Γαστρικές παρακάμψεις σε πειραματικό μοντέλο: επίδραση στο σωματικό βάρος και στον μεταβολισμό του σακχάρου

Abstract

Type 2 diabetic obese patients present with a normalization of plasma glucose levels shortly after most bariatric procedures, before any significant weight loss takes place. There is only scarce literature in the new field of metabolic surgery, with most experiments being performed on small animal models. To our best knowledge this study is the first to assess the effects of gastric bypass in the larger porcine STZ-induced diabetic model.Titrated doses of streptozotocin (STZ) were used for induction of diabetes mellitus. After standardization of the surgical technique to avoid any restrictive component, three groups were created, a duodenojejunal bypass (DJB; n=4), a gastroileal conduit near the ileocecal valve (GIC; n=3) and a sham (Control) group (n=5). Preoperative and postoperative glycemic curves were recorded by means of intravenous glucose tolerance tests, as well as body weight fluctuations.Diabetes was successfully induced with the use of STZ. Animals in the sham group remained diabetic for 3 weeks after operation. There was normalization of blood glucose levels in the operative groups during the 3-week postoperative follow up, without significant body weight changes. The duodenojejunal group resulted in stronger positive response of glycemia.STZ is an effective but highly toxic means for inducing stable diabetes in the sensitive porcine model. Duodenojejunal bypass, although less invasive, seems to exert better antidiabetic effects than gastroileal conduit.

Οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 παρουσιάζουν ομαλοποίηση των επιπέδων γλυκόζης ορού σε πολύ βραχύ διάστημα μετά από βαριατρική επέμβαση, και προτού σημειωθεί αξιόλογη απώλεια βάρους. Υπάρχει περιορισμένη βιβλιογραφία στο νέο αυτό πεδίο της μεταβολικής χειρουργικής, με τα περισσότερα πειράματα να αφορούν σε μικρά ζωικά πρότυπα. Με όσα γνωρίζουμε, η παρούσα εργασία είναι η πρώτη που μελετά την επίδραση της γαστρικής παράκαμψης στα μεγαλύτερα διαβητικά (από χορήγηση στρεπτοζοτοκίνης) μοντέλα χοίρων.Τιτλοποιημένες δόσεις στρεπτοζοτοκίνης (STZ) χρησιμοποιήθηκαν για την πρόκληση διαβήτου σε χοίρους. Η χειρουργική τεχνική προσαρμόστηκε ώστε να αποφευχθεί οποιοδήποτε περιοριστικό στοιχείο. Δημιουργήθηκαν τρεις ομάδες: δωδεκαδακτυλονηστιδικής παράκαμψης (DJB, n=4), γαστροειλεϊκής παράκαμψης (GIC, n=3) και μια ομάδα ελέγχου (n=5). Καταγράφησαν προεγχειρητικές και μετεγχειρητικές καμπύλες με ενδοφλέβια δοκιμασία ανοχής γλυκόζης, καθώς και μεταβολές του σωματικού βάρους. Ο διαβήτης προκλήθηκε επιτυχώς με τη χρήση STZ. Τα πρότυπα της ομάδας ελέγχου παρέμειναν διαβητικά για 3 εβδομάδες μετά την εικονική επέμβαση. Σημειώθηκε ομαλοποίηση των επιπέδων γλυκόζης στις εγχειρητικές ομάδες μετεγχειρητικά κατά την παρακολούθηση για 3 εβδομάδες, χωρίς αξιόλογες μεταβολές του σωματικού βάρους. Η δωδεκαδακτυλονηστιδική ομάδα σημείωσε σημαντικότερη βελτίωση της γλυκαιμίας.Η STZ αποτελεί αποτελεσματική αλλά πολύ τοξική μέθοδο έκλυσης σταθερού διαβήτη στο ευαίσθητο πρότυπου του χοίρου. Η δωδεκαδακτυλονηστιδική παράκαμψη, αν και λιγότερο τραυματική, φαίνεται να έχει καλύτερη αντιδιαβητική επίδραση από την γαστροειλεϊκή παράκαμψη.