Μελέτη παραγόντων βελτιστοποίησης των τεχνικών μεταφοράς και διατήρησης του αυτόλογου λίπους (fat transer)

Abstract

Backround: Traditional fat transplantation of fat grafting is a well- established technique and one of the standard approaches to soft-tissue reconstruction. The isolation of stem cells from adipose tissue inevitably led research to focus on the study of the combined transplantation of autologous fat and adipose derived stem cells (cell assisted lipotransfer-CAL). Aim: This is an in vivo experimental study on cell-assisted lipotransfer with adipose derived stem cells on an animal model.The aim of this study is to prove and quantify the potential of adipose-derived stem cells to improve quality and long-term retention of fat grafts.Methods: For the purposes of this study stem cells were isolated from C57BL/6J -GFP transgenic mice.Green Fluorescent Protein-positive stem cells were mixed with minced inguinal adipose tissue harvested from C57BL / 6JolaHsd mice and then co-implanted into Hsd: Athymic Nude-Foxn1nu mice (15). All mice had one side of their back grafted with the mixture and the contralateral control side grafted with the same amount of inguinal adipose tissue isolated from C57BL / 6JolaHsd mice. The survival of implanted Green-Fluorescent Protein-positive stem cells was tracked by in vivo fluorescence imaging for 56 days. For the comparative study of the fat grafting survival the fat grafts were harvested from each mouse, weighed and subjected to histologic examination and immunohistochemistry staining of CD34 and Ki67 at 7 and 56 days.Results: Results showed higher survival rate of the ADSC-enriched fat grafts (63% vs 33% ,p<0.05). In vivo fluorescence imaging proved that 8 weeks later, ADSCs are still present at the recipient area. Microvascular density of the ADSC-enriched grafts compared to the control grafts was significantly higher (p<0.05). Conclusions: ADSC-enrichment is a promising optimization technique of autologous fat grafting resulting to a significant increase of the survival rate and micro-vascular density of fat grafts.

Εισαγωγή:Ο αυτόλογος λιπώδης ιστός έχει αποδείχθηκε ένα εξαιρετικό υλικό αύξησης μαλακών μορίων. Η απομόνωση των βλαστικών κυττάρων από τον λιπώδη ιστό (Adipose Derived Stem Cells, ADSCs) μοιραία οδήγησε την έρευνα να στραφεί στη μελέτη της συνδυασμένης μεταμόσχευσης αυτόλογου λίπους και ADSCs (cell assisted lipotransfer-CAL).Σκοπός:Η συγκεκριμένη μελέτη είναι μια in vivo μελέτη σε ζωικό πρότυπο της υποβοηθούμενης με ADSCs λιπομεταφοράς. Σκοπός της μελέτης είναι να αποδείξει με ποσοτικές μετρήσεις τη δυνατότητα των ADSCs να βελτιώνουν την ποιότητα και την μακροπρόθεσμη διατήρηση του μοσχεύματος λίπους κατά τη λιπομεταφορά, συγκρίνοντας την με την παραδοσιακή λιπομεταφορά.Μέθοδοι:Για τους σκοπούς της μελέτης, βλαστικά κύτταρα απομονώθηκαν από διαγονιδιακούς μύες C57BL / 6J-GFΡ που εκφράζουν την πράσινη φθορίζουσα πρωτεΐνη (Green Fluorescent Protein, GFP) με αποτέλεσμα τα ίδια τα βλαστικά κύτταρα να φθορίζουν, γεγονός που μας επέτρεψε την παρακόλουθηση τους απεικονιστικά. Τα GFP-θετικά βλαστικά κύτταρα αφού απομονώθηκαν από το λίπος αναμείχθηκαν με τεμαχισμένο λιπώδη ιστό που συλλέχθηκε από τις βουβωνικές χώρες των C57BL / 6JolaHsd μυών και στη συνέχεια συν-εμφυτεύτηκαν σε Hsd:Athymic Nude-Foxn1nu μύες. Σε όλους τους μύες η έγχυση του ADSC-εμπλουτισμένου μείγματος έγινε στη μία πλευρά της ράχης ενώ στην αντίθετη πλευρά της ράχης πραγματοποιήθηκε η έγχυση ελέγχου (control) με ίδια ποσότητα τεμαχισμένου λιπώδους ιστού (μη εμπλουτισμένου) από τις βουβωνικές χώρες των C57BL / 6JolaHsd μυών .Η επιβίωση των εμφυτευμένων GFP-θετικών βλαστικών κυττάρων παρακολουθήθηκε με in νίνο μοριακή απεικόνιση φθορισμού 56 ημερών. Για τη συγκριτική μελέτη του ποσοστού επιβίωσης το μοσχεύματος λίπους τα μοσχεύματα αφαιρέθηκαν χειρουργικά στις 7 και στις 56 ημέρες μετά τη μεταμόσχευση, ζυγίστηκαν και υποβλήθηκαν σε ιστολογική εξέταση και ανοσοϊστοχημικό έλεγχο για τους δείκτες CD34 και Ki67.Αποτελέσματα:Τα αποτελέσματα έδειξαν καλύτερη επιβίωση του ADSC-εμπλουτισμένου λίπους σε σύγκριση με το μη εμπλουτισμένο (63% του αρχικής μάζας έναντι 33% μεγαλύτερη σε σχέση με την παραδοσιακή λιπομεταφορά,p<0.05). Η παρουσία των φθοριζόντων ADSCs μέχρι και την 56η ημέρα παρακολούθησης επιβεβαιώθηκε με την in vivo απεικόνιση φθορισμού. Η νεο-αγγειακή πυκνότητα ήταν αυξημένη στα εμπλουτισμένα με ADSCs λιπομοσχεύματα με διαφορά στατιστικά σημαντική (p<0.05)Συμπεράσματα: Ο εμπλουτισμός των λιπο-μοσχευμάτων με ADSCs είναι μια αξιόπιστη και αποτελεσματική μέθοδος βελτιστοποίησης της τεχνικής μεταφοράς αυτόλογου λίπους. Τα ex-vivo καλλιεργημένα ADSCs συμβάλλουν στη νεο-αγγείωση και αναγέννηση του ισχαιμικού ισχαιμικού λιπομοσχεύματος .