Μελέτη του ρόλου των γονιδίων P73, P53 και P21 στη ρύθμιση του κυτταρικού κύκλου σε υπερπλασίες και κακοήθειες του προστάτη

Abstract

Introduction: P53 protein is important for growth suppression and induction of apoptosis. p73, a recently discovered p53 homolog, undergoes complex alternative splicing and produces several isoforms who differ in their C-terminal, as well as in their potential to substitute p53 functions. Material and Methods: We investigated the transcriptional levels of p53-pathway genes, p53, p73, MDM2 and p21WAF1/CIP1 in 15 prostate carcinomas, 21 benign prostate hyperplasias (12 with acute or chronic inflammation) and 8 normal prostate tissues by means of semi-quantative RT-PCR, using β2-microglobulin as internal control. Moreover we used an additional primer set to detect the levels of p73 isoforms with or without exon 13. Results: The ratio of exon 13 transcripts/total p73 mRNAs was significantly increased 6 to 8-fold in both tumors (80% of cases) and hyperplasias (52% of cases). MDM2 and p53 transcriptional levels were decreased 4-fold in 67% of cancer and 45% of benign lesions without inflammation, while they were increased 6-fold in 75% of inflammatory hyperplasias. p21WAF1/CIP1 levels were relatively constant. Conclusion: Our data suggest that alternative splicing shift of p73 in benign prostate hyperplasia and prostate cancer compared to normal controls could be a key element in the development of these diseases.

Σκοπός: Ερευνάται η έκφραση των ογκοκατασταλτικών γονιδίων P53, P73 και P21 στην ρύθμιση του κυτταρικού κύκλου σε καλοήθη υπερτροφία προστάτη καθώς και στην κακοήθη εξαλλαγή του αδένα. Υλικό – Μέθοδος: Στην παρούσα μελέτη ερευνούμε τα μεταγραφικά επίπεδα των p53, p73, MDM2 και p21WAF1/CIP1 γονιδίων σε 15 καρκίνους προστάτου, 21 καλοήθεις υπερτροφίες προστάτου (12 με στοιχεία οξείας ή χρόνιας φλεγμονής) και 8 φυσιολογικούς προστατικούς ιστούς κάνοντας χρήση της ημιποσοστιαίας RT-PCR, έχοντας μία β2-μικροσφαιρίνη σαν εσωτερικό μάρτυρα. Επιπλέον γίνεται χρήση ενός συμπληρωματικού ζεύγους εκκινιτών για να διερευνηθούν τα επίπεδα των ισόμορφων της p73 με ή χωρίς το εξώνιο 13. Αποτελέσματα: Η αναλογία των μεταγραφών του εξωνίου 13 ως προς το ολικό p73 mRNA ήταν σημαντικά αυξημένη από 6 έως και 8 φορές παράλληλα και στους όγκους, και στις υπερπλασίες. Τα μεταγραφικά επίπεδα των MDM2 και p53 μειώθηκαν κατά 4 φορές στο 67% των καρκίνων και στο 45% των περιπτώσεων καλοήθους υπερτροφίας χωρίς σημεία φλεγμονής, ενώ αντίθετα αυξήθηκαν κατά το 75% σε φλεγμονώδεις καταστάσεις. Τα επίπεδα της p21WAF1/CIP1 διατηρήθηκαν σχετικά σταθερά. Συμπέρασμα : Από την ανάλυση των δεδομένων της έρευνας διαφαίνεται ότι διαφοροποιήσεις στο εναλλακτικό μάτισμα της p73 και στην αναλογία μεταγραφών του εξωνίου 13 συμβαίνουν και στην καλοήθη υπερτροφία του προστάτη καθώς και στην κακοήθεια του αδένα όταν συγκρίνονται με φυσιολογικό ιστό ελέγχου. Αυτή η διαφοροποίηση θα μπορούσε να αποτελέσει ένα κλειδί στην θεωρία του μηχανισμού λειτουργίας της πρωτεΐνης p73 σε συσχέτιση και με τον μηχανισμό ανάπτυξης και εξέλιξης της καλοήθους και κακοήθους νόσου του προστάτη.