Αθηρωματικές αλλοιώσεις νεφρικών αρτηριών: διαδερμική αγγειοπλαστική

Abstract

PURPOSEThe purpose of this thesis is to prospectively study the results of percutaneous angioplasty with intravascular stent placement in patients with renal artery atherosclerotic stenosis.PATIENTS AND METHODFrom August 1997 untill March 2005, eighty-two renal artery stents were placed in sixty patients in the 2nd Department of Radiology of Medical School in University of Athens. The protocol patient follow up included clinical and ultrasound control in 3, 6 and 12 months after the angioplasty and thereafter every 6 months, unless there was an acute deterioration. Along with the ultrasound, there was monitoring of the blood pressure, serum creatinine and number of antihypertensive drugs. CT angiography was programmed in the first year after angioplasty, and then every year, unless there were findings from the ultrasound control. If the findings suggested renal restenosis digital subtraction angiography and then revascularization of the stent was attempted.RESULTSThe mean age of the patients was 62 ± 8 years. Forty-five patients were male. All the patients had severe hypertension resisting in multiple antihypertensive therapy. Twenty-three patients had additionally impaired renal function. The renovascular hypertension was cured in 17 patients (28%), improved in 36 patients (60%) and 7 patients (12%) showed no response to treatment. From the 23 patients with impaired renal function, 16 patients showed improvement (70%), 4 patients showed stabilization (17%) and 3 patients failed to respond to treatment (13%) and subsequently began dialysis. During follow-up, restenosis occurred in 17 stents (restenosis rate: 20.73%). Primary patency of the stents in the first and second follow-up time was 83% and 80% respectively. Secondary patency at 12 months was 96% and 93% at 24 months. The technical success was 100%. The complication rate was 5%. CONCLUSIONSThe duration of follow-up of stents in this study was significant. The follow up after stent placement is essential because of the increased likelihood of restenosis.The monitoring by imaging methods is technically easy and widely available.The placement of stent in atherosclerotic stenoses acts as a catalyst in the control of hypertension and renal function. Increased rates of primary and secondary patency of the stent were observed.Finally, the technique was completely successful (100%), while there was a low complication rate.

ΣΚΟΠΟΣΣκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι η προοπτική μελέτη των αποτελεσμάτων της διαδερμικής αγγειοπλαστικής με παράλληλη τοποθέτηση ενδαγγειακής μεταλλικής πρόθεσης (stent) σε ασθενείς με αθηρωματικής αιτιολογίας στένωση της νεφρικής αρτηρίας.ΑΣΘΕΝΕΙΣ- ΜΕΘΟΔΟΣΑπό τον Αύγουστο του 1997 έως τον Μάρτιο του 2005, τοποθετήθηκαν στο B΄ Εργαστήριο Ακτινολογίας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών διαδερμικώς ογδόντα δύο stent νεφρικών αρτηριών σε εξήντα ασθενείς. Οι ασθενείς προγραμματίστηκαν σε κλινικό έλεγχο που συμπεριελάμβανε και υπερηχοτομογραφικό έλεγχο τους 3, 6 και 12 πρώτους μήνες και στη συνέχεια ανά 6 μήνες εκτός εάν υπήρχε οξεία επιδείνωση της κατάστασης του ασθενούς. Ταυτόχρονα με τον υπερηχοτομογραφικό έλεγχο γινόταν μέτρηση της αρτηριακής πίεσης (συστολική/διαστολική), της κρεατινίνης ορού και του αριθμού των αντιϋπερτασικών φαρμάκων που ελέμβανε ο ασθενής. H CT αγγειογραφία πραγματοποιούνταν τον πρώτο χρόνο μετά την αγγειοπλαστική και ακολούθως ανά χρόνο, εκτός εάν υπήρχαν ευρήματα από τον υπερηχοτομογραφικό έλεγχο. Σε περίπτωση ευρημάτων στένωσης γινόταν ψηφιακή αφαιρετική αγγειογραφία και στη συνέχεια προσπάθεια επανασηραγγοποίησης του stent.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑΟ μέσος χρόνος ηλικίας των ασθενών ήταν 62 ± 8 έτη. Από τους 60 ασθενείς οι 45 ήταν άρρενες. Όλοι οι ασθενείς είχαν βαριά υπέρταση αντιστεκόμενη σε πολλαπλές αντιϋπερτασικές θεραπείες. 23 δε από αυτούς είχαν επιπλέον και έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας. Η Νεφραγγειακή υπέρταση θεραπεύτηκε σε δεκαεπτά ασθενείς (28%), βελτιώθηκε σε 36 ασθενείς (60%) και δεν παρουσίασε ανταπόκριση στη θεραπεία σε επτά ασθενείς (12%). Από τους 23 ασθενείς με έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας, βελτίωση είχαμε στους 16 ασθενείς (70%), σταθεροποίηση στους 4 ασθενείς (17%) και αποτυχία ανταπόκρισης στη θεραπεία σε 3 ασθενείς (13%) οι οποίοι ακολούθως ξεκίνησαν αιμοκάθαρση. Κατά τη διάρκεια παρακολούθησης παρατηρήθηκε επαναστένωση σε 17 stents (ρυθμός επαναστένωσης: 20.73 %). Η πρωτογενής βατότητα των stents τον πρώτο και δεύτερο χρόνο παρακολούθησης ήταν 83% και 80% αντίστοιχα. Η δευτερογενής βατότητα ήταν στους 12 μήνες 96% και στους 24 μήνες 93%. H τεχνική επιτυχία ήταν 100%. Τo ποσοστό επιπλοκών στους 60 ασθενείς ήταν 5%.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑΗ χρονική διαρκεια παρακολούθησης των stents στην παρούσα μελέτη ήταν σημαντική. Ο επανέλεγχος μετά την τοποθέτηση του stent είναι απαραίτητος λόγω των αυξημένων πιθανοτήτων επαναστένωσης. Η παρακόλουθηση με απεικονιστικές μεθόδους είναι εύκολη τεχνικά και ευρέως διαθέσιμη.Η τοποθέτηση stent σε στενώσεις αθηρωματικής αιτιολογίας δρα καταλυτικά στον έλεγχο της αρτηριακής υπέρτασης και της νεφρικής λειτουργίας. Παρατηρήθηκαν αυξημένα ποσοστά πρωτογενούς και δευτερογενούς βατότητας των stent.Τέλος, η τεχνική ήταν απόλυτα επιτυχής (100%), ενώ παρατηρήθηκε χαμηλό ποσοστό επιπλοκών.