Επίδραση της αναστολής του μετατρεπτικού ενζύμου αγγειοτενσίνης σε δείκτες αποπτωτικής δραστηριότητας στη στεφανιαία κυκλοφορία και συσχέτισή τους με την επαναστένωση εντός στεφανιαίων ενδοπροσθέσεων, σε ασθενείς οι οποίοι έχουν υποβληθεί σε διαδερμική στεφανιαία παρέμβαση

Abstract

Effect of Angiotensin Converting Enzyme Inhibitors on In-Stent Restenosis andRelation to Plasma Apoptosis Signaling MoleculesTheory: Angiotensin-converting enzyme inhibitors have been reported to inhibit instentrestenosis. To assess the effect of angiotensin-converting enzyme inhibition onin-stent restenosis and its relation to apoptosis, we studied patients with chroniccoronary artery disease and significant stenosis in left anterior descending coronaryartery.Methods:116 patients with chronic coronary artery disease who required stentimplantation in the left anterior descending coronary artery or a major diagonal branchwere studied. Patients were randomized to receive angiotensin converting enzymeinhibitors orally (n = 58) or a placebo (n = 58). Drug therapy was initiated 1 weekbefore initial stenting and continued for 6 months. Plasma levels of the apoptoticsignaling molecules soluble Fas ,soluble Fasligandand sTRAIL obtained from blooddrawn from the left anterior descending coronary artery were measured just beforeinitial stenting and 6 months later, at the time of repeat coronary angiography.Results: In-stent restenosis was present in 9.3% of patients in the ACE inhibitor groupand 25.6% of patients in the placebo group (p =0.047). Mean late luminal loss was0.15[0.12-0.20]mm in the ACE inhibitor group and 0.22 [0.14-0.26] mm in the placebogroup (p = 0.002). There were no significant differences in plasma soluble Fas orsoluble Fas ligand levels at baseline. At 6 months, the change in plasma soluble Faslevel was significantly higher in the quinapril group (0.72 ±1.24 ng/ml) than in theplacebo group (0.28 ± 0.72 ng/ml)(p =0.024). The change in plasma soluble Fas ligandlevels at 6 months was significantly higher in the quinapril group (7.43 ±12.2 pg/ml)than in the placebo group (0.06 ± 6.8 pg/ml) (p =0.002).Also for the sTRAIL levelsthere was significant difference;in the ACE inhibitor group values were: 104[78-139]pg/ml vs 63[45-100] pg/ml, in the placebo group (P<0.001)Conclusion: the angiotensin-converting enzyme inhibitors leads through thesignificant increase of sFas, sFasL and sTRAIL plasma levels in important inhibitionof in-stent restenosis and reduction of the late lumen loss phenomenon afterpercutaneous intervention.

Επίδραση της αναστολής του μετατρεπτικού ενζύμου αγγειοτενσίνης σε δείκτες αποπτωτικής δραστηριότητας στη στεφανιαία κυκλοφορία και συσχέτιση τους με την επαναστένωση εντός στεφανιαίων ενδοπροσθέσεων, σε ασθενείς οι οποίοι έχουν υποβληθεί σε διαδερμική στεφανιαία παρέμβαση Θεωρητικό υπόβαθρο: Η χορήγηση των αναστολέων του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης έχει προαναφερθεί πως αναστέλλουν την εντός του stent επαναστένωση. Για να εκτιμήσουμε την επίδραση της αναστολής του μετατρεπτικού ενζύμου στην επαναστένωση εντός του stent και να τη συσχετίσουμε με το φαινόμενο της απόπτωσης μελετήσαμε ασθενείς με χρόνια στεφανιαία νόσο και σημαντικού βαθμού στένωση στον πρόσθιο κατιόντα κλάδο.Μέθοδοι: 116 ασθενείς με χρόνια στεφανιαία νόσο οι οποίοι έχιζαν τοποθέτησης stent στον πρόσθιο κατιόντα κλάδο ή σε ένα μεγάλο διαγώνιό του. Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν σε δύο ομάδες εκ των οποίων η μία ομάδα που αποτελούνταν από 58 ασθενείς έλαβε από του στόματος αναστολείς μετατρεπτικού ενζύμου και η άλλη ομάδα έλαβε εικονικό φάρμακο (58 ασθενείς). Η θεραπεία ξεκίνησε 1 εβδομάδα πριν από την αρχική στεφανιγραφία και αγγειοπλαστική και συνεχίσθηκε για διάστημα 6 μηνών. Τα επίπεδα των διαλυτών μορφών των σηματοδοτικών αποπτωτικών μορίων sfas, sfasLigand και sTRAIL μετρήθηκαν στο αίμα ασθενών που ελήφθησαν από την στεφανιαία κυκλοφορία (πρόσθιο κατιόντα κλάδο) ακριβώς πριν την τοποθέτηση του stent και έξι μήνες μετά στην επαναληπτική στεφανιογραφία. Αποτελέσματα: Εντός του stent επαναστένωση διαπιστώθηκε σε ποσοστό 9,3% των ασθενών στην ομάδα των ΑΜΕΑ και 25,6% στους ασθενείς που έλαβαν εικονικό φάρμακο(p =0.047). Η μέση όψιμη απώλεια αυλού ήταν 0.15[0.12-0.20]mm στην ομάδα των ΑΜΕΑ και 0.22 [0.14-0.26] mm στην ομάδα εικονικού φαρμάκου (p =0.003). Δεν υπήρχαν στατιστικά σημαντικές διαφοροποιήσεις στο πλάσμα των τιμών των διαλυτών μορφών Fas ή Fas ligand, sTRAIL στην πρώτη μέτρηση. Στους 6 μήνες οι τιμές του sFas ήταν σημαντικά διαφοροποιημένες στην ομάδα AMEA, ήταν δηλαδή υψηλότερες (0.72 ±1.24 ng/ml) σε σχέση με την ομάδα του εικονικού φαρμάκου (0.28129 ± 0.72 ng/ml) (P =0.024). Το ίδιο συνέβη και με τις τιμές του sFas ligand, οι οποίες ήταν υψηλότερες στην ομάδα AMEA (7.43 ±12.2 pg/ml) από ότι στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου (0.06 ± 6.8 pg/ml) (P =0.002) καθώς και με τις τιμές sTRAIL oι οποίες ήταν 104[78-139] pg/ml στην ομάδα ΑΜΕΑ έναντι 63[45-100] pg/ml, (P<0.001)Συμπέρασμα: Συμπερασματικά, η χορήγηση του αναστολέα του μετατρεπτικού ενζύμου αγγειοτενσίνης επιτυγχάνει μέσω της σημαντικής αύξησης των επιπέδων στο πλάσμα των αποπτωτικών μορίων sFas, sFasL και sTRAIL σημαντική ελάττωση της εντός του stent επαναστένωσης και ελάττωση της όψιμης απώλειας αυλού μετά από αγγειοπλαστική .