Επιστροφή και απόδοση πολιτιστικών αγαθών

Abstract

This study examines and analyzes the return and restitution of cultural objects. The term return refers to the return of illegally exported cultural objects and the term restitution on stolen. Cultural differences in seeking the return or the restitution of a cultural objects may involve States, individuals and legal entities is sufficient in the present case is inherent to the foreign evidence is making it international. The study analyzes the meaning of the cultural object, the particular nature and uniqueness in relation to a common consumer good. Even considered for returnitems which are part of a larger cultural whole through two main examples return this category: the case of the Bust of Nefertiti and the case of the Parthenon Marbles.Then in the second part examines how removal of cultural property that is the real right of ownership to culture and the way of attack with theft, embezzlement or illegal export. Even considering the removal of cultural goods as an international wrongful act. More specifically investigated the case of colonialism, the case of succession of States and the removal of cultural property during the Nazi period.In the second part of this study and after we have been understood the concept of the cultural object and the method of abstraction, considering the resolution of cultural difference resulting from this removal. The first way solution is the judicial settlement of disputes concerning cultural objects kai the first issue that arises is the jurisdiction of the court and, secondly, the right of locus standi, which investigated comparatively for different jurisdictions and the underlying rights. The third issue that arises is the applicable law and the application of lex rei sitae. The terms and conditions for refund approached accordance with the principle of good faith purchaserwhen the analysis focuses on the acquisition of good faith, the comparative study of the provisions on good faith the burden of proof and the right to compensation of bona fide purchaser. Then highlighted the issue of legal classification, limitation, and adverse possession and the application of foreign law. The second chapter of the second part analyzes the extrajudicial dispute resolution of a cultural difference.Rehabilitation can be bilateral or unilateral with specific legislation, with the unilateral decisions by negotiation or arbitration. Note that the actual restoration and not compensation as a way of dispute resolution is desirable solution for cultural as opposed to common consumer goods.In conclusion to this is proposed to create a uniform law by signing a Convention which will give priority to the uniqueness, their cultural value in relation to economic, beyond the narrow limits of the right of ownership of the Civil Law

Η παρούσα µελέτη εξετάζει και αναλύει την επιστροφή και την απόδοση των πολιτιστικών αγαθών. Ο όρος επιστροφή αναφέρεται στα παρανόµως εξαχθέντα πολιτιστικά αγαθά και ο όρος απόδοση στα κλαπέντα. Οι πολιτιστικές διαφορές µε αίτηµα την επιστροφή ή την απόδοση ενός αντικειµένου µπορεί να αφορούν Κράτη, νοµικά και φυσικά πρόσωπα αρκεί στην υπό κρίση διαφορά να ενυπάρχει το αλλοδαπό στοιχεί που την καθιστά διεθνή. Η µελέτη αναλύει την έννοια του πολιτιστικού αγαθού, την ιδιαίτερη φύση του και τη µοναδικότητα του σε σχέση µε ένα κοινό καταναλωτικό αγαθό. Ακόµη εξετάζεται η περίπτωση επιστροφής αντικειµένων, τα οποία αποτελούν µέρος ενός ευρύτερου πολιτιστικού συνόλου µέσα από τα δύο βασικότερα παραδείγµατα επιστροφής αυτής της κατηγορίας: η περίπτωση της Προτοµής της Νεφερτίτης και η περίπτωση των Γλυπτών του Παρθενώνα.Ακολούθως στο δεύτερο µέρος εξετάζονται οι τρόποι αφαίρεσης των πολιτιστικών αγαθών δηλαδή το εµπράγµατο δικαίωµα της κυριότητας στα πολιτιστικά αγαθά και ο τρόπος προσβολής του µε κλοπή, υπεξαίρεση ή παράνοµη εξαγωγή. Ακόµη εξετάζεται η αφαίρεση των πολιτιστικών αγαθών ως διεθνής παράνοµη πράξη.Ειδικότερα ερευνάται η περίπτωση της αποικιοκρατίας, η περίπτωση της διαδοχής Κρατών και η αφαίρεση των πολιτιστικών αγαθών κατά τη διάρκεια της ναζιστικής περιόδου.Στο δεύτερο µέρος της παρούσας µελέτης και αφού έχουν γίνει κατανοητές οι έννοιες του πολιτιστικού αγαθού και ο τρόπος αφαίρεσης του, εξετάζεται η επίλυση της πολιτιστικής διαφοράς που προκύπτει από αυτήν την αφαίρεση. Ο πρώτος τρόπος λύσης είναι η ένδικη επίλυση των διαφορών µε αντικείµενο τα πολιτιστικά αγαθά και το πρώτο ζήτηµα που προκύπτει είναι η δικαιοδοσία του δικαστηρίου και δεύτερον το δικαίωµα ενεργητικής νοµιµοποίησης, το οποίο ερευνάται συγκριτικά για τις διάφορες έννοµες τάξεις και τα υποκείµενα δικαιωµάτων. Το τρίτο ζήτηµα που προκύπτει είναι το εφαρµοστέο δίκαιο και η εφαρµογή της lex rei sitae. Οι προϋποθέσεις και οι όροι επιστροφής προσεγγίζονται σύµφωνα µε την αρχή του καλόπιστου αγοραστή οπότε η ανάλυση επικεντρώνεται στην απόκτηση της καλής πίστης, στη συγκριτική µελέτη των διατάξεων για την καλή πίστη, το βάρος απόδειξης της και το δικαίωµα αποζηµίωσης του καλόπιστου αγοραστή. Στη συνέχεια επισηµαίνεται το πρόβληµα του νοµικού χαρακτηρισµού, η παραγραφή και η χρησικτησία καθώς και η εφαρµογή του αλλοδαπού δικαίου. Στο δεύτερο κεφάλαιο του δεύτερου µέρους αναλύονται οι εξώδικοι τρόποι επίλυσης µιας πολιτιστικής διαφοράς. Η αποκατάσταση µπορεί να είναι διµερής ή µονοµερής µε τη θέσπιση ειδικής νοµοθεσίας, µε τη λήψη µονοµερών αποφάσεων, µε διαπραγµάτευση ή διαιτησία. Επισηµαίνεται ότι η πραγµατική αποκατάσταση και όχι η αποζηµίωση ως τρόπος επίλυσης της διαφοράς είναι η ευκταία λύση για τα πολιτιστικά σε αντίθεση µε τα κοινά καταναλωτικά αγαθά.Συµπερασµατικά µε την παρούσα προτείνεται η δηµιουργία οµοιόµορφου δικαίου µε την υπογραφή µιας Σύµβασης, η οποία θα δίνει προτεραιότητα στη µοναδικότητα, στην πολιτιστική τους αξία σε σχέση µε την οικονοµική, πέρα από τα στενά πλαίσια του δικαιώµατος της κυριότητας του Αστικού Δικαίου.