Η αναγεννησιακή σκέψη και η επίδρασή της στη διαμόρφωση της αγγλικής γλώσσας

Abstract

The present thesis, entitled “the Renaissance thought and its effect on the forming of the English Language”, sets on to investigate, from the point of view of renaissance epistemology, the frame of interaction between philosophical and linguistic context as far as the English language of the Elizabethan period -which was being formed at the time- is concerned. For this purpose, it was HAMLET that was chosen to be put under scrutiny, precisely because this is a literary work of supreme linguistic and epistemological importance. Nevertheless, HAMLET, which is considered a leading linguistic bastion of the English language regarding its historical development, constitutes at the same time a vital philosophical bastion capable to reflect in ripe fullness the light emitted by the fluid in its diversity, epistemological terrain of Renaissance. A terrain upon which synchronicity and diachronicity come together.For the needs of the research, it is the historical – pragmatic methodological approach that was followed. In the form of four Chapters – each one of which consists of two Units, the content of the study was structured according to the inductive reasoning from the general to the specific, which connects the first three Chapters with the concluding one. In particular, it would be more adequately clarifying to draw a parallel between this inductive mode of operation and the form as well as structure of a four-membered Babushka; as, in that case we can see how the only one visible from the exterior largest of all 1st Babushka will open out to reveal in its interior the smaller 2nd Babushka which, in its turn, opens out to reveal deeper in the interior the even smaller 3rd Babushka that on opening up reveals the most inner, smallest and ultimate 4th Babushka which having by now become visible from the outside, is the one which crystallizes the essence of the research process.Therefore, the 1st Chapter brings to light firstly the broader field of discussion concerning language that stretches from antiquity to Renaissance period and secondly it addresses the Renaissance epistemological terrain, considering the dialogic interchange between knowledge, ethics, and language. The next two Chapters, in relation to the 2nd and 3rd Babushka respectively, address the Elizabethan context and next to that the context of the Shakespearean HAMLET spiring around three thematic cores of major epistemological value, which constitute the spine of the play – imagination, melancholy, and language. In the 2nd Chapter, it is first the linguistic environment of English at Shakespeare’s era that is introduced, and following that, it is the philosophical discussion that relates to imagination and melancholy in HAMLET while in the 3rd Chapter, what is examined is the field of philosophical discussion about language in HAMLET so that what is brought to light is the imprint of the philosophy of language on the broader social canvas of Renaissance.

Η παρούσα διατριβή, υπό τον τίτλο «η αναγεννησιακή σκέψη και η επίδρασή της στη διαμόρφωση της αγγλικής γλώσσας», επιχειρεί, από την σκοπιά της αναγεννησιακής επιστημολογίας, να διερευνήσει το πλαίσιο αλληλεπίδρασης μεταξύ φιλοσοφικού και γλωσσικού περιβάλλοντος όσο αφορά στην υπό διαμόρφωση αγγλική γλώσσα της ελισαβετιανής περιόδου. Για τον σκοπό αυτόν, τέθηκε στο στόχαστρο της διερευνητικής ματιάς το περιβάλλον της σαιξπηρικής τραγωδίας «ΑΜΛΕΤ», ακριβώς λόγω της γλωσσολογικής και επιστημολογικής βαρύτητας που φέρει το λογοτεχνικό αυτό έργο. Διότι ο «ΑΜΛΕΤ», ένα κομβικής σημασίας γλωσσικό μετερίζι για την ιστορική εξέλιξη της αγγλικής γλώσσας, συνιστά ταυτοχρόνως και ένα ζωτικής σημασίας φιλοσοφικό μετερίζι άξιο να εκχέει με μεστή πληρότητα το φως που εκπέμπει το ρευστό, στην πολλαπλή του σύλληψη, επιστημολογικό τοπίο της Αναγέννησης. Τοπίο, στο οποίο συνδιαλέγονται η συγχρονία με τη διαχρονία.Κατά την ερευνητική εργασία, ακολουθήθηκε η ιστορική και πραγματολογική μεθοδολογική προσέγγιση. Μορφοποιημένο σε τέσσερα Κεφάλαια, αποτελούμενα το καθένα από δύο Ενότητες, το περιεχόμενο της μελέτης έχει δομηθεί δια της επαγωγικής μεθόδου από το γενικό στο ειδικό η οποία και συνέχει τα τρία πρώτα Κεφάλαια με την κατακλείδα των Συμπερασμάτων. Εν προκειμένω, ο επαγωγικός αυτός χαρακτήρας λειτουργίας αποσαφηνίζεται διεξοδικότερα εάν παραλληλιστεί με τη μορφή και τη δομή μιας τετραμελούς κούκλας Babushka – γιατί τότε μπορούμε να δούμε το πώς η μόνη εξωτερικά ορατή και μεγαλύτερη όλων 1η Babushka θα ανοίξει για να φανερώσει στο εσωτερικό της την μικρότερη 2η Babushka που με τη σειρά της ανοίγει για να φανερώσει πιο εσωτερικά την 3η και ακόμη πιο μικρή Babushka που ανοίγοντας κι αυτή, θα φανερώσει την 4η την πιο εσωτερική μικρότερη όλων και τελευταία Babushka, η οποία καθιστάμενη ορατή και εξωτερικά τώρα πια, είναι αυτή που αποκρυσταλλώνει το απόσταγμα της ερευνητικής διαδικασίας.Κι έτσι, αντιστοίχως προς την 1η Babushka, το 1ο Κεφάλαιο φέρνει κατά πρώτον, στο προσκήνιο τον ευρύτερο προβληματισμό για την γλώσσα από την αρχαιότητα έως την αναγεννησιακή περίοδο και κατά δεύτερον, συστήνει το επιστημολογικό τοπίο της Αναγέννησης συζητώντας την συνδιαλλαγή μεταξύ γνώσης, ηθικής και γλώσσας. Τα δύο επόμενα Κεφάλαια, αντιστοίχως προς την 2η και την 3η Babushka, μας εισάγουν στο ελισαβετιανό περιβάλλον και από εκεί στο περιβάλλον του σαιξπηρικού «ΑΜΛΕΤ», διακλαδιζόμενα γύρω από τρεις, βαρύνουσας επιστημολογικής αξίας, θεματικούς άξονες οι οποίοι συνιστούν ραχοκοκαλιά του έργου – τη φαντασία, τη μελαγχολία, και τη γλώσσα. Στο 2ο Κεφάλαιο, συστήνεται πρώτα το γλωσσικό πεδίο της Αγγλικής του Σαίξπηρ και εν συνεχεία το φιλοσοφικό πεδίο που αφορά τη φαντασία και τη μελαγχολία στον «ΑΜΛΕΤ» ενώ στο 3ο Κεφάλαιο, συζητείται το πεδίο του φιλοσοφικού προβληματισμού για τη γλώσσα στον «ΑΜΛΕΤ» ούτως ώστε να αναδεικνύεται και το συνολικότερο αποτύπωμα της φιλοσοφίας για τη γλώσσα στο ευρύτερο κοινωνικό γίγνεσθαι της Αναγέννησης.