Σύλλογος Ανάπλασις και η προσφορά του 19ος - αρχές 20ου αι.

Abstract

On 23 November this year, 2013, the Association "Anaplasis" has completed 127 years of life, with short breaks, activity and active in religious and social life, as in the national center of Athens, and overall intellectual movement in Helladic society. During these years, exceeding a century, starting in the 19th, covering the whole of the 20th and hopefully continue in the 21st centur . That is, the oldest and longest serving Association since spans three centuries. In this study we tried to outline and present the first twenty years of his tender (1886-1906) as recorded in the columns of the namesake magazine, which published the Association, and as shown in the minutes of the meeting of the Board of Directors. So to conclude in relation to the research questions posed at the beginning we can conclude the following: 1. Members of "Anaplasis", as persons who acted dynamically in society of our national center in the first two decades of its life, show the pure and orthodox ecclesiastical faith. They are always defenders of the Church as an institution and support, as an organic part of Church, the orthodox worship. But this did not stop its right, inherited from its spiritual parent Apostle Makraki, to be critical towards applicants with their life does not harmonize with the church life. It should also be noted and clarified that the published texts emanating from the area of the West, not running in order to alter the orthodox doctrine, but to emphasize the "moral" lives in a space called standards rectum Christian life. This item could evolve and negative. It is known that in the Apostle Makraki and in the "Anaplasis" sink their roots the so-called Christian organizations. Finally, it should be noted that the "Anaplasis" as magazine now, with publications, proevalle recommendations and solutions to the major problems of the Church of Greece. There were even cases in which he did not hesitate to raise persons who considered appropriate to undertake a formal and leadership in our church things. With regard to heretics, should be endorsed to offer the Association's publications on issues of the magazine are those related to the disclosure of Nifonismu of this heretical deviation, which had begun to spread rapidly in the cities of the Peloponnese and the port of Piraeus. References to the "Anaplasis" brought the desired result, namely the dismantling of organized this heresy and the final sentence of ringleaders. But the revelation of the envious and treacherous plans of Catholic and Protestant missionaries, both in Greece and the Greeks abroad, the action of "firming" is catalytic. Publish the evil designs and methods, reveals the perpetrators and reactions proposed method. 2. The second research question relates to the social life of the newly established Greek state and in this respect the "Anaplasis" played a leading part in problems employing society. As for the language, first avoided the purist and archaic proposals and published articles in simpler language form. Moreover literary texts published short stories, novels and poems, was written clearly in primary form of modern Greek language. Therefore, when arose the "evangelical" or "Anaplasis' s supporter of Queen Olga and translation of the Gospel, which was prepared by the secretary, Julia Charles. But Mr. Dialismas leader and soul of the Association and the magazine published the Holy Gospel according to Matthew. On holiday end Sunday, an idea which had first appeared in the West, "Anaplasis" the forward, support in any way and forced the state to implement it. 3. Members, finally, of "Anaplasis" was active and activated on society of Athens in recent years of the 19th century and early 20th century. Within the Association and of the columns of the magazine can confidently say that has grown the modern Greek Orthodox religious intelligentsia.

Στις 23 Νοεμβρίου του τρέχοντος έτους, το 2013, ο Σύλλογος "Ανάπλασις" θα έχει συμπληρώσει 127 χρόνια ζωής, με μικρά διαλείμματα, και ενεργού δράσεως στη θρησκευτική και κοινωνική ζωή, τόσο του εθνικού κέντρου των Αθηνών, όσο και συνολικά της πνευματικής κίνησης στην ελλαδική κοινωνία. Τα χρόνια αυτά, που ξεπερνούν έναν αιώνα, ξεκινούν το 19ο, καλύπτουν το σύνολο του 20ου και συνεχίζονται αισίως στον 21ο αιώνα. Είναι δηλαδή ο αρχαιότερος και μακροβιότερος Σύλλογος, αφού εκτείνεται σε τρεις αιώνες. Με τη μελέτη αυτή προσπαθήσαμε να σκιαγραφήσουμε και να παρουσιάσουμε τα πρώτα είκοσι χρόνια της προσφοράς του (1886-1906), όπως καταγράφονται στις στήλες του ομώνυμου περιοδικο , που εξέδιδε ο Σύλλογος, αλλά και όπως φαίνεται στα πρακτικά της συνεδρίασης του Διοικητικού Συμβουλίου της. Έτσι για να ολοκληρώσουμε σε σχέση με τα ερευνητικά ερωτήματα που τέθηκαν στην αρχή μπορούμε να συμπεράνουμε τα εξής: 1. Τα μέλη της «Αναπλάσεως», ως πρόσωπα που δρούσαν δυναμικά στην κοινωνία του εθνικού μας κέντρου κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες της ζωής της, παρουσιάζουν ακραιφνή ορθόδοξη και εκκλησιαστική πίστη. Βρίσκονται πάντα υπερασπιστές της Εκκλησίας ως θεσμού και υποστηρίζουν, ως οργανικό της μέλος, την ορθόδοξη λατρεία. Αλλά αυτή η στάση δεν της στερεί το δικαίωμα που κληρονόμησε από τον πνευματικό γονέα της, τον Απόστολο Μακράκη, να στέκεται κριτικά απέναντι στα πρόσωπα που με το βίο τους δεν εναρμονίζονταν με την εκκλησιαστική ζωή. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί και να διευκρινιστεί, ότι τα δημοσιευμένα κείμενα που προέρχονταν από τον χώρο της Δύσης, δεν προβάλλονταν με σκοπό να αλλοιώσουν το ορθόδοξο δόγμα, αλλά για να τονίσουν την «ηθική» ζωή σε έναν χώρο που ζητούσε πρότυπα ορθού χριστιανικού βίου. Το στοιχείο αυτό όμως θα μπορούσε να εξελιχτεί και αρνητικά. Είναι γνωστό ότι στον Απόστολο Μακράκη και την «Ανάπλασιν» βυθίζουν τις ρίζες τους και οι λεγόμενες χριστιανικές οργανώσεις. Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι η «Ανάπλασις», ως περιοδικό τώρα, με τις δημοσιεύσεις της, προέβαλλε προτάσεις και λύσεις στα μεγάλα προβλήματα της Εκκλησίας της Ελλάδος. Υπήρξαν ακόμη και περιπτώσεις στις οποίες δεν δίστασε να προβάλει πρόσωπα, που τα θεωρούσε κατάλληλα για να αναλάβουν επίσημο και ηγετικό ρόλο στα εκκλησιαστικά πράγματα μας. Όσον αφορά στους αιρετικούς, θα πρέπει να εξαρθεί η προσφορά του Συλλόγου με τα δημοσιεύματα στα τεύχη του περιοδικού όσων έχουν σχέση με την αποκάλυψη του νηφωνισμού, της αιρετικής αυτής απόκλισης, που είχε αρχίσει να εξαπλώνεται ραγδαία στις πόλεις της Πελοποννήσου αλλά και στο επίνειο του Πειραιά. Οι αναφορές της «Αναπλάσεως» έφεραν το ποθητό αποτέλεσμα, δηλαδή την εξάρθρωση της οργανωμένης αυτής αιρέσεως και την τελική καταδίκη των πρωταιτίων. Όμως, στην αποκάλυψη των φθονερών και ύπουλων σχεδίων των Ρωμαιοκαθολικών και Προτεσταντών ιεραποστόλων, τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και στο εκτός συνόρων ελληνισμό, η δράση της «Αναπλάσεως» είναι καταλυτική. Δημοσιεύει τα πονηρά σχέδια και τις μεθόδους, αποκαλύπτει τους δράστες και προτείνει μέθοδο αντιδράσεων. 2. Το δεύτερο ερώτημα της έρευνας αναφέρεται στην κοινωνική ζωή του νεοσύστατου ελληνικού κράτους και από την άποψη αυτή η «Ανάπλασις» πρωτοστατούσε στα προβλήματα που απασχολούσαν την κοινωνία. Ως προς το γλωσσικό, καταρχάς απέφυγε την καθαρεύουσα και τις αρχαιοπρεπείς προτάσεις, ενώ δημοσίευε άρθρα σε απλούστερη γλωσσική μορφή. Εξάλλου τα λογοτεχνικά κείμενα που δημοσίευε, διηγήματα, μυθιστορήματα και ποιήματα, ήταν γραμμένα σαφέστατα στη δημοτική μορφή της νεοελληνικής γλώσσας. Ως εκ τούτου, όταν προέκυψαν τα «ευαγγελικά» η «Ανάπλασις» βρέθηκε υποστηρικτής της βασίλισσας Όλγας και της μετάφρασης του Ευαγγελίου, το οποίο είχε εκπονήσει η γραμματέας της, Ιουλία Καρόλου. Αλλά και ο κ. Διαλησμάς, ηγέτης και ψυχή του Συλλόγου και του περιοδικού, δημοσίευσε το κατά Ματθαίον Άγιο Ευαγγέλιο.Την αργία τέλος της Κυριακής, που ως ιδέα είχε πρωτοεμφανιστεί στη Δύση, η «Ανάπλασις» την προέβαλε, την υποστήριξε με κάθε τρόπο και ανάγκασε το κράτος να την εφαρμόσει. 3. Τα μέλη, τέλος, της «Αναπλάσεως» ήταν ενεργά και δραστηριοποιημένα στην κοινωνία των Αθηνών των τελευταίων ετών του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου αιώνα. Μέσα στον Σύλλογο και από τις στήλες του περιοδικού μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι ανδρώθηκε η νεοελληνική ορθόδοξη θρησκευτική διανόηση.