Η σελεκοξίμπη στην αναλγησία μετά από καισαρική τομή σε λεχωίδες με κατ' επίκληση της ασθενούς επισκληρίδια αναλγησία (PCEA)

Abstract

Background Pain management after caesarean section may become challenging, since transfer to human milk is almost unavoidable for most drugs. Celecoxib in a dose of 200mg is safe for breast feeding mother, as its milk levels are incredibly low. We investigated the efficacy of celecoxib in improving postoperative pain management in parturients under patient-controlled epidural analgesia (PCEA).Methods We studied 64 healthy parturients undergoing elective caesarean section under combined spinal-epidural anesthesia. Postoperative analgesia was performed via PCEA with ropivacaine 0.15% and fentanyl 2 mcg/ml (4 ml bolus administration, lock-out 15 min). Patients were randomly allocated to receive either only PCEA (n=32) or PCEA plus celecoxib 200 mg orally (n=32). Paracetamol 500 mg per os was given as rescue analgesia. We recorded Visual Analogue Scale (VAS) for pain at rest and movement, attempted and given PCEA doses, Bromage scores, level of sensory blockade, rescue doses of paracetamol and maternal side effects during the first 24 hours after the PCEA instrumentation, as well as the overall patient satisfaction. Results Fifty-six patients completed the entire protocol. Patient demographics, duration of surgery, side effects, attempted and given PCEA doses, and motor and sensory blockade did not differ between the groups. Significantly lower VAS scores at rest and movement, fewer paracetamol doses (p=0.039) and increased patient satisfaction (p=0.001) were found in celecoxib group compared to controls. Conclusion A single dose of 200 mg of celecoxib effectively improved pain management in parturients with PCEA, limited the need for supplemental analgesics and improved efficacy of analgesia, increasing patient satisfaction.

Σκοπός: Η διαχείριση του πόνου μετά από καισαρική τομή αποτελεί πρόκληση για τον αναισθησιολόγο εξαιτίας της αναπόφευκτης μεταφοράς των φαρμάκων στο μητρικό γάλα. Η σελεκοξίμπη στη δόση των 200 mg από του στόματος, έχει βρεθεί ότι είναι ασφαλής δόση για τη μητέρα που θηλάζει, γιατί τα επίπεδά της στο γάλα είναι πολύ χαμηλά. Στη μελέτη μας, μελετήσαμε την αποτελεσματικότητα της σελεκοξίμπης στη βελτίωση του μετεγχειρητικού πόνου σε λεχωΐδες υπό κατ’ επίκληση επισκληρίδιο αναλγησία (patient-controlled epidural analgesia, PCEA).Μέθοδος: Μελετήσαμε 64 υγιείς λεχωΐδες, οι οποίες υποβλήθηκαν σε προγραμματισμένη καισαρική τομή υπό συνδυασμένη υπαραχνοειδή-επισκληρίδιο αναισθησία. Για τη μετεγχειρητική αναλγησία χρησιμοποιήθηκε PCEA με ροπιβακαῒνη 0,15% και φεντανύλη 2 mcg/ml (χορηγούμενη δόση 4 ml, χρονικό μεσοδιάστημα 15 min). Οι λεχωΐδες κατανεμήθηκαν τυχαία σε δύο ομάδες. Η μια ομάδα έλαβε μόνο την PCEA (n=32) για μετεγχειρητική αναλγησία και η άλλη ομάδα έλαβε την PCEA και σελεκοξίμπη 200 mg από του στόματος (n=32). Σαν αναλγησία διάσωσης χορηγήθηκε παρακεταμόλη 500 mg από του στόματος. Καταγράψαμε τα VAS (Visual Analogue Scale) score για τον πόνο τόσο στην ηρεμία όσο και στην κίνηση, τις δόσεις της PCEA που επιχειρήθηκαν και αυτές που χορηγήθηκαν, τα Bromage scores για τον κινητικό αποκλεισμό, το επίπεδο του αισθητικού αποκλεισμού, τις δόσεις της αναλγησίας διάσωσης που χορηγήθηκαν, καθώς και τις ανεπιθύμητες ενέργειες στις λεχωΐδες κατά τη διάρκεια του πρώτου 24ώρου από τη στιγμή της σύνδεσης της PCEA αντλίας. Τέλος καταγράψαμε τη συνολική ικανοποίηση της λεχωΐδας. Αποτελέσματα: Το πρωτόκολλο ολοκλήρωσαν 56 λεχωΐδες. Τα δημογραφικά στοιχεία, η διάρκεια του χειρουργείου, οι ανεπιθύμητες ενέργειες, οι δόσεις που επιχειρήθηκαν και οι δόσεις που χορηγήθηκαν, καθώς και ο κινητικός και αισθητικός αποκλεισμός δεν είχαν καμία διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες. Στην ομάδα της σελεκοξίμπης, βρέθηκαν σημαντικά χαμηλότερα VAS scores στην ηρεμία και στην κίνηση, λιγότερες δόσεις παρακεταμόλης (p=0.039) και αυξημένη ικανοποίηση της ασθενούς (p=0.001) σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου.Συμπέρασμα: Μία δόση σελεκοξίμπης 200 mg από του στόματος, βρέθηκε ότι βελτιώνει το μετεγχειρητικό πόνο σε λεχωΐδες με PCEA μετά από καισαρική τομή και μειώνει τις ανάγκες για επιπλέον αναλγητικά. Επίσης, βελτιώνει την αποτελεσματικότητα της αναλγησίας, αυξάνοντας την ικανοποίηση της ασθενούς.