ΣΗΜΑΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Abstract

A COMBINATION OF AN ANALYSIS OF COMPONENTS AND THE DETERMINATION OF THE BASICVALENCY OF THE LEXEME IS A SUCCESSFUL METHOD FOR ITS APPROXIMATION, AS THIS WAS DESCRIBED BY A BASIC SEMANTIC EXAMINATION OF THE CONTENT OF A SPECIFIC GROUP OF VERBS WHICH BELONG TO THE SEMANTIC FIELD OF MOVEMENT. WE BELIEVE, THUS THAT THE BASIS FOR A COMPLETE CLASSIFICATION OF VERBS WILL BE SET IN A NEW TYPEOF DICTIONARY WITH WIDER SEMANTIC AND SYNTACTIC DIMENSIONS. NEITHER SHOULD WE UNDERESTIMATE THE USEFULNESS OF SUCH A CLASSIFICATION FOR THE LEARNING OF AFOREIGN LANGUAGE OR FOR THE SOLVING OF TRANSLATION PROBLEMS.

Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΣΕ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΚΟΥ ΣΘΕΝΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΕΠΙΤΥΧΗΣ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΛΕΞΗΜΑΤΟΣ, ΟΠΩΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΗ ΜΙΑΣ ΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΡΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΚΙΝΗΣΗ. ΠΡΑΚΤΙΚΑ, ΤΙΘΕΝΤΑΙ ΕΤΣΙ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΡΤΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ Σ'ΕΝΑ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ ΛΕΞΙΚΟ ΜΕ ΕΥΡΥΤΑΤΕΣ ΣΗΜΑΣΙΟΣΥΝΤΑΚΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΕΝΩ ΑΠΟΚΟΜΙΖΟΝΤΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΣΟ ΣΤΗΝ ΕΚΜΑΘΗΣΗ ΜΙΑΣ ΞΕΝΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΠΛΕΥΡΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΣ.