS score was the only independent predictor of all cause mortality of heart failure hospitalization (HR 1.1 (1.05-1.15), p<0.001). Patients with severe DD that develop even mild PVL after TAVR had an independent risk for increased mortality (HR 3.89, CI 1.76–8.6, p=0.001)Conclusions: Severe DD was associated with increased all-cause mortality or heart failure hospitalization after TAVR but not independently of pulmonary hypertension and other known predictors of mortality. Severe DD may be particularly detrimental in patients who develop PVL via acute volume overload of a stiff left ventricle.

Υπόβαθρο και στόχοι: Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει πως η διαστολική δυσλειτουργία (DD) αριστερής κοιλίας μπορεί να σχετίζεται με χειρότερη έκβαση μετά από αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας. Μελέτες σε διακαθετηριακή αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας (TAVR) είναι περιορισμένες, δεν έχουν λάβει υπόψιν την επασβεστοποίηση μιτροειδούς δακτυλίου (MAC), η οποία περιορίζει τη χρήση Doppler στο μιτροειδή δακτύλιο και δεν έχουν λάβει υπόψιν την πνευμονική υπέρταση. Πραγματοιποιήσαμε μια μονοκεντρική μελέτη για να κατανοήσουμε καλύτερα το ρόλο της DD στην έκβαση ασθενών που υπόκεινται σε TAVR. Μεθοδολογία: Μετά το αποκλεισμό ασθενών με κολπική μαρμαρυγή, σημαντική στένωση μιτροειδούς και αντικατάσταση μιτροειδούς, 359 συνεχόμενοι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε TAVR συμπεριλήφθησαν. Μετρίου-με-σοβαρού βαθμού MAC ήταν παρούσα σε 58% των ασθενών. Ταξινομήσαμε τους ασθενείς σε σοβαρού και μη σοβαρου βαθμού DD με βάση την διαστολική πίεση της αριστερής κοιλίας. Το πρωτογενές μέτρο έκβασης ήταν η ολική θνησιμότητα ή η επανεισαγωγή λόγω καρδιακής ανεπάρκειας. Πραγματοποιήσαμε δευτερογενής ανάλυση για να ερευνήσουμε το ρόλο της DD σε ασθενείς που αναπτύσσουν παραβαλβιδική διαφυγή (PVL). Αποτελέσματα: Σε μέσο χρόνο παρακολούθησης 13 μηνών, η σοβαρή DD σχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο του πρωτογενούς μέτρου έκβασης (HR 2.02 (1.23-3.30), p=0.005). Εντούτοις, η συσχέτιση αυτήν δεν διατηρήθηκε σε ανάλυση propensity score, η οποία έλαβε υπόψιν την πνευμονική υπέρταση. Σε πολυπαραγοντική ανάλυση, STS σκορ ήταν η μοναδική μεταβλητή που πρόβλεψε το πρωτογενές μέτρο έκβασης (HR 1.1 (1.05-1.15), p<0.001). Ασθενείς με σοβαρού βαθμού DD που ανέπτυξαν ακόμα και ήπια PVL μετά από TAVR είχαν αυξημένο και ανεξάρτητο κίνδυνο για αυξημένη θνησιμότητα (HR 3.89, CI 1.76–8.6, p=0.001). Συμπερασμα: Η σοβαρού βαθμού DD σχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο ολικής θνησιμότητας ή επανεισαγωγής για καρδιακή ανεπάρκεια, αλλά όχι ανεξάρτητα της πνευμονικής υπέρτασης ή άλλων προβλεπτικών παραγόντων. Η σοβαρή DD ειναι πιθανώς ιδιαίτερα βλαβερή σε ασθενείς που αναπτύσσουν PVL μέσω οξείας υπερφόρτωσης όγκου της αριστερής κοιλίας