Σύγκριση υπερηχοτομογραφίας και ηλεκτροφυσιολογικής μελέτης σε ασθενείς με σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα

Abstract

Aim. Our aim was to assess the optimal discriminatory sonographic criteria and relevant threshold values in patients with carpal tunnel syndrome (CTS) and to evaluate quantitative ultrasonography (US) as a tool for diagnosis and treatment of patients suffering from carpal tunnel syndrome in comparison with electrophysiological study. Methods. Ninety-four patients with CTS and 94 asymptomatic controls were assessed and underwent ultrasonography of the wrists. All patients and controls completed a self-administered questionnaire. Electrophysiological testing was done for all patients and control subjects. Data from the patient and the control groups were compared to determine the diagnostic relations in patients with CTS and the grade of severity. Results. There was a high degree of correlation between the conduction abnormalities of the median nerve as detected by electrodiagnostic tests, self-administered assessment and the measurement of the cross-sectional area of the nerve by US (P<0.05). Various levels of disease severity could also be illustrated by US, giving confident results for diagnosis, treatment planning and following the patients with CTS. A cut-off point of 10 mm2 for the mean cross-sectional area of the median nerve was found to be the upper limit for normal values. Based on the results of this study, an algorithm for evaluation and management of CTS had been suggested. Conclusion. High-frequency US examination of the median nerve and measurement of its cross-sectional area should be strongly considered as a new alternative diagnostic modality for the evaluation of CTS. In addition to being of high diagnostic accuracy it is able to define the cause of nerve compression and aids treatment planning; US also provides a reliable method for following the response to therapy

Σκοπός. Στόχος μας ήταν να αξιολογήσουμε τα βέλτιστα διακριτικά υπερηχοτομογραφικά κριτήρια και τις σχετικές οριακές τιμές σε ασθενείς με σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα (ΣΚΣ) και να αξιολογήσουμε την ποσοτική υπερηχογραφία ως εργαλείο διάγνωσης και θεραπείας ασθενών που πάσχουν από σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα σε σύγκριση με ηλεκτροφυσιολογική μελέτη . Μέθοδοι. Ενενήντα τέσσερις ασθενείς με ΣΚΣ και 94 έλεγχοι ασυμπτωματικών ασθενών-μαρτύρων αξιολογήθηκαν μέσω υπερηχοτομογραφίας των καρπών. Όλοι οι ασθενείς και οι μάρτυρες συμπλήρωσαν ένα αυτοδιαχειριζόμενο ερωτηματολόγιο. Διεξήχθη ηλεκτροφυσιολογική εξέταση για όλους τους ασθενείς και τα άτομα ελέγχου. Τα δεδομένα από τους ασθενείς και τις ομάδες ελέγχου συγκρίθηκαν για να προσδιοριστούν οι διαγνωστικές σχέσεις σε ασθενείς με ΣΚΣ και ο βαθμός σοβαρότητας. Αποτελέσματα. Υπήρξε υψηλός βαθμός συσχέτισης μεταξύ των ανωμαλιών αγωγιμότητας του μέσου νεύρου όπως καταγράγησαν με την ηλεκτροφυσιολογική εξέταση με τα αποτελέσματ της αυτοαξιολόγησης και της μέτρησης της διατομής του νεύρου κατά το υπερηχοτομογράφημα (Ρ <0,05). Τα διάφορα επίπεδα σοβαρότητας της νόσου θα μπορούσαν επίσης να διαχωριστούν υπερηχοτομογραφικά,, δίνοντας αξιόπιστα αποτελέσματα για τη διάγνωση, τον προγραμματισμό της θεραπείας και την παρακολούθηση των ασθενών με ΣΚΣ. Ο αριθμός ουδός των 10 mm2 για τη μέση διατομή του μέσου νεύρου βρέθηκε ότι είναι το ανώτερο όριο για τις κανονικές τιμές. Με βάση τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης, προτάθηκε ένας αλγόριθμος για την αξιολόγηση και τη διαχείριση του ΣΚΣ. Συμπέρασμα. Η υπερηχοτομογραφική εξέταση με ηχωβολέα υψηλής συχνότητας του μέσου νεύρου και η μέτρηση της εγκάρσιας διατομής του πρέπει να θεωρηθούν ισχυρά ως μια νέα εναλλακτική διαγνωστική μέθοδος για την αξιολόγηση του ΣΚΣ. Εκτός από την υψηλή διαγνωστική ακρίβεια, η εξέταση είναι σε θέση να καθορίσει την αιτία της συμπίεσης του νεύρου και βοηθά στον προγραμματισμό της θεραπείας. Το υπερηχοτομογράφημα αποτελεί επίσης μια αξιόπιστη μέθοδο στην παρακολούθηση της αντίδρασης στην θεραπεία.