Ο ρόλος της μαγνητικής τομογραφίας στην προθεραπευτική εκτίμηση του πρώιμου διηθητικού καρκίνου του τραχήλου της μήτρας

Abstract

PURPOSETo evaluate the predictive ability of clinical examination combined with preoperative MRI for staging early cervical cancer. To report MRI accuracy in assessing important prognostic factors, alone and in combination with clinical examination.MATERIALS AND METHODDuring a six years period, 115 patients with cervical cancer, FIGO staged as <ΙΙΒ, were prospectively evaluated, with dedicated pelvic MRI. MRI and clinical results for overall tumor staging, size, parametrial assessment, endocervical extension, vaginal involvement and nodal status were statistically correlated. Surgicopathological examination was used as the standard of reference. ROC analysis with the computation of AUC was used to compare predictive ability and to estimate incremental prognostic value of MRI into clinical assessment for overall staging. Input of individual MRI sequences was addressed.RESULTSMRI was more accurate than clinical examination in overall staging (SE: 66.7% vs. 20%, SP: 98% vs. and 98.9%).When combined with MRI, the predictive ability of clinical assessment for the prediction of both overall staging increased significantly, resulting an AUC=0.84 (p<0.05), with 35.7% SE and 100% SP.MRI had higher agreement as defined with intraclass correlation with histology for tumor size estimation.MRI increased the predictive ability of clinical staging (AUC=0.64) for the prediction of parametrial involvement showing an AUC equal to 0.88, (p<0.05) and SE, SP equal to 86.7% and 95.8%, respectively. When full thickness stromal invasion is present, MRI PPV remains relatively high but NPV markedly decreases.MRI was highly accurate for internal os evaluation and showed significant predictive ability for pelvic lymph nodes evaluation .T2-w sequences remained most valuable for staging cervical tumors, followed by dynamic contrast enhanced-MRI and diffusion-weighted images.CONCLUSIONOverall staging of early cervical cancer and assessment of important prognostic factors, significantly improves when MRI results are added to clinical data, supporting incorporation of MRI into early cervical cancer evaluation and treatment planning.

Σκοπός: Η σύγκριση της προβλεπτικής ικανότητας της κλινικής εξέτασης και της ΜΤ στη σταδιοποίηση των ασθενών με πρώιμο διηθητικό καρκίνο του τραχήλου της μήτρας και στην εκτίμηση των επιμέρους προγνωστικών χαρακτηριστικών του όγκου.Η εκτίμηση της προσαυξητικής προγνωστικής αξίας της ΜΤ στην προβλεπτική ικανότητα της κλινικής εξέτασης τόσο για τη συνολική σταδιοποίηση όσο και για την εκτίμηση των παραμητρίων ιστών.Μεθοδολογία:Κατά τη διάρκεια 6 ετών, μελετήθηκαν προοπτικά με εξειδικευμένο πρωτόκολλο ΜΤ, 115 ασθενείς με διηθητικό καρκίνο τραχήλου μήτρας, πρώιμου κλινικού σταδίου (FIGO <ΙΙΒ). Εκτιμήθηκε στατιστικά η προβλεπτική ικανότητα της κλινικής εξέτασης και της ΜΤ σχετικά με τη συνολική σταδιοποίηση της νόσου, το μέγεθος του όγκου, την εκτίμηση των παραμητρίων ιστών, του έσω τραχηλικού στομίου, του κόλπου και των λεμφαδένων. Μέθοδος αναφοράς ορίστηκε η ιστοπαθολογική εξέταση των χειρουργικών παρασκευασμάτων. Ακολούθησε ποιοτική εκτίμηση των χρησιμοποιούμενων ακολουθιών παλμών. Αποτελέσματα:Η ΜΤ είχε στατιστικά σημαντικότερη προβλεπτική ικανότητα σε σχέση με την κλινική εξέταση στη συνολική σταδιοποίηση της νόσου (ευαισθησία: 66.7% έναντι 20%, ειδικότητα: 98% έναντι 98.9%). H προσθήκη των δεδομένων της ΜΤ στην κλινική εκτίμηση προσφέρει σε στατιστικά σημαντικό βαθμό επιπλέον προβλεπτική ικανότητα στην τελευταία, με AUC=0.84 (p<0.05), αύξηση της ευαισθησίας (35.7% ) και περαιτέρω αύξηση της ειδικότητας (100%).Η ΜΤ ήταν πιο ακριβής στην εκτίμηση του όγκου συγκριτικά με την κλινική εξέταση.H προσθήκη των δεδομένων της ΜΤ στην κλινική εκτίμηση προσφέρει σε στατιστικά σημαντικό βαθμό επιπλέον προβλεπτική ικανότητα στην τελευταία για την εκτίμηση των παραμητρίων ιστών, με την AUC να προσεγγίζει το 0.88, (p<0.05) και ευαισθησία και ειδικότητα της τάξεως του 86.7% και 95.8%, αντιστοίχως. Στις ασθενείς με ολικού πάχους διήθηση του τραχηλικού στρώματος (ν=30) στην τελική ιστολογική εξέταση η θετική προγνωστική αξία της ΜΤ στην εκτίμηση των παραμητρίων ιστών παραμένει υψηλή, ωστόσο η αρνητική προγνωστική αξία ελαττώνεται.Η ΜΤ παρουσιάζει αυξημένη ακρίβεια της στην εκτίμηση του έσω τραχηλικού στομίου και στατιστικά σημαντική προβλεπτική ικανότητα στην εκτίμηση των λεμφαδενικών μεταστάσεων. Οι ακολουθίες Τ2-προσανατολισμού, η δυναμική ακολουθία και η ακολουθία μοριακής διάχυσης ήταν οι πιο χρήσιμες στην εκτίμηση της νόσου.Συμπέρασμα:Η σταδιοποίηση του πρώιμου διηθητικού καρκίνου του τραχήλου της μήτρας και η εκτίμηση των προγνωστικών παραγόντων της νόσου βελτιώνεται σε στατιστικά σημαντικό βαθμό όταν τα δεδομένα της ΜΤ προστίθενται στην κλινική εκτίμηση, γεγονός που συνηγορεί υπέρ της εντάξεως της ΜΤ στο πρωτόκολλο σταδιοποίησης των ασθενών και στο θεραπευτικό σχεδιασμό.