Συγκριτική μελέτη κλινικών - ενδοκρινολογικών παραμέτρων και επιπλοκών από το περιφερικό νευρικό σύστημα σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη από το Μπαγκλαντές και την Ελλάδα

Abstract

The aim of this study was to compare Bangladeshi immigrants with diabetes to native Greeks with diabetes from epidemiological and clinical aspects: A total of 166 patients from Bangladesh and 123 patients from Greece were recruited. Patients from Bangladesh had worse glycemic control (A1C=7.74±1.6 vs. 7.55±1.7%; p=0.3), and lower high-density lipoprotein levels (33.99±9.4 vs. 44.05±10.43 mg/dl; p=0.037). However, fewer of them smoked, and had a significantly lower body mass index than Greek patients (24.19 ± 3,3 versus 29.04 ± 8.7 kg / m2, p = 0,01). Bangladeshi immigrants were less likely to engage self-care behaviors and had less access to medication, laboratory test and healthcare Units. Moreover, 16.9% of immigrants presented with a prayer mark on the dorsal aspect of the left foot, which was attributed to a typical prayer position. In addition, a total of 111 Bangladeshi immigrants and 101 Greeks were examined with neurophysiological studies (nerve conduction velocities and thermal threshold) and polyneuropathy was diagnosed in 53 (48%) Bangladeshi and in 59 (58%) Greek patients (p = 0.12). Large fiber neuropathy was less prevalent among Bangladeshis (18%) than in Greeks (53%) (p < 0.01). Small fiber neuropathy on the contrary was more frequent in Bangladeshis (18% vs. 7%) (p < 0.02). Moreover, the 25(OH)VitD levels of Bangladeshi patients were significantly lower compared to Greek patients (12.42±5.86 ng/ml vs. 23.06±12.36 ng/ml, p<0.001). This study emphasizes all the problems and clinical and epidemiological characteristics of immigrants from Bangladesh compared to Greeks patients with diabetes.

Στην παρούσα μελέτη έγινε μία σύγκριση επιδημιολογικών και κλινικών παραμέτρων σε δύο ομάδες διαβητικών ασθενών: Μετανάστες ασθενείς από το Μπαγκλαντές (n=166) και Έλληνες ασθενείς (n=123). Οι μετανάστες είχαν χειρότερο γλυκαιμικό έλεγχο από τους Έλληνες (HbA1c=7,74±1,6 έναντι 7,55±1,7%, p=0.3) και σημαντικά χαμηλότερες τιμές HDL χοληστερόλης (33,99±9,4 έναντι 44,05±10,43 mg/dl, p=0,037). Εντούτοις, λιγότεροι εξ αυτών κάπνιζαν και είχαν σημαντικά χαμηλότερο δείκτη μάζας σώματος (24,19±3,3 έναντι 29,04±8,7 kg/m2, p=0,01), σε σχέση με τους Έλληνες. Οι μετανάστες είχαν πιο περιορισμένη πρόσβαση σε φάρμακα και δομές υγείας. Tο 16,9% των μεταναστών εμφάνιζε ένα σημάδι στη ραχιαία επιφάνεια του αριστερού ποδιού το οποίο σχετίζεται με την πίεση που ασκείται από τη στάση προσευχής. Κατόπιν, 111 ασθενείς από το Μπαγκλαντές και 101 Έλληνες ασθενείς υποβλήθησαν σε ηλεκτρονευρογράφημα και έλεγχο για ουδό θερμού και ψυχρού. Περιφερική διαβητική νευροπάθεια διαγιγνώσθηκε σε 53 μετανάστες (48%) και σε 59 Έλληνες (58%) (p = 0,12). Η νευροπάθεια των μεγάλων νευρικών ινών ήταν λιγότερο συχνή στους μετανάστες (18%) από ότι στους Έλληνες (53%) (p < 0,01), ενώ η νευροπάθεια των μικρών νευρικών ινών ήταν πιο συχνή στους μετανάστες (18% έναντι 7%) (p < 0,02). Τέλος, σε όλους τους ασθενείς μετρήθηκαν τα μέσα επίπεδα της 25(ΟΗ)vitD και η μέση τιμή για τους μετανάστες ήταν 12,42±5,86 ng/ml έναντι 23,06±12,36 ng/ml για τους Έλληνες (p<0,001). Στην παρούσα διατριβή έγινε μία προσέγγιση όλων των ιδιαίτερων προβλημάτων, κλινικών και επιδημιολογικών χαρακτηριστικών των μεταναστών από το Μπαγκλαντές σε σχέση με τους Έλληνες διαβητικούς ασθενείς.