Μελέτη της προβλεπτικής σημασίας βιολογικών και ψυχοκοινωνικών παραγόντων για την κλινική βαρύτητα και πορεία των σχιζοφρενικών διαταραχών

Abstract

The aim of the present study was the investigation of prognostic indicators of clinical severity and course of schizophrenic disorder. The sample included 121 inpatients diagnosed as schizophrenic by DSM-IV criteria. The severity of schizophrenic psychopathology was assessed by the positive and negative syndrome scale (PANSS) and its positive, negative and general psychopathology subscales. In addition patients were rated on the global assessment scale (GAS) disease course was classified according to DSM-IV specifiers of clinical course (dependent variables). Sex, duration of illness, length of hospitalization, perinatal complications, family history, type of illness onset, premorbid adjustment, ventricular brain ratio and schizophrenic subtypes were the independent variables of our study. Multiple regression analysis, Pearson correlation coefficient and T-Test were the main statistical techniques for the analysis of the data. Logistic regression analysis disclosed insidious mode of onset, soft neurological signs and the duration of illness as the main predictors of unfavorable course. Multiple regression analysis disclosed poor premorbid adjustment and the presence of neurological soft signs as the main predictors of clinical severity of the illness as measured by the positive and negative syndrome scale. These findings supports the hypothesis that schizophrenic patients present developmental pathology which precedes the onset of the illness since poor premorbid adjustment can be perceived as the psychological expression of this underlying developmental process.

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση βιολογικών και ψυχοκοινωνικών παραγόντων ως προβλεπτικών δεικτών για την κλινική βαρύτητα και την πορεία των σχιζοφρενικών διαταραχών. Το δείγμα της μελέτης μας αποτελείτο από 121 νοσηλευόμενους ασθενείς, με διάγνωση σχιζοφρένειας κατά DSM-IV. Για την εκτίμηση της κλινικής βαρύτητας χρησιμοποιήθηκαν η βαθμολογία της κλίμακας GAS και η συνολική βαθμολογία της κλίμακας PANSS και των υποκλιμάκων της θετικής, αρνητικής και γενικής ψυχοπαθολογίας. Η πορεία νόσου των ασθενών ταξινομήθηκε βάσει των επτά βαθμίδων βαρύτητας κατά DSM-IV (εξαρτημένες μεταβλητές). Ανεξάρτητες μεταβλητές ήταν το φύλλο των ασθενών, η διάρκεια νόσου, η διάρκεια νοσηλείας, οι περιγεννητικές επιπλοκές, το κληρονομικό ιστορικό, ο τύπος της διαταραχής, η προνοσηρή προσαρμογή, ο λόγος κοιλιών εγκεφάλου και ο τρόπος έναρξης της διαταραχής. Η ανάλυση πολλαπλής παλινδρόμησης, η ανάλυση λογιστικής παλινδρόμησης και οι δοκιμασίες συντελεστή συσχέτισης Pearson και T-test αποτέλεσαν τις στατιστικές μεθόδους της εργασίας μας. Τα αποτελέσματα της μελέτης κατέδειξαν ότι η διάρκεια νόσου και τα ήπια νευρολογικά σημεία αποτέλεσαν τους κύριους προβλεπτικούς δείκτες της πορείας της διαταραχής. Η ύπουλη έναρξη, η πτωχή προνοσηρή προσαρμογή και τα ήπια νευρολογικά σημεία αποτέλεσαν τους κύριους προβλεπτικούς δείκτες της κλινικής βαρύτητας της διαταραχής όπως αυτή προσδιορίζεται από την κλίμακα θετικού και αρνητικού συνδρόμου (PANSS). Τα ευρήματά μας και ιδίως αυτό της προνοσηρής προσαρμογής ενισχύουν την υπόθεση της αναπτυξιακής παθολογίας που προηγείται της έναρξης της διαταραχής.