Ορμόνες του λιπώδους ιστού, φλεγμονώδεις παράγοντες, διαταραχές αιμόστασης και μη μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα

Abstract

Objectives: Chemerin and PAI-1 are emerging biomarkers at the intersection of inflammation, chemotaxis, thrombosis, fibrinolysis and metabolism. The aims of the present thesis were: 1) to explore the association between circulating chemerin and PAI-1 activity in resectable non-small cell lung cancer (NSCLC); 2) to study their diagnostic potential; and 3) to assess their associations with clinicopathological features of NSCLC. Methods: In an adequately powered case-control study, plasma PAI-1 activity, chemerin, metabolic parameters, classic adipokines, hemostatic, inflammatory and tumor biomarkers were measured in 110 consecutive patients with resectable NSCLC and 110 healthy subjects matched on age, sex and date of blood draw.Results: NSCLC patients exhibited significantly higher PAI-1 activity and serum chemerin levels compared to controls (p<0.001). In NSCLC cases, PAI-1 activity correlated with somatometric variables, insulin, WBC, antithrombin III, protein C, plasminogen, IL-6 and tumor size, whereas chemerin with Homeostasis model assessment score of insulin resistance (HOMA-IR), fibrinogen, plasminogen activity, tumor and inflammatory biomarkers, adiponectin, number of infiltrated lymph nodes and NSCLC stage. (p<0.05). Plasma PAI-1 activity and serum chemerin were independently associated with NSCLC beyond and above established risk factors for NSCLC (p<0.001). Plasminogen activity and body mass index emerged as independent predictors of PAI-1 activity in cases, whereas hemostatic parameters (platelet count and plasminogen activity), HOMA-IR, CYFRA 21-1, creatinine and plant food consumption emerged as independent predictors of circulating chemerin (p<0.05). Due to their high specificity, PAI-1 activity and serum chemerin could represent potentially useful parameters in ruling out NSCLC, alone or in combination with serum tumor markers associated with NSCLC. Conclusions: PAI-1 activity and serum chemerin may represent potentially useful biomarkers in NSCLC associated with thrombotic, tumor-promoting and metabolic networks. More clinical studies are needed to explore whether PAI-1 activity and chemerin may be practical biomarkers in the risk assessment of NSCLC at the crossroads of hemostasis, inflammation and metabolism.

Σκοπός: Η χημερίνη και η δραστικότητα του ΡΑΙ-1 αποτελούν ανερχόμενους βιοδείκτες που εμπλέκονται στη φλεγμονή, την πήξη, την ινωδόλυση και τον μεταβολισμό. Σκοπός αυτή της διδακτορικής διατριβής ήταν: 1) η διερεύνηση της σχέσης του ΡΑΙ-1 και της χημερίνης με τον ΜΜΚΠ, 2) η διερεύνηση της διαγνωστικής τους αξίας,3) η διερεύνηση της συσχέτισής τους με κλινικοπαθλογικά χαρακτηριστικά της νόσου. Υλικό και Μέθοδος: Σε μία μελέτη τύπου ασθενών-μαρτύρων, με επαρκή στατιστική ισχύ, μετρήθηκαν η χημερίνη, η δραστικότητα του ΡΑΙ-1, οι μεταβολικοί παράγοντες, οι κλασσικές λιποκίνες,οι αιμοστατικοί, φλεγμονώδεις και καρκινικοί βιοδείκτες σε 110 διαδοχικούς ασθενείς με νεοδιαγνωσθέν ΜΜΚΠ και σε 110 υγιείς μάρτυρες, εξομοιωμένους ως προς την ηλικία, το φύλο και την ημερομηνία αιμοληψίας. Αποτελέσματα: Οι ασθενείς με ΜΜΚΠ εμφάνισαν στατιστικά σημαντικά υψηλότερα επίπεδα δραστικότητας ΡΑΙ-1 και χημερίνης ορού σε σχέση με τους αντίστοιχους μάρτυρες (p<0.001). Στους ασθενείς, η δραστικότητα ΡΑΙ-1 συσχετίσθηκε με σωματομετρικές παραμέτρους, την ινσουλίνη, τον αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων, την αντιθρομβίνη ΙΙΙ, την πρωτεΐνη C, το πλασμινογόνο,την IL-6 και το μέγεθος του όγκου, ενώ η χημερίνη με τον δείκτη HOMA-IR, το ινωδογόνο, τη δραστικότητα του πλασμινογόνου, καρκινικούς και φλεγμονώδεις δείκτες, την αδιπονεκτίνη, τον αριθμό των διηθημένων λεμφαδένων και το στάδιο της νόσου (p<.0.05). H χημερίνη του ορού και η δραστικότητα του ΡΑΙ-1 εμφάνισαν ανεξάρτητη συσχέτιση με τον ΜΜΚΠ, μετά τον αμοιβαίο έλεγχο με παράγοντες κινδύνου. Ανεξάρτητοι προγνωστικοί παράγοντες για τη δραστικότητα του ΡΑΙ-1 ήταν η δραστικότητα του πλασμινογόνου και ο ΔΜΣ, ενώ για τη χημερίνη ήταν η δραστικότητα του πλασμονογόνου, ο αριθμός αιμοπεταλίων, ο HOMA-IR, ο CYFRA 21-1, η κρεατινίνη και η κατανάλωση φυτικών τροφών. Λόγω της υψηλής τους ειδικότητας, η δραστικότητα ΡΑΙ-1 και η χημερίνη μπορεί να αποτελέσουν δυνητικά χρήσιμους βιοδείκτες για τον αποκλεισμό του ΜΜΚΠ, είτε μόνοι τους, είτε σε συνδυασμό με άλλους βιοδείκτες. Συμπεράσματα: Η χημερίνη και η δραστικότητα του ΡΑΙ-1 είναι δυνητικά χρήσιμοι βιοδείκτες στον ΜΜΚΠ, σχετιζόμενοι με τις διεργασίες της θρόμβωσης, του μεταβολισμού, της φλεγμονής και της καρκινογένεσης. Απαιτούνται περαιτέρω έρευνες για να διερευνηθεί η αξία τους ως διαγνωστικοί ή προγνωστικοί δείκτες.