Οι γιατροί που αγίασαν

Abstract

The Spirit Medical Science refers to the content of the ξβ rule of the Fifth-Sixth Ecumenical Council. It explains why Chaplaincy, which is an entire medical mental science, is connected identical to human therapy. Taking as a base this aspect, both Orthodox theology and the Orthodox Church are not an ideology or philosophy, but Treatment. These determinations are accurate even applicable for the corpus of the Orthodox Church. According to the teaching of St. Gregory Palamas is the theory-view of the God. The holy Fathers, as spiritual doctors suggest and present a method of treatment, a regimen. All the soul functions and energies must be reported and turn to the Christ. The treatment is the so-called Hesychasm and is the basis and the end of the orthodox theology. The only scientific method of approaching the theological issues is though the study of the Saints. Our Fathers suggest how somebody who is under the disease and mind darkness can through purification and illumination to reach the mental health and the deification.In psychosomatic illnesses there are four main groups: the spiritual/mental illnesses, the psychological/emotional, the neurobiological and the body illnesses. We have to underlie what a great distinction and caution is required to identify the interaction that exists among these diseases and it is understood that when the mind does not function properly, cannot run neither soul nor body. In the Orthodox Church all the passions and the spiritual diseases that plague humans are healed. Internal illnesses ranging from mind tarnishing and expanding to the soul and body have consequences in the social area and across the acquisition. The historical study of the life of doctors who were sanctified shows that all of them were deeply embraced the principles mentioned above and simultaneously they were using them for their practice, as for the practice of their students, patients and families. Doctors who sanctified sought to pose these principles under the legal concept - incorporating them in the written and unwritten (oral) laws of the communities, sometimes even gave their lives for the maintenance persistence of this attitude and these principles.The common position of all doctors who sanctified is that the man should be released from the selfish, wrong spiritual self-sufficiency, which even being strong it is still incomplete, since never a man no matter how capable and powerful is, could not cover the extent of truth of the world. The strength of the individual human spirit derives mainly from the communion with God and other people, and not be performed selflessly, but with kindness and without malice exploitative. The incorrect intellectual sufficiency is often based on an imaginary self-feeling, which has not similarities to the "knowing ourselves"

Η Ιατρική εν Πνεύματι Επιστήμη αναφέρεται στο περιεχόμενο του ρβ κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου. Εξηγεί γιατί η Ποιμαντική διακονία, που είναι μια ολόκληρη ιατρική πνευματική επιστήμη, συνδέεται και ταυτίζεται με την θεραπεία του ανθρώπου. Βάσει της θεώρησης αυτής τόσο η ορθόδοξη θεολογία, όσο και η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι ιδεολογία, ούτε φιλοσοφία, αλλά Θεραπεία. Οι προσδιορισμοί αυτοί είναι ακριβείς και ακόμη ισχύοντες για το Σώμα της ορθόδοξης Εκκλησίας. Κατά την διδασκαλία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά είναι θεωρία-θέα του Θεού. Οι άγιοι Πατέρες, ως πνευματικοί γιατροί, υποδεικνύουν και παρουσιάζουν μια μέθοδο θεραπείας, μια θεραπευτική αγωγή. Όλες οι λειτουργίες και ενέργειες της ψυχής πρέπει να αναφέρονται και να στρέφονται προς τον Χριστό. Η θεραπευτική αγωγή είναι ο λεγόμενος ησυχασμός κι αποτελεί την βάση και το τέλος κάθε ορθόδοξης θεολογίας. Η μόνη επιστημονική μέθοδος προσεγγίσεως των θεολογικών θεμάτων είναι η διάτων αγίων. Οι άγιοι Πατέρες μας υποδεικνύουν το πώς από την ασθένεια και τον σκοτασμό του νου μπορεί, δια της καθάρσεως και του φωτισμού, να φτάσει ο άνθρωπος στην πνευματική υγεία και στην θέωση. Στις ψυχοσωματικές ασθένειες αναφέρονται οι πνευματικές – ψυχικές ασθένειες, οι ψυχολογικές – συναισθηματικές, οι νευροβιολογικές και οι σωματικές ασθένειες. Επισημαίνεται η μεγάλη διάκριση και σύνεση που απαιτείται για α εντοπισθεί η αλληλεπίδραση που υπάρχει μεταξύ αυτών των ασθενειών και γίνεται κατανοητό ότι, όταν ο νους δεν λειτουργεί σωστά, δεν μπορεί να διευθύνει ούτε την ψυχή, ούτε και το σώμα. Μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία θεραπεύονται τα πάθη και οι πνευματικές ασθένειες που βασανίζουν τον άνθρωπο. Οι εσωτερικές ασθένειες που ξεκινούν από την αμαύρωση του νου και επεκτείνονται στην ψυχή και στο σώμα έχουν συνέπειες και στον κοινωνικό χώρο και σε όλη την κτήση. Η ιστορική μελέτη του βίου των γιατρών που αγίασαν δείχνει ότι όλοι τους ενστερνιζόταν βαθειά τις αρχές που προαναφέραμε και ταυτοχρόνως τις χρησιμοποιούσαν οδηγητικά τόσο για την πρακτική των ιδίων, όσο των μαθητών τους, καθώς των ασθενών και των οικείων τους. Σταθερά οι γιατροί που αγίασαν επιδίωξαν να καταστήσουν τις αρχές αυτές νόμιμες – από την νομική τους έννοια – ενσωματώνοντας τες στους γραπτούς και στους άγραφους (προφορικούς) νόμους των κοινωνιών όπου έδρασαν, πολλές φορές μάλιστα έδωσαν και την ζωή τους για την επιμονή τήρησης αυτής της στάσης και αυτών των αρχών. Κοινή θέση όλων των γιατρών που αγίασαν είναι ότι ο άνθρωπος θα πρέπει να αποδεσμευτεί από την εγωιστικά εσφαλμένη πνευματική αυτάρκεια, η οποία όσο και αν είναι ισχυρή δεν παύει να είναι ατελής, καθόσον ουδέποτε ένα άτομο οσοδήποτε ικανό και ισχυρό δεν είναι σε θέση να καλύψει την έκταση της αλήθειας του κόσμου. Η ισχύς του ανθρώπινου ατομικού πνεύματος προκύπτει κατά κύριο λόγο από την κοινωνία με τον Θεό και τους άλλους ανθρώπους, υπό τον όρο αυτή η κοινωνία να τελείται ανιδιοτελώς, με αγαθότητα και χωρίς πονηρία εκμεταλλευτική