Μηχανική της αναπνοής σε ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια σε διάφορες στάσεις του σώματος

Abstract

Introduction:The negative expiratory pressure (NEP) technique has been used to assess tidal expiratory flow limitation (EFL), but only in seated and supine postures in stable COPD patients.Aim:The aim of this study was to investigate the effect of eight different body postures on flow limitation, spirometric parameters and dyspnoea in stable COPD patients. Methods:In this study we assessed the effect of eight different postures on flow limitation in 19 (15 men) spontaneously breathing ambulatory COPD patients aged 61±8 yr. Their lung function data were: FVC%pred=90 ±19, FEV1%pred=56±23, FEV1/FVC%=49 ±14. Their GOLD classification was: 1 (n=3), 2 (n=9), 3 (n=5), 4 (n=2). The patients were smokers or ex-smokers and any other cause of obstructive disorder or asthma was excluded.The postures studied where: seated erect with arms supported (1), seated erect (2), seated leaning forward (3), on hands and knees (4), prone (5), supine(6), left and right lateral decubitus (7) and (8). In each posture the patient assessed his own dyspnoea using the Borg scale.Patients underwent spirometry in all studied postures. The parameters measured were: PEF, FEV1, FVC, ERV, IC, MMEF, VE. FRC and TLC were calculated: FRC=RV+ERV, TLC=FRC+IC.After spirometry patients underwent the NEP technique to detect flow limitation in each posture.Results:The percentage of flow limitation on prone (5th) and supine (6th) posture was signifigantly higher compared with the 2nd posture. There were no signifigant differences between the other postures, although we found the same tendency to decrease of the percentage of flow limitation at postures: on hands and knees (4th), as well as the left (7th) and the right (8th) lateral decubitus postures.Dyspnoea didn’t change at any studied posture.Conclusions:The percentage of EFL in the 6th posture was significantly higher comparing to the percentage of the 2nd posture. This is in agreement with previous reports.At the same significantly higher percentage EFL was found at the prone (5th) position comparing to the percentage of the 2nd posture. This is the first time that this posture is investigated in ambulatory stable COPD patients.We found a tendency of decreasing of EFL when subjects adopted the on hands and knees (4th), as well as the left (7th) and the right (8th) lateral decubitus postures. That’s why we recomment the lateral decubitus postures to the COPD patients when recumbent, because they can be easily adopted comparing to the on hands and knees posture.Overall, at the on hands and knees (4th) posture FVC, FEV1 didn’t decreased signifigantly when comparing to the 2nd posture.These findings may have important implications for the quality of life of the COPD patients (we recomment the lateral postures when recumbent) and for the rehabilitation programmes that these patients follows.

Εισαγωγή: Ενώ η μηχανική των πνευμόνων και ο περιορισμός της εκπνευστικής ροής έχει μελετηθεί στην καθιστή και στην ύπτια θέση, δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς σε άλλες στάσεις του σώματος σε σταθερούς ασθενείς που πάσχουν από ΧΑΠ. Σκοπός: Η διερεύνηση σε περιπατητικούς ασθενείς με ΧΑΠ, της επίδρασης οχτώ διαφορετικών στάσεων του σώματος στον περιορισμό της ροής (τεχνική NEP), στο λειτουργικό έλεγχο της αναπνοής και στη δύσπνοια. Οι οκτώ στάσεις του σώματος ήταν: (1) καθιστή με τα χέρια στους βραχίονες, (2) καθιστή με τα χέρια στα γόνατα, (3) καθιστή στις 45ο, (4) γονατοπαλαμιαία, (5) πρηνής, (6) ύπτια, (7) και (8) αριστερή και δεξιά πλάγια κατακεκλιμένη αντίστοιχα. Υλικό και μέθοδοι: Μελετήθηκαν 19 (15 άνδρες) περιπατητικοί σταθεροί ασθενείς, ηλικίας 61±8 ετών, με τα ακόλουθα σπιρομετρικά δεδομένα: FVC%pred=90 ±19, FEV1%pred=56±23, FEV1/FVC%=49 ±14. H σταδιοποίησή τους κατά GOLD ήταν η εξής: 1 (n=3), 2 (n=9), 3 (n=5), 4 (n=2). Οι ασθενείς ήταν καπνιστές ή πρώην καπνιστές στους οποίους είχε αποκλεισθεί το άσθμα ή άλλο αίτιο αποφρακτικής συνδρομής.Αρχικά υποβλήθηκαν σε πλήρη λειτουργικό έλεγχο της αναπνοής με σπιρομέτρηση και μέτρηση στατικών όγκων και διαχυτικής ικανότητας των πνευμόνων (DLCO). Η χρόνια δύσπνοια εκτιμήθηκε με την κλίμακα mMRC.Στην κάθε στάση οι ασθενείς εκτίμησαν τη δύσπνοια τους χρησιμοποιώντας την κλίμακα Borg.Ακολούθως υποβλήθηκαν σε απλό λειτουργικό έλεγχο της αναπνοής στις οχτώ στάσεις και μετρήθηκαν οι εξής παράμετροι: IC, FVC, FEV1, ERV, PEF, MMEF, VE. Yπολογίστηκε επίσης η FRC και η TLC (FRC=RV+ERV, TLC=FRC+IC).Μετά από κάθε σπιρομέτρηση εφαρμόσθηκε στους ασθενείς η τεχνική NEPΑποτελέσματα:Τα ποσοστά ύπαρξης flow limitation στην 5η και 6η στάση ήταν σημαντικά υψηλότερα από το αντίστοιχο ποσοστό στη στάση 2, ενώ παρατηρήθηκε ελλάτωση του ποσοστού ύπαρξης flow limitation στις στάσεις 4,7,8 χωρίς όμως να υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των ποσοστών.Στην 4η στάση η FVC και ο FEV1 δεν μειώθηκαν σε σημαντικό βαθμό σε σύγκριση με τη δεύτερη στάση. Δεν υπήρξε σημαντική διαφορά στη δύσπνοια των ασθενών σε καμία από τις δύο ομάδες (FEV1%pred: <50% και ≥50%), σε καμία από τις στάσεις. Συμπεράσματα: Βελτίωση του FL στο ίδιο ποσοστό (μη στατιστικά σημαντικό) τόσο στη γονατοπαλαμιαία στάση (4η) όσο και στις πλάγιες κατακεκλιμμένες στάσεις (7η και 8η) σε σύγκριση με τη 2η.Η σχετική βελτίωση του EFL στην 4η ,7η και 8η στάση δεν συνδυάσθηκε με αύξηση της IC στις ίδιες στάσεις. Η ερμηνεία είναι ότι η παρουσία EFL δεν καταλήγει απαραίτητα σε DH και άρα ελάττωση της IC, εφόσον η υπάρχουσα εκπνευστική ροή είναι επαρκής για να διατηρήσει τον αερισμό ηρεμίας χωρίς να χρειάζεται να αυξήσει την FRC. Τα ευρήματα αυτά μπορεί να έχουν σημασία για την ποιότητα ζωής των ασθενών (σύσταση για χρήση των πλάγιων κατακεκλιμένων στάσεων κατά την κατάκλιση), όπως επίσης και στα προγράμματα αποκατάστασης αυτών των ασθενών.