The role of international humanitarian law in the protection of civilians: the case of Himalayan people's war

Abstract

"The role of International humanitarian law in the protection of civilians: The case of Himalayan people's war" examines how IHL played a role in the protection of civilians in the decade long armed conflict of Nepal. This study has provided a clear picture of the decade long armed conflict of Nepal and examined the rights of civilians in times of war as well as outlines the duties and obligations of the armed forces towards civilians. It critically analyzed the international legal obligations that the state has assumed for the protection of the right of civilians in case of Nepal. It also confirmed existing literature which indicated that during the war, parties to the conflict had carried out acts of extreme violence, and human rights and IHL abuses had been common across the country as increasingly civilians were the major victims of the conflict. Similarly, the reviewed literature about IHL showed that being a law of armed conflict the IHL is designed to regulate the treatment of the individual- civilian or military, wounded or active- in armed conflicts. It seeks to protect persons not engaged in or no longer participating in hostilities. The study found that the parties to the conflict had disregarded humanity and resorted to extreme and humiliating actions against civilians. The conflict had exacerbated fear among the civilians especially people of a rural areas of a country. This conflict had left a bad impact on the lifestyle of the 90% of the people living in the rural areas. The armed conflict affects all the citizens, especially the weaker groups of the society like, women, children, elderly, indigenous and dalits (untouchables). Violations of human rights and IHL in different forms were rampant in Nepal during armed conflict. Regardless of numerous appeals and pressure from the human rights community and civil societies, a series of human rights and IHL violations were incurred from both parties of the armed conflict. In such a situation, as agents of IHL, a number of national and international humanitarian organizations dedicated to the cause of securing the human rights and protection of civilians. Despite the problem of security, these organizations were involved in conflict areas in order to deliver humanitarian services for people in need. They helped to reduce the impunity of human rights and IHL abuses and recommended the warring parties to abide the humanitarian norms and values in the time of insurgency and counter-insurgency. They played a central role in the practical implementation of IHL to achieve IHL purpose, in particular under Geneva Conventions. They worked to save lives and alleviate the suffering of civilians, who were deprived of the basic necessities of life as a result of the hostilities.

«Ο ρόλος του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου στην προστασία των αμάχων: Η περίπτωση του πολέμου του λαού των Ιμαλάιων" εξετάζει τον ρόλο που το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο έπαιξε στην προστασία των αμάχων στη δεκαετή ένοπλη σύρραξη του Νεπάλ.Αυτή η μελέτη προσφέρει μια σαφή εικόνα της συγκεκριμένης περιόδου σύγκρουσης στο Νεπάλ και εξετάζει τα δικαιώματα των αμάχων σε καιρό πολέμου, καθώς περιγράφει τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις των ενόπλων δυνάμεων προς τους πολίτες. Αναλύει κριτικά τις διεθνείς νομικές υποχρεώσεις που το κράτος είχε αναλάβει για την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών στην περίπτωση του Νεπάλ.Επίσης, επιβεβαιώνει την υπάρχουσα βιβλιογραφία, η οποία αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου, τα συμβαλλόμενα μέρη έχουν διενεργήσει πράξεις ακραίας βίας, καθώς και το γεγονός της καταπάτησης των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου που ήταν συχνό φαινόμενο σε ολόκληρη τη χώρα, καθώς όλο και περισσότερο άμαχοι ήταν τα κύρια θύματα των συγκρούσεων. Ομοίως, η αναθεωρημένη βιβλιογραφία σχετικά με το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο έδειξε ότι, όντας ένα δίκαιο των ένοπλων συγκρούσεων, το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο έχει σχεδιαστεί για να ρυθμίζει την μεταχείριση του ατόμου-πολίτη ή στρατιωτικού, τραυματία ή σε δράση σε ένοπλες συγκρούσεις. Επιδιώκει να προστατέψει άτομα που δεν ασκούν ή δεν συμμετέχουν πλέον σε εχθροπραξίες.Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα εμπλεκόμενα στη σύγκρουση μέρη δεν σεβάστηκαν την ανθρωπότητα και κατέφυγαν σε ακραίες και ταπεινωτικές ενέργειες κατά των αμάχων. Η σύγκρουση έχει επιδεινώσει τον φόβο ανάμεσα στους πολίτες, ιδιαίτερα τους ανθρώπους στις αγροτικές περιοχές της χώρας. Η σύγκρουση έχει αφήσει αρνητική επίδραση στον τρόπο ζωής του 90% των ανθρώπων που ζουν στις αγροτικές περιοχές. Η ένοπλη σύγκρουση επηρέασε όλους τους πολίτες, ιδιαίτερα τις ασθενέστερες ομάδες της κοινωνίας, όπως τις γυναίκες, τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, τους αυτόχθονες και τους dalits (παρίες). Οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου σε διάφορες μορφές ήταν ανεξέλεγκτες στο Νεπάλ κατά τη διάρκεια των ενόπλων συγκρούσεων. Ανεξάρτητα από τις πολυάριθμες εκκλήσεις και την πίεση που ασκήθηκε από την κοινότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις κοινωνίες των πολιτών, μια σειρά από παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου έχουν πραγματοποιηθεί και από τις δύο πλευρές της ένοπλης σύγκρουσης. Σε μια τέτοια κατάσταση, ως πράκτορες του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, μια σειρά από εθνικές και διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις αφοσιώθηκαν στην διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την προστασία των αμάχων. Παρά το πρόβλημα της ασφάλειας, οι οργανισμοί αυτοί είχαν εμπλακεί σε περιοχές συγκρούσεων, προκειμένου να διαθέσουν ανθρωπιστική βοήθεια στους ανθρώπους σε ανάγκη. Βοήθησαν να μειωθεί η ατιμωρησία των καταχρήσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου και προέτρεψαν τα αντιμαχόμενα μέρη να σεβαστούν τα ανθρωπιστικά πρότυπα και τις αξίες στην εποχή της εξέγερσης και της ανταρσίας. Έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πρακτική εφαρμογή του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου για την επίτευξή του, ιδίως στα πλαίσια της συνθήκης της Γενεύης. Εργάστηκαν για να σώσουν ζωές και να ανακουφίσουν τον πόνο των αμάχων, οι οποίοι στερήθηκαν τα βασικές αγαθά της ζωής, ως αποτέλεσμα των εχθροπραξιών.