Πολυκριτήρια ανάλυση για τη διαμόρφωση δομών λήψης αποφάσεων για τον έλεγχο των λοιμωδών νοσημάτων: εφαρμογή στα εργαστήρια του συστήματος περίθαλψης της Κρήτης

Abstract

The purpose of clinical microbiology laboratories is to provide laboratory results that are affordable, accurate and timely. The delays between patient admission, sampling and provision of test results are associated with late diagnosis and, hence, problems in patient care, unnecessary hospitalisation, empirical use of antibiotics, nosocomial infections and waste of resources. To avoid such delays, a growing number of rapid diagnostic tests have been developed. Herein it is presented a retrospective study involving outpatients and hospitalised patients, to investigate time, accuracy and cost factors and the potential benefits of quick diagnosis on hospital length of stay (LOS). The final scope is to investigate whether financing the pilot implementation of rapid diagnosis techniques holds any promise for the patients and the healthcare system as well. The study mainly focused on the impact assessment of time to laboratory diagnosis reduction on total LOS, bed occupancy, targeted therapy and utilization of other hospital resources.The data relate to specific tests performed at the clinical microbiology laboratories for the detection of 18 agents, which are also detectable by rapid tests. There were identified the inpatients with positive laboratory tests and appended their clinical course data to generate sojourn time records of all officially hospitalised patients whose sole reason for hospitalisation was an infection by the examined pathogens. The length of hospital stay was partitioned into pre- and post-laboratory diagnosis stages. The following four time points were recorded for each hospitalized patient: A: admission date, B: sampling date (B >= A), C: date of reporting of laboratory analysis results (C >= B) and D: discharge date. The main objective was to assess how the patient sojourn times could have changed had they received quick diagnostic tests right upon admission. Regression analysis, queueing theory and other more sophisticated models were applied to estimate the impact of quick diagnosis on the mean length of stay and the utilization of healthcare resources. A LOS reduction up to 34% could be achieved through a systematic use of immediate diagnosis (conservative estimate). Quick diagnosis could free up an average of 2.37 hospital bed days per patient and result in a reduction of important resources associated with hospitalisation such as antibiotics receiving, medical tests’ ordering, etc. This analysis indicates that the longer the time to diagnosis AC the longer the after diagnosis hospitalisation CD and, consequently, the longer the total LOS. The main contribution of this research is that it does not require a pilot operation of quick tests at the hospital to see how the adoption of rapid tests would affect the various performance indicators but it estimates these savings using information from patients hospitalized under the present laboratory testing procedures.

Σκοπός των εργαστηρίων κλινικής μικροβιολογίας είναι να παρέχουν έγκυρα, έγκαιρα και χαμηλού κόστους εργαστηριακά αποτελέσματα. Οι παρατεταμένοι χρόνοι μεταξύ της εισαγωγής των ασθενών στο νοσοκομείο, της δειγματοληψίας και της έκδοσης των εργαστηριακών αποτελεσμάτων, καθυστερούν τη διάγνωση και δυσχεραίνουν τη διαχείριση των ασθενών, οδηγώντας σε άσκοπη νοσηλεία, υπέρμετρη λήψη αντιβιοτικών ευρέος φάσματος, ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, υποβολή σε μη αναγκαίες εξετάσεις και σπατάλη πόρων. Για να αποφευχθούν τέτοιες χρονοκαθυστερήσεις, αναπτύσσονται συνεχώς νέες μεθοδολογίες ταχείας εργαστηριακής διάγνωσης. Στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται μία αναλογιστική μελέτη που περιλαμβάνει εξωτερικούς και νοσηλευθέντες ασθενείς, για τη διερεύνηση των κριτηρίων του χρόνου, της ακρίβειας διάγνωσης και του κόστους εργαστηριακών αναλύσεων, καθώς και των πιθανών επιπτώσεων από την εφαρμογή οργανωμένων δομών ταχείας εργαστηριακής διάγνωσης στη διαχείριση των ασθενών με λοιμώδες νόσημα. Ο απώτερος σκοπός είναι η λήψη αποφάσεων για την αναγκαιότητα χρηματοδότησης της πιλοτικής λειτουργίας δομών ταχείας διάγνωσης. Η μελέτη επικεντρώνεται κυρίως στην εκτίμηση των επιπτώσεων του χρόνου εργαστηριακής διάγνωσης στη συνολική διάρκεια νοσηλείας, στη μέση πληρότητα κλινών, στη χορήγηση στοχευμένης θεραπείας και στην γενικότερη χρήση νοσοκομειακών πόρων. Τα δεδομένα αφορούσαν συγκεκριμένους ελέγχους που διεξήχθησαν στα εργαστήρια κλινικής μικροβιολογίας, για την ανίχνευση 18 παθογόνων μικροοργανισμών που είναι ανιχνεύσιμοι τόσο με συμβατικές όσο και με ταχείες εργαστηριακές μεθόδους. Από το σύνολο των ασθενών που εξετάστηκαν, επιλέχτηκαν οι νοσηλευθέντες ασθενείς με θετική εργαστηριακή διάγνωση για τα υπό μελέτη παθογόνα και στη συνέχεια, όσοι εξ αυτών είχαν συμβατό εργαστηριακό αποτέλεσμα με την τελική διάγνωση εξόδου (ICD). Η συνολική διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο χωρίστηκε σε στάδια προ εργαστηριακής διάγνωσης και μετά. Από τη στιγμή της εισαγωγής των ασθενών στο σύστημα μέχρι και τη στιγμή της εξόδου τους από αυτό, καταγράφηκαν τα ακόλουθα χρονικά σημεία: A: Ημερομηνία εισαγωγής, B: Ημερομηνία λήψης του βιολογικού δείγματος (B >= A), C: Ημερομηνία έκδοσης του εργαστηριακού αποτελέσματος (C >= B) και D: Ημερομηνία εξιτηρίου. Ο βασικός στόχος ήταν να εκτιμηθεί ο τρόπος με τον οποίο οι ενδιάμεσοι χρόνοι νοσηλείας θα μπορούσαν να αλλάξουν, εάν οι ασθενείς αυτοί είχαν λάβει άμεση εργαστηριακή διάγνωση κατά την εισαγωγή. Ανάλυση παλινδρόμησης, θεωρία ουρών αναμονής και άλλα πιο εξελιγμένα μοντέλα εφαρμόστηκαν για την εκτίμηση των επιπτώσεων της ταχείας διάγνωσης στη μέση διάρκεια παραμονής και στην αξιοποίηση των πόρων υγειονομικής περίθαλψης. Μέσω της συστηματικής εφαρμογής άμεσης διάγνωσης, θα μπορούσε να επιτευχθεί μείωση του μέσου LOS έως 34% (συντηρητική εκτίμηση) και απελευθέρωση κατά μέσο όρο 2.37 κλινοημέρες νοσηλείας ανά ασθενή, μειώνοντας σημαντικά τις δαπάνες που σχετίζονται με τη νοσηλεία, όπως είναι η υπέρμετρη λήψη αντιβιοτικών ευρέος φάσματος, η εκπόνηση άσκοπων εξετάσεων, κ.α. Η ανάλυση αυτή δείχνει πως όσο αυξάνεται ο χρόνος διάγνωσης (AC), παρατείνεται το χρονικό διάστημα νοσηλείας που έπεται της διάγνωσης (CD) και, κατά συνέπεια, αυξάνεται η συνολική διάρκεια νοσηλείας LOS. Η κύρια συνεισφορά της διατριβής είναι πως η εκτίμηση των επιπτώσεων σε δείκτες απόδοσης ενός νοσοκομείου από την εφαρμογή ταχέων διαγνωστικών μεθόδων, μπορεί να γίνει δίχως να χρειάζεται η πιλοτική λειτουργία τους αλλά απλώς με τη χρήση υφιστάμενων πληροφοριών από νοσηλείες με συμβατικές εργαστηριακές τεχνικές διάγνωσης.