Μυκητολογική χλωρίς επί αφαιρεθεισών αδενοειδών εκβλαστήσεων

Abstract

In the present study the adenoid tissues of 529 children, of which 231 were of the age group 2-6, 143 of the age group 6-9 and 155 of the age group 9-13, were cultured for yeast and fungi. A number of children, 7 in the 2-6 age group, 22 in the 6-9 age group and 55 in the 9-13 age group had been receiving long term treatment with first or second generation penicillin or macrolide antibiotics prior to adenoidectomy. A total of 13 different yeast species and on Fusarium sp were isolated from 101 positive cultures of adenoid tissues. Amongst the yeasts, C. albicans (9.82%), C. parapsilosis (3.21%) and C. krusei (1.51%) were the most common isolates. Other yeasts and Fusarium sp had been isolated in a frequency less than 1%. The isolation of C. manogliae and C. membranofaciens are reported for the first time from this clinical material. The results revealed no significant difference between the frequency of occurrence of yeasts in the adenoid tissues of patients of the three age groups, whereas a significant increase in the frequency of isolation of yeasts was observed in the age group 9-13 where the majority of patients were under long term antibiotic treatment. In both cases of otitis media with effusion, C. albicans was isolated from both ear exudate and adenoid tissues. It is concluded that long term treatment with antibiotics such as penicillins and macrolides, commonly prescribed for the treatment of chronic tonsillitis, recurrent upper respiratory track infections and otitis media with effusion, render the hosts pharyngeal lymphoid tissue susceptible to colonization by yeasts capable of causing local or disseminated infections to compromised individuals. It is also concluded, contrary to the belief of other authors, that the risk of fungal colonization of the adenoid tissue does not increase with age. The data support the hypothesis that fungal colonization of the adenoid tissue is facilitated by the loss of normal flora equilibrium due to long term antibiotic treatment. The clinical significance of the presence of yeasts in adenoid tissues and their potential to cause generalized infections of Waldeyers ring and the middle ear, are discussed.

Στην εργασία αυτή, εξετάσθηκαν συνολικά 529 αφαιρεθείσες αδενοειδείς εκβλαστήσεις παιδιατρικών ασθενών ηλικίας 2- 13 ετών για παρουσία μυκήτων. Συγκεκριμένα, έγινε καλλιέργεια για βλαστομύκητες και υφομύκητες σε 231 αδενοειδείς εκβλαστήσεις από παιδιά ηλικίας 2-6 ετών, σε 143 από παιδιά ηλικίας 6-9 ετών και σε 155 από παιδιά 9-13 ετών. Ορισμένος αριθμός παιδιών από κάθε ομάδα ηλικιών είχαν ιστορικό μακρόχρονης λήψης πενικιλλινών ή μακρολίδων από το στόμα πριν από την αδενοειδεκτομή. Οι ασθενείς αυτοί εθεραπεύοντο για χρόνια αμυγδαλίτιδα, υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος και μέση εκκριτική ωτίτιδα. Συνολικά απομονώθηκαν 13 διαφορετικά είδη βλαστομυκήτων και ένα είδος fusarium από 101 θετικές καλλιέργειες αδενοειδούς ιστού. Οι συχνότερα απομονούμενοι μύκητες από όλες τις ομάδες ηλικιών ήταν οι C. Albicans (9.82%), C.parapssilosis (3,21%), C. krusei (1.51%). Οι υπόλοιποι βλαστομύκητες και το fusarium sp απομονώθηκαν με συχνότητα <1%. Σημαντικό εύρημα αποτελεί η παρουσία των C. manogliae και C. membranofaciens που απομονώνονται για 1η φορά από αυτό το κλινικό υλικό. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων, έδειξε ότι δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά στη συχνότητα απομόνωσης μυκήτων από όλες τις ομάδες ηλικιών ατόμων χωρίς αντιβίωση. Στατιστικά σημαντική αύξηση στην απομόνωση μυκήτων παρουσιάστηκε στους ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας στην ομάδα ατόμων με ιστορικό μακροχρόνιας per os θεραπείας με ειδικά αντιβιοτικά. Η απομόνωση μυκήτων από όλες τις ομάδες ηλικιών ασθενών με αντιβίωση βρέθηκε στατιστικά σημαντικώς υψηλότερη από αυτή των ασθενών χωρίς αντιβίωση. Στις δύο περιπτώσεις χρόνιας μέσης εκκριτικής ωτίτιδας απομονώθηκαν άφθονες αποικίες c. albicans τόσο στις καλλιέργειες ωτικού εκκρίματος όσο και στην καλλιέργεια των αφαιρεθεισών αδενοειδών εκβλαστήσεων. Από την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων συμπεραίνεται ότι η χορήγηση αντιβιοτικών όπως πενικιλλίνες και μακρολίδες, στις περιπτώσεις χρόνιας αμυγδαλίτιδας, υποτροπιαζουσών λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος και μέσης εκκριτικής ωτίτιδας, καθιστούν τον φαρυγγικό λεμφικό ιστό ευαίσθητο στην προσβολή από ευκαιριακά παθογόνους μύκητες, οι οποίοι είναι ικανοί να προκαλέσουν τοπικές λοιμώξεις στα προδιαθεσικά άτομα. Συμπεραίνεται επίσης ότι ο κίνδυνος λοίμωξης του αδενοειδούς ιστού δεν αυξάνει με την ηλικία. Τα ευρήματα επικυρώνουν την υπόθεση ότι η μακρόχρονη χρήση αντιβιοτικών ευθύνεται για μυκητιασικές λοιμώξεις του ρινοφάρυγγα, προκαλώντας διαταραχή στην ομοιοστασία της φυσιολογικής χλωρίδας του. Η αξιολόγηση της κλινικής σημασίας της παρουσίας βλαστομυκήτων στις αδενοειδείς εκβλαστήσεις και ο ρόλος τους στην πρόκληση λοιμώξεων του δακτυλίου του Waldeyer και του μέσου ωτός συζητούνται στα αντίστοιχα κεφάλαια.