Συσχέτιση αρτηριακής υπέρτασης ενδοδεκτικής ευαισθησίας και υπαλγησίας: ο ρόλος των τασεοϋποδοχέων και της ηλεκτροεγκεφαλογραφικής απαντητικότητας

Abstract

Essential hypertension is associated with reduced pain sensitivity of unclear aetiology. This study explores this issue using the Cold Pressor Test (CPT), a reliable pain/stress model, comparing CPT-related EEG activity in first episode hypertensives and controls.22 untreated hypertensives and 18 matched normotensives underwent 24-hour ambulatory blood pressure monitoring (ABPM). EEG recordings were taken before, during, and after CPT exposure.Concurrently,the baroreceptor responsiveness and the interoceptive awareness between the two groups were assesed,by literature established tests. Significant group differences in CPT-induced EEG oscillations were covaried with themost robust cardiovascular differentiators by means of a Canonical Analysis.Positive correlations were noted between ABPM variables and Delta (1–4Hz) oscillations during the tolerance phase; in highalpha (10–12Hz) oscillations during the stress unit and posttest phase; and in low-alpha (8–10Hz) oscillations during CPT phases overall. Negative correlations were found between ABPM variables and Beta2 oscillations (16.5–20Hz) during the posttest phase and Gamma (28.5–45Hz) oscillations during the CPT phases overall. These relationships were localised at several sites across the cerebral hemispheres with predominance in the right hemisphere and left frontal lobe.Additionally, data analysis demonstrated that hypertensives had statistically significant higher interoceptive awareness(correct answers, normotensives=18.11±4.07;correct answers, hypertensives;20.90±3.19; t=2.43 p=0.020). Of note,the two groups did not differ significantly with regards to baroreceptors' response. Moreover, an unimportant significant difference between hypertensives and normotensives was shown with regards to their responses to the painful stimuli; nevertheless a statistical tendency of greater pain tolerance was demonstrated in hypertensives,recorded by means of self assesement during(minutes) of exposure in the cold bath(mean tolerance, normotensives = 4.62±1.32 min; hypertensives 6.02±2.79 min; p=0.059). These findings provide a starting point for increasing our understanding of the complex relationships between cerebral activation and cardiovascular functioning involved in regulating blood pressure changes.

Η αρτηριακή υπέρταση έχει συσχετιστεί βιβλιογραφικά με την υπαλγησία, με άγνωστους παθοφυσιολογικά μηχανισμούς όμως.Η παρούσα μελέτη εξερευνά την παραπάνω διαπίστωση χρησιμοποιώντας την δοκιμασία Cold pressor,ένα αξιόπιστο μοντέλο επαγόμενου πόνου/στρές,συγκρίνοντας την ηλεκτροεγκεφαλική δραστηριότητα που καταγράφεται κατά την δοκιμασία cold pressor, σε πρωτοπαθείς υπερτασικούς και μάρτυρες .22 υπερτασικοί ασθενείς άνευ φαρμακευτικής αγωγής και 18 κατ’αντιστοιχία υγιείς μάρτυρες υπεβλήθησαν σε 24ωρη περιπατητική καταγραφή της αρτηριακής πιεσης. Ηλεκτροεγκεφαλικές καταγραφές διενεργήθησαν πριν,κατά την διάρκεια και μετά την έκθεση στην δοκιμασία cold pressor. Παράλληλα, αξιολογήθηκε η απαντητικότητα των τασεουποδοχέων καθως και η ικανότητα ενδοδεκτικής αντίληψης μεταξύ των 2 ομάδων,μέσω βιβλιογραφικά κατοχυρωμένων δοκιμασιών.Σημαντικές διαφορές στις δυο ομάδες αναφορικά με τις ηλεκτροεγκεφαλικές ταλαντώσεις συσχετίστηκαν με τις πιο ισχυρές στατιστικά καρδιαγγειακές μεταβλητές μέσω κανονικής ανάλυσης. Θετικές συσχετίσεις ανευρέθησαν μεταξύ των μεταβλητών του ΗΟLTER και του ρυθμού δ (1-4 Hz) κατά την διάρκεια της φάσης μέγιστης ανοχής,στις υψίσυχνες α (10-12 Hz) συχνότητες, κατά την μονάδα του στρες και κατά την φάση μετά την δοκιμασία και στις χαμηλής συχνότητος α (8-10 Hz) κατά την διάρκεια όλων των φάσεων της δοκιμασίας CPT.Αρνητικές συσχετίσεις ανεδείχθησαν μεταξύ των μεταβλητών του HOLTER και της β2 συχνότητας (16.5-20 Hz) κατά την διάρκεια της φάσης μετά την δοκιμασία και του ρυθμού γ (28.5-45 Hz) καθόλες τις φάσεις του CPT.Aυτές οι συσχετίσεις εντοπίζονταν σε διάφορες περιοχές των εγκεφαλικών ημισφαιρίων με επικρατούσες περιοχές των δυναμικών αλλαγών στο δεξί ημισφαίριο και και τον αριστερό μετωπιαίο λοβό.Επιπρόσθετα η ανάλυση των δεδομένων ανέδειξε ότι οι υπερτασικοί ασθενείς παρουσίαζαν στατιστικά σημαντικά αυξημένη ενδοδεκτική αντίληψη, (ορθές απαντήσεις νορμοτασικών = 18.11±4.07; ορθές απαντήσεις υπερτασικών 20.90±3.19; t=2.43 p=0.020), λάθος απαντήσεις νορμοτασικών = 11.94±4.02; λάθος απαντήσεις υπερτασικών 9.13±3.18; t=2.46 p=0.0108). Είναι αξιοσημείωτο, ότι οι δύο όμάδες δεν διέφεραν στατιστικώς σημαντικά ως προς την επίδοση των τασεοϋποδοχέων. Παράλληλα δεν παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά μεταξύ νορμοτασικών και υπερτασικών, αν και αναδείχθηκε στατιστική τάση μεγαλύτερης ανοχής στον πόνο στους υπερτασικούς καταγεγραμμένη με όρους αυτο-αξιολόγησης κατά την διάρκεια (σε λεπτά) της έκθεσης στο παγωμένο λουτρό (μέση ανοχή, νορμοτασικοί = 4.62±1.32 min; υπερτασικοί 6.02±2.79 min; p=0.059). Τα παραπάνω ευρήματα παρέχουν ένα εναρκτήριο σημείο για την καλύτερη κατανόηση των περίπλοκων σχέσεων μεταξύ εγκεφαλικής δραστηριοποίησης και της καρδιαγγειακής λειτουργικότητας που σχετίζεται με μηχανισμούς ρύθμισης της ιδιοπαθούς αρτηριακής υπέρτασης.