Αξιολόγηση της τεχνικής της διακοιλιακής κολποπηξίας με τοποθέτηση ταινίας ελεύθερης από τάση στο πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα

Abstract

As the population ages, the demand for services regarding the pelvic floor disorders will increase at twice the rate of the population growth. The “gold standard,” sacral colpopexy appears to be the most successful vaginal vault suspension operation. However, sacrocolpopexy is characterized by a long learning curve and it is not without significant potential complications. We developed a new technique for the repair of the vaginal vault prolapse which represents a colposuspension at the lateral abdominal wall using a free tension tape sling. A retrospective analysis was performed including 38 patients with mean age of 59.63±9.60 years old undergoing abdominal colposuspension with use of tension free tape sling at the lateral abdominal wall (ACLAW) (between 2007 and 2009). Group of 40 women underwent abdominal sacrocolpopexy (ASC) during the same period served as control group (mean patient age of 59.36±8.94 years old). Preoperatively, prolapse was assessed according to the International Continence Society’s POP-Q system. Our standard postoperative follow-up included office visits and POP-Q assessment at 4 weeks, 3 months, 6 months, and annually thereafter. Subjective patient evaluation was analyzed as well using Pelvic Organ Prolapse/ Urinary Incontinence Sexual Function Questionnaire Short Form (PISQ-12) and Pelvic Organ Prolapse Distress Inventory – 6 (POPDI-6). Follow-up time was 26.71±5.06 months and 23.52±6.36 months for ACLAW and ASC groups, respectively (p=0.0213). Parameters like operation time, blood loss and hospital stay time were evaluated in both study groups. Preoperatively, comparable mean values of the degree of apical prolapse were recorded, -1.02 vs -1.08 in ACLAW and ASC groups, respectively. Mean improvement in the C point and total vaginal length values was not statistically significant. Regarding the subjective clinical outcome, the comparative evaluation did not reveal any statistically significant differences between ACLAW and ASC groups. In both groups there was dramatic improvement of the preoperative scores at the first month, continued over all the follow-up period. In ACLAW group, the POPDI-6 score values improved from 78.28±11.36 preoperatively to 31.03±6.69 at the first month visit. Similarly, preoperative mean score value of ASC patients was 79.82±10.94 and it was approached the value of 29.16±5.81 at the first follow-up point. Regarding the PISQ-12 score values, in ACLAW patients the mean preoperative value of 31.55±3.51 improved to 20.11±1.18 at the 1 month visit. Respectively, in ASC group the mean preoperative value of 30.11±2.48 approached 20.02±1.2 after one month. Comparing the hospital stay time the difference (4.21±1.07 versus 4.48±1.34 days in the sacrocolpopexy group) was not of statistical significance (p=0.1745). Colposuspension at the lateral abdominal wall proved very much shorter procedure than sacrocolpopexy, only 30±10.20 versus the sacrocolpopexy time of 125.93±15.42 minutes (p<0.001). Regarding the blood loss level novel technique seemed less haemorrhagic, 1.68±0.79 versus 2.22±1.08 in the sacrocolpopexy group, a difference with statistical significance, p=0.0202. Based on the study results the abdominal colpopexy at the lateral abdominal wall using a tension free sling tape, a technique much easier and shorter than the traditional abdominal colpopexy results in comparable outcomes.

Με την προοδευτική γήρανση του πληθυσμού υπολογίζεται ότι η ανάγκη αντιμετώπισης διαταραχών του πυελικού εδάφους θα αυξηθεί σε διπλάσιο ρυθμό εκείνου της πληθυσμιακής αύξησης. Η ιεροκολποπηξία θεωρείται η πλέον αξιόπιστη μέθοδος για την αντιμετώπιση της πρόπτωσης κολπικού κολοβώματος αλλά είναι μια επέμβαση με μακρά καμπύλη εκμάθησης και δεν στερείται σοβαρών επιπλοκών. Το παρόν πόνημα αφορά στη μελέτη μιας νέας επανορθωτικής τεχνικής στην αντιμετώπιση της πρόπτωσης του κολπικού κολοβώματος που συνίσταται στην κοιλιακή κολποπηξία με χρήση ταινίας ελεύθερης από τάση που καθηλώνεται στο πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα (ΚΚΠΚΤ). Διενεργήθηκε αναδρομική μελέτη υλικού 38 ασθενών που υποβλήθηκαν σε ΚΚΠΚΤ κατά το χρονικό διάστημα 2007-2009. Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 59.63±9.60 έτη. Ως ομάδα ελέγχου χρησιμοποιήθηκε σειρά 40 γυναικών που υποβλήθηκαν σε κοιλιακή ιεροκολποπηξία (ΚΙΚ) κατά το ίδιο χρονικό διάστημα (μέση ηλικία σθενών: 59.36±8.94 έτη). Προεγχειρητικά, ο βαθμός της πρόπτωσης πυελικού οργάνου σταδιοποιήθηκε σύμφωνα με το International Continence Society’s POP-Q σύστημα. Μετεγχειρητικά, υπήρξε τακτική παρακολούθηση των ασθενών μετά από 4 εβδομάδες, 3 μήνες, 6 μήνες, καθώς και ετησίως. Η υποκειμενική εκτίμηση των ασθενών καταγράφηκε με τη χρήση δύο συστημάτων βαθμολόγησης, Pelvic Organ Prolapse/ Urinary Incontinence Sexual Function Questionnaire Short Form (PISQ-12) και Pelvic Organ Prolapse Distress Inventory – 6 (POPDI-6). Ο μέσος χρόνος μετεγχειρητικής παρακολούθησης ήταν 26.71±5.06 μήνες και 23.52±6.36 μήνες για τις ομάδες ΚΚΠΚΤ και ΚΙΚ, αντίστοιχα (p=0.0213). Παράμετροι όπως ο εγχειρητικός χρόνος, η διεγχειρητική απώλεια αίματος, καθώς και ο χρόνος νοσηλείας εκτιμήθηκαν σε αμφότερες ομάδες ασθενών. Προεγχειρητικά, παρατηρήθηκαν συγκρίσιμες μέσες τιμές του βαθμού της πρόπτωσης του κορυφαίου τμήματος, -1.02 έναντι -1.08 στις ΚΚΠΚΤ και ΚΙΚ ομάδες, αντίστοιχα. Μετεγχειρητικά, δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων σχετικά με τη μέση βελτίωση του σημείου C και του ολικού μήκους κόλπου. Στην ΚΚΠΚΤ ομάδα, η μέση τιμή του POPDI-6 βαθμολογικού αποτελέσματος βελτιώθηκε από 78.28±11.36 προεγχειρητικά σε 31.03±6.69 κατά τον πρώτο μετεγχειρητικό μήνα. Παρόμοια, η προεγχειρητική μέση τιμή στην ομάδα ΚΙΚ ήταν 79.82±10.94 και προσέγγισε την τιμή των 29.16±5.81 βαθμών. Η ανάλυση των PISQ-12 βαθμολογικών αποτελεσμάτων κατέδειξε παρόμοια συμπεράσματα. Στην ΚΚΠΚΤ ομάδα καταγράφηκε βελτίωση της μέσης προεγχειρητικής τιμής των 31.55±3.51 βαθμών σε 20.11±1.18 βαθμούς κατά τον πρώτο μετεγχειρητικό μήνα. Αντίστοιχα, στην ΚΙΚ ομάδα η μέση προεγχειρητική τιμή των 30.11±2.48 βελτιώθηκε σε 20.02±1.2 βαθμούς μετά από ένα μήνα. Η σύγκριση του μέσου χρόνου νοσηλείας δεν κατέδειξε στατιστικά σημαντική διαφορά (4.21±1.07 ημέρες έναντι 4.48±1.34 ημερών στην ομάδα ελέγχου, της κοιλιακής ιεροκολποπηξίας), p=0.1745. Η κολποπηξία με χρήση ταινίας στο πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα αποδείχθηκε σαφώς βραχύτερη επέμβαση, μόλις 30±10.20 λεπτά έναντι του μέσου χρόνου της ιεροκολποπηξίας των 125.93±15.42 λεπτών (p<0.001). Επίσης, η νέα τεχνική ήταν σαφώς λιγότερο αιμορραγική, η μέση μετεγχειρητική ελάττωση της αιμοσφαιρίνης ορού ήταν 1.68±0.79 έναντι των 2.22±1.08 gr/dl στην ομάδα των ασθενών που υποβλήθηκαν σε κοιλιακή ιεροκολποπηξία, p=0.0202. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, η κοιλιακή κολποπηξία με χρήση ταινίας ελεύθερης από τάση στο πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα είναι σαφώς βραχύτερη και λιγότερο αιμορραγική από την κλασική κοιλιακή ιεροκολποπηξία και προσφέρει συγκρίσιμα μεσοπρόθεσμα κλινικά αποτελέσματα.