Εμποτισμένα με κυτταροστατική ουσία μπαλόνια αγγειοπλαστικής: μελέτη της εφαρμογής τους και της κατανομής της ουσίας στο ουροποιητικό σύστημα πειραματικού μοντέλου

Abstract

The urothelium represents ‘‘the tightest and most impermeable barrier in the body.’’ We investigated the distribution of paclitaxel (PTX) in the ureteral wall after the inflation of a paclitaxel-eluting balloon (PEB) in an attempt to elucidate the possibility of clinical application of PEBs in the ureter. Materials and Methods: Nine domestic pigs were used. Nine PEBs and nine conventional percutaneous angioplasty balloons (CB) were inflated in the right and left ureter of each animal, respectively. The ureter treated by CB was the control for the contralateral ureter. Specimens were removed: Immediately after inflation (group A), after 12 hours (group B), and after 24 hours (group C). Two samples were obtained from each ureter of groups A, B and C. One sample was investigated by nuclear magnetic resonance spectroscopy (NMR), the other by histology and immunohistochemistry (IHC) using a specific for PTX polyclonal antibody. Results: Reduced inflammation was observed in the group B and C samples in comparison with their controls. PTX was distributed mostly in the urothelium and submucosal layer in group A (IHC). The agent was present in the urothelial, submucosal, and muscle layer in groups B and C. The concentration of PTX (NMR) has been reduced in group C compared with the tissue extracts of group B. Conclusion: The distribution of PTX includes the urothelial, submucosal, and smooth muscle layers. Inflammation was reduced in the case of drug-eluting balloons.

Το ουροθήλιο αποτελεί τον «πιο σφιχτό και αδιαπέραστο φραγμό στο ανθρώπινο σώμα». Μελετήσαμε την κατανομή της πακλιταξέλης (paclitaxel –PTX ) στο ουρητηρικό τοίχωμα μετά από τη διαστολή ενός μπαλονιού αγγειοπλαστικής επικαλυμμένου με paclitaxel (Paclitaxel-eluting balloons - PEB), με σκοπό να διερευνηθεί η δυνατότητα κλινικής χρήσης των PEBs σε ουρητήρες. Υλικά και μέθοδοι: Χρησιμοποιήθηκαν εννέα οικόσιτοι χοίροι. Πραγματoποιήθηκε διαστολή εννέα PEBs και εννέα συμβατικών μπαλόνιων αγγειοπλαστικής (Conventional angioplasty balloons- CB) στο δεξιό και αριστερό ουρητήρα του κάθε ζώου, αντιστοίχως. Ο ουρητήρας ο οποίος έφερε το CB αποτέλεσε το control για τον αντίπλευρο ουρητήρα. Ακολούθησε η εξέταση των δειγμάτων: άμεσα μετά τη διάταση του μπαλονιού (Group A), μετά από 12 ώρες (Group B) και μετά από 24 ώρες (Group C). Δύο δείγματα απομονώθηκαν από κάθε ουρητήρα των Groups Α,Β και C. Το ένα δείγμα μελετήθηκε με τη μέθοδο της φασματοσκοπίας πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού. Το άλλο υποβλήθηκε σε ιστοπαθολογική μελέτη και ανοσοϊστοχημική ανάλυση (IHC), χρησιμοποιώντας ειδικό πολυκλωνικό αντίσωμα για την πακλιταξέλη. Αποτελέσματα: Παρατηρήθηκε μειωμένη φλεγμονή στα δείγματα των ουρητήρων των Group B και C σε σύγκριση με τα controls τους. H πακλιταξέλη εμφάνισε μεγαλύτερη κατανομή στο ουροθήλιο και στον υποβλεννογόνιο χιτώνα, στα δείγματα του Group A (IHC). Στα δείγματα των Group B και C, η πακλιταξέλη επίσης ανιχνεύθηκε στο ουροθηλιακό, υποβλεννογόνιο και μυικό τοίχωμα. Η συγκέντρωση της πακλιταξέλης (NMR) ήταν μειωμένη στο Group C, σε σύγκριση με τα δείγματα του Group B. Συμπεράσματα: Παρατηρείται κατανομή της πακλιταξέλης στο ουροθήλιο, στον υποβλεννογόνιο ιστό και στις λείες μυικές στιβάδες. Μείωση της φλεγμονής ανιχνεύθηκε στις περιπτώσεις στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν PEBs.