Ο ρόλος της αγγειοποιητίνης -2 κατά την εξέλιξη του σηπτικού συνδρόμου

Abstract

Angiopoietin-2 (Ang-2) is an important mediator in sepsis. We have previously shown that endotoxemia levels are related to the underlying infection and affect septic patients’ outcome. Based on this background we now investigated if circulating Ang-2 (cAng-2) and monocyte Ang-2 mRNA in septic patients are associated with the underlying infection and organ failure. We measured cAng-2 in 288 septic patients (121 with sepsis, 167 with severe sepsis/septic shock) at ≤24h post study inclusion (day 1) and on days 3 and 7. Peripheral blood mononuclear cells (PBMCs) were additionally isolated; Ang-2 gene expression was estimated by means of Real Time PCR. Levels of cAng-2 were higher under severe sepsis and septic shock, as compared to uncomplicated sepsis; PBMC Ang-2 gene copies were higher in severe sepsis. On day 1, cAng-2 and Ang-2 gene copies were greater under severe sepsis/septic shock in sufferers from all types of infections with the exception of community-acquired pneumonia and ventilator-associated pneumonia. Circulating Ang-2 differed proportionally to the number of failing organs, and was higher under metabolic acidosis and acute coagulopathy as compared to no failing organ. On day 1, gene copies of Ang-2 were higher in survivors, whereas cAng-2 was higher in non-survivors. In a large cohort of septic patients, cAng-2 kinetics appear associated with the underlying infection and organ failure type.

Η αγγειοποιητίνη-2 (Ang-2) είναι ένας σημαντικός διαμεσολαβητής στη σήψη. Πρόσφατη μελέτη ανέδειξε ότι τα επίπεδα της ενδοτοξιναιμίας σχετίζονται με την υποκείμενη λοίμωξη και επηρεάζουν την τελική έκβαση των σηπτικών ασθενών. Βασιζόμενοι σε αυτό, μελετήσαμε αν η κυκλοφορούσα Ang-2 (cAng-2) και το mRNA αυτής στα μονοκύτταρα των σηπτικών ασθενών σχετίζονται με την υποκείμενη λοίμωξη και οργανική ανεπάρκεια.Μετρήσαμε την cAng-2 σε 288 σηπτικούς ασθενεις (121 με απλή σήψη, 167 με σοβαρή σήψη/σηπτική καταπληξία) την πρώτη ημέρα εισαγωγής τους στη μελέτη και τις ημέρες 3 και 7. Επίσης, απομονώσαμε περιφερικά μονοκύτταρα (PBMCs). Η γονιδιακή έκφραση της Ang-2 σε αυτά εκτιμήθηκε με Real Time PCR.Τα επίπεδα της cAng-2 ήταν υψηλότερα στη σοβαρή σήψη και τη σηπτική καταπληξία σε σύγκριση με την ανεπίπλεκτη σήψη. Τα γονιδιακά αντίγραφα της Ang-2 στα PBMCs ήταν περισσότερα στη σοβαρή σήψη. Την ημέρα 1, η cAng-2 και τα γονιδιακά της αντίγραφα ήταν υψηλότερα στη σοβαρή σήψη/σηπτική καταπληξία στους πάσχοντες από όλα τα είδη λοιμώξεων με την εξαίρεση της πνευμονίας της κοινότητας και της πνευμονίας σχετιζόμενης με τον αναπνευστήρα. Η cAng-2 διέφερε αναφορικά με τον αριθμό των ανεπαρκούντων οργάνων και ήταν υψηλότερη σε μεταβολική οξέωση και οξεία διαταραχή πήξης σε σύγκριση με καταστάσεις χωρίς καμία οργανική ανεπάρκεια. Την ημέρα 1, τα γονιδιακά αντίγραφα της Ang-2 ήταν περισσότερα στους επιζήσαντες, ενώ η cAng-2 ήταν υψηλότερη στους μη επιζήσαντες.Στη μελέτη αυτή με μεγάλο πλήθος σηπτικών ασθενών, η κινητική της cAng-2 φαίνεται να σχετίζεται με την υποκείμενη λοίμωξη και το είδος της οργανικής ανεπάρκειας. Η γονιδιακή έκφραση της Ang-2 στα PBMCs αναδεικνύει σημεία εξάντλησης των μονοκυττάρων κατά την επιδείνωση της σήψης, πιθανώς αποτελώντας συστατικό της προκαλούμενης από τη σήψη ανοσοπαράλυσης